Σύλβια Πλαθ, η «Λαίδη Λάζαρος» (Αφιέρωμα σε μια γυναίκα που κατέχει ξεχωριστή θέση στο χώρο της σύγχρονης ποίησης). Της Ελένης Δεληβοριά

Η Σύλβια Πλαθ ήταν η πρώτη ποιήτρια που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ μετά θάνατον για τα «Συλλογικά Ποιήματα» και μια από τις πιο αξιόλογες ποιήτριες του 20ου αιώνα. Γεννημένη στις 27 Οκτωβρίου του 1932, έδειξε από πολύ μικρή το ιδιαίτερο ταλέντο της. Η Αμερικανίδα ποιήτρια και συγγραφέας εξέδωσε το πρώτο της ποίημα σε ηλικία 8 ετών, την ίδια περίπου εποχή που έζησε την απώλεια του πατέρα της. Πολύ αργότερα θα γράψει το ποίημα με τίτλο «Daddy», στο οποίο απευθύνεται στον πατέρα της: «Daddy, daddy, you bastard, I’m through», εκφράζοντας έτσι το θυμό που έτρεφε απέναντι στην αυταρχικότητα του χαρακτήρα του. Συνέχισε να γράφει και να εκδίδει ποιήματα και μικρές ιστορίες σε Αμερικάνικα περιοδικά. Σ ένα από τα ποιήματά της με τίτλο «Λαίδη Λάζαρος» έγραφε: «Το να πεθαίνεις είναι μια τέχνη, όπως και καθετί άλλο. Εγώ το κάνω εξαιρετικά καλά. Έτσι όπως το κάνω είναι σαν κόλαση. Έτσι όπως το κάνω μοιάζει αληθινό. Μπορείς να πεις ότι έχω το χάρισμα». Οι στίχοι αυτοί μαρτυρούν πολλά για την ψυχοσύνθεση της ποιήτριας καθώς επίσης και τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής της μέσα από τον οποίο αποκάλυπτε με απόλυτη ειλικρίνεια το αυτοείδωλό της.
Στην ενήλικη ζωή της υπέφερε από διπολική διαταραχή. Η πρώτη της απόπειρα αυτοκτονίας συνέβη στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων των σπουδών της στο Κολέγιο Σμιθ. Την ψυχική της κατάρρευση φαίνεται πως αποτύπωσε στο ημι-αυτοβιογραφικό της μυθιστόρημα «Ο Γυάλινος Κώδων» (The Bell Jar). Αφού πέρασε ένα διάστημα σε ψυχιατρικό ίδρυμα, κατάφερε τελικά να αποφοιτήσει από το Σμιθ και μάλιστα με διακρίσεις, σε ηλικία 23 ετών.
Στο Κέιμπριτζ βρέθηκε κερδίζοντας μια υποτροφία για το πανεπιστήμιο. Εκεί γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγό της Τεντ Χιούζ, Άγγλο ποιητή. Αργότερα οι δυο τους έζησαν στις Ηνωμένες Πολιτείας. Η Σύλβια δίδασκε στο Σμιθ, στο ίδιο κολέγιο από όπου είχε και η ίδια αποφοιτήσει. Στη Βοστώνη παρακολούθησε τα σεμινάρια του Ρόμπερτ Λόουελλ, την ίδια εποχή που φαίνεται πως παρακολουθούσε και η άλλη γνωστή αμερικανίδα ποιήτρια και συγγραφέας, Ανν Σέξτον. Η σύμπτωση αυτή δεν είναι και η μόνη αφού δυστυχώς και οι δύο σημαντικές Αμερικανίδες ποιήτριες αργότερα κατέληξαν από τα ίδια αίτια θανάτου· αυτοκτόνησαν προκαλώντας ασφυξία στον εαυτό τους.
Όταν η Σύλβια ήταν έγκυος μετακόμισε με τον σύζυγό της στη Μεγάλη Βρετανία. Εκεί εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Ο Κολοσσός» (The Colossus). Λίγο μετά απέβαλε. Το γεγονός της αποβολής της αποτέλεσε αφορμή για μια σειρά από ποιήματα. Τελικά απέκτησε δύο παιδιά, τη Φρίντα και τον Νίκολας, αλλά η σχέση του συζύγου της με την ποιήτρια Άσια Γουέβιλλ, τους οδήγησε στον χωρισμό. Η Πλαθ επέστρεψε στο Λονδίνο με τα δυο της παιδιά. Μετά από έναν πολύ δύσκολο χειμώνα που υπέφερε από κατάθλιψη και αντιμετωπίζοντας οικονομικές δυσκολίες αυτοκτόνησε μέσα στο διαμέρισμά της εισπνέοντας φυσικό αέριο από τον φούρνο, στον οποίο έβαλε το κεφάλι της. Λέγεται πως προτού πεθάνει τοποθέτησε φαγητό και γάλα για τα παιδιά της πλάι στις κούνιες τους. Σε ένα από τα τελευταία της γραπτά, μερικές μόνο μέρες πριν δώσει τέλος στη ζωή της έγραφε: «Η γυναίκα έχει τελειοποιηθεί. Το νεκρό κορμί της ντυμένο με το χαμόγελο της εκπλήρωσης. Η ψευδαίσθηση μιας Ελληνικής αναγκαιότητας ρέει στις πτυχές της τηβέννου της. Τα εκτεθειμένα της πόδια φαίνονται να λένε: ως εδώ φτάσαμε, αρκεί.» Ήταν 11 Φεβρουαρίου του 1963 και η Σύλβια Πλαθ ήταν μόλις 30 χρονών.