Για κάθε ορειβάτη, ο Όλυμπος είναι ένας προορισμός πρόκληση. Οι επιλογές για να τον επισκεφτεί κανείς πολλές. Η πρόσβαση μπορεί να γίνει από πολλά σημεία. Από το Λιτόχωρο, τη Βροντού, το Κοκκινοπλό, την Ελασσόνα την Πέτρα. Μπορεί κάποιος να επιλέξει μονοήμερη, διήμερη ή και πολυήμερη εκδρομή.
Οι προορισμοί πολλοί. Εκτός από τις ψηλές κορυφές, οι οποίες αποτελούν στόχο των περισσότερων, υπάρχουν και πάρα πολλές άλλες περιοχές, ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Το αλπικό τοπίο όμως που βρίσκεται σε υψόμετρο πάνω από τα 2.500 μέτρα είναι μοναδικό.
Η διαδρομή στρατόπεδο ΚΕΟΑΧ – Σκολιό που διοργάνωσε ο ΕΟΣ Κοζάνης για την Κυριακή 22 Ιανουαρίου, είναι από τις αγαπημένες, οπότε η ευκαιρία δεν έπρεπε να χαθεί. Άλλος από την Κοζάνη, άλλος από τα Γρεβενά, από τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, η παρέα σμίγει σε ένα λεωφορείο για τις Βρυσοπούλες της Ελασσόνας, όπου είναι και η αφετηρία για την ανάβαση.
Η διάθεση, όπως κάθε φορά, χαρούμενη και τα πειράγματα δίνουν και παίρνουν. Ο δρόμος παγωμένος και με λίγο χιόνι, δίνει την ευκαιρία στον οδηγό να καμαρώνει για τα καινούρια χειμερινά ελαστικά του αυτοκινήτου.
Η ώρα έχει πάει 10:00 και η ομάδα ξεκινάει. Ο καιρός σύμμαχος. Στα σακίδια υπάρχει όλος ο απαραίτητος χειμερινός εξοπλισμός. Χοντρά γάντια, σκουφιά, γκέτες, κραμπόν, πιολέ. Τώρα όμως χρειάζεται αντιηλιακό. Το πεδίο είναι χιονισμένο, η ανηφόρα επίπονη, όμως η ομάδα είναι δυνατή και ο ρυθμός, γρήγορος.
Ακολουθώντας την πίστα του χιονοδρομικού, σε μια ώρα φτάνουμε στο τελευταίο στρατιωτικό κτήριο, όπου και η πρώτη στάση. Μια φωτογραφία, ένα σνακ και πάλι παράλληλα με την πίστα για το επόμενο διάλειμμα.
Άλλη μια ώρα κοπιαστικής πορείας και φτάνουμε στο καταφύγιο ανάγκης «Κώστας Μικοτζίδης», στα 2350 μ. Εδώ οι συνθήκες αρχίζουν να αλλάζουν. Το κρύο γίνεται αισθητό και ο αέρας σιγά – σιγά δυναμώνει. Η ομίχλη κάνει την εμφάνισή της και η απολαυστική θέα, χάνεται. Το χιόνι τώρα είναι περισσότερο και κάνει το περπάτημα πιο κουραστικό.
‘Όποιος πάει μπροστά, χαράζει την πορεία στο απάτητο χιόνι και οι άλλοι πατώντας στο σημάδια του προηγούμενου ακολουθούν. Είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της πορείας. Ντύσιμο καλό, υπομονή και να το διάσελο! Λίγο ακόμη για την κορυφή.
Ο γνωστός, άγριος χειμωνιάτικος Όλυμπος που δείχνει τα δόντια του. Κάποιες φωτογραφίες και επιστροφή. Δεν είναι για πολλά! Κρύο, χιόνι, αέρας, κούραση, αλλά η αίσθηση… μαγική! Πώς να το περιγράψεις αυτό που νιώθεις τούτη τη στιγμή!
Σε δυο ώρες είμαστε στη Λέσχη. Κάποιοι έχουν γιορτή, γλεντάνε και χορεύουν. Εμείς στη δική μας πραγματικότητα. Μια μπύρα, ένας καφές, λίγο φαγητό και με μια ικανοποίηση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας, κλείνουμε τη μέρα και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής, φορτωμένοι με υπέροχα συναισθήματα και αρχίζουμε να σχεδιάζουμε την επόμενη εξόρμηση.
Κρίτων Ζαγκανίκας – www.xronos-kozanis.gr
