Μια πανέμορφη ορειβατική διαδρομή στο βουνό των Τρικάλων
Άλλη μια «κατάκτηση» ελληνικού βουνού προσέθεσε στο ενεργητικό του ο ΕΟΣ Κοζάνης, 17 μέλη του οποίου πάτησαν την Κυριακή την κορυφή «Αστραπή» στα 1901 υψόμετρο του Κερκέτιου όρους. Το βουνό του Νομού Τρικάλων δεν επεφύλαξε εκπλήξεις στην ομάδα, η οποία ολοκλήρωσε μια διαδρομή δέκα χιλιομέτρων σε έξι ώρες, όπως ακριβώς είχε προγραμματίσει ο αρχηγός της αποστολής και Πρόεδρος του ΕΟΣ Αλέξανδρος Τσολάκης.
Με τις καιρικές συνθήκες σύμμαχο (αν εξαιρέσει κανείς την θολούρα λόγω συγκεντρώσεων αφρικανικής σκόνης), οι ορειβάτες ξεκίνησαν την ανάβαση από την θέση «Περτουλιώτικα Λιβάδια» και το χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου (1130 υψόμετρο) και με καλή διάθεση όρεξη διασχίσαμε το άριστα συντηρημένο μονοπάτι μέχρι το καταφύγιο Κόζιακα (1750 υψόμετρο).
Ο ομάδα ακολούθησε νοτιοανατολική πορεία μέσα από το αραιό δάσος κωνοφόρων, μέχρι την θέση «Ποτίστρα» (1520 υψόμετρο) όπου συνάντησε το μονοπάτι προς την Ελάτη. Από εκεί κινήθηκε βόρεια προς το προς το ορειβατικό καταφύγιο σε μια διαδρομή ήπιας δυσκολίας που την σκεπάζει η «παχιά» σκιά από έλατα. Η άνοιξη άρχισε να πρασινίζει την φύση όμως η κλιματική κρίση είναι πλέον εμφανής με θερμοκρασίες αρκετά υψηλότερες από την εποχή που μας βοήθησαν κατά την διαδρομή.
Μετά από ένα μικρό σκαρφάλωμα, το καταφύγιο Κόζιακα δεσπόζει κάτω από την κορυφή «Αστραπή» ή αλλιώς «Χατζηπέτρου» (1901 υψόμετρο). Η στάση για ξεκούραση και ανάκτηση δυνάμεων στο καταφύγιο ήταν απαραίτητη με το προσωπικό πρόθυμο να βοηθήσει και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των ορειβατών. Εκεί είχαν διανυκτερεύσει από το Σάββατο δύο ομάδες ορειβατών από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οι οποίες ετοιμάζονταν να επιστρέψουν. Μια άλλη ομάδα έκανε και αυτή τη στάση της και ετοιμαζόταν για την κορυφή «Αστραπή» που είχαμε και εμείς βάλει «στόχο» και μια ακόμη είχε μόλις κατέβει.
«Έχει αρκετό αέρα επάνω» μας προειδοποίησε μια ορειβάτισσα και πρόσθεσε «η θέα όμως θα σας αποζημιώσει. Καλή ανάβαση» μας ευχήθηκε και γέμισε το παγούρι της με νερό και ξεκίνησε την κάθοδο. Μετά από 20 λεπτά ξεκούραση, ξεκινήσαμε για την «Αστραπή» από το βραχώδες μονοπάτι, το οποίο από τα 1890 έχει απότομη κλίση. Με το που βγήκαμε στο σέλωμα θυμηθήκαμε την οδηγία της ορειβάτισσας για τον αέρα που έκανε ιδιαίτερα αισθητή την «παρουσία» του. Η θέα όμως προς τον κάμπο των Τρικάλων ήταν πανέμορφη με την λίμνη Πλαστήρα να ξεπροβάλει στο βάθος.
Τα κινητά πήραν «φωτιά» από τις φωτογραφίες και ο ενθουσιασμός της ομάδας από την θέα ήταν έκδηλος παρά την κούραση της ανάβασης. Η παραμονή μας στην κορυφή «Χατζηπέτρου» ήταν περίπου μισής ώρας και στη συνέχεια μετά από το απαραίτητο «σφίξιμο» των κορδονιών στα ορειβατικά μας μποτάκια, ξεκινήσαμε την κάθοδο για να ξεκουραστούμε και να ανακτήσουμε δυνάμεις στο καταφύγιο. Όσο μεσημέριαζε η θερμοκρασία ανέβαινε και ο ήλιος άρχισε να «καίει» και να σε ξεγελάει.
Από την γυμνή και βραχώδη κορυφή του Κόζιακα ή του Κερκέτιου όρους διακρίνει κανείς τον ορεινό όγκο του νομού Τρικάλων που εκτείνεται από την Καλαμπάκα μέχρι την Πύλη Τρικάλων. Αποτελεί ουσιαστικά τμήμα της νότιας Πίνδου, με την οποία συνδέεται στα δυτικά. Ανατολικά καταλήγει στον θεσσαλικό κάμπο.
Μετά από μια άνοδο ή κάθοδος φαίνεται σαφώς πιο εύκολη. Με μόλις μία στάση, φτάσαμε στο σημείο που ξεκινήσαμε αφήνοντας πίσω μας το όμορφο βουνό. Λίγο πριν την αναχώρηση για Κοζάνη, η τελευταία ματιά προς την κορυφή σε κάνει να «καμαρώνεις» για την προσπάθεια που κατέβαλες να ανέβεις και να ανυπομονείς για την επόμενη ορειβατική διαδρομή.
Σωκράτης Μουτίδης – www.xronos-kozanis.gr
