Επειδή έχουμε ακούσει αρκετές ανοησίες τις τελευταίες ημέρες από γυναίκες και άνδρες για την υπόθεση της Θεσσαλονίκης, να το ξαναπούμε. Όλοι εμείς που υπήρξαμε νέοι και νέες σε πιο μακρινές ή πιο πρόσφατες εποχές, ξέρουμε πολύ καλά ότι από τύχη δεν διασταυρωθήκαμε με τον βιαστή ή τον κακοποιητή. Απλή τύχη.
Ούτε περισσότερο μυαλό είχαμε, ούτε πιο έξυπνοι ήμασταν. Γι’ αυτό και οι όποιες αναφορές στο «γιατί ήταν το κορίτσι εκεί» ή «πως έμπλεξε με αυτούς που έμπλεξε» δείχνουν στην καλύτερη άγνοια και στη χειρότερη κακία.
Τα κορίτσια, λοιπόν, θα βγαίνουν και θα φοράνε ό,τι θέλουν και θα πηγαίνουν όπου θέλουν. Όπως και τα αγόρια. Γιατί κορίτσια και αγόρια θα πρέπει να μεγαλώνουν με τις ιδέες του σεβασμού, της εκτίμησης και της ενσυναίσθησης.
Τα μεγάλα προβλήματα γεννιούνται εκεί που δεν υπάρχει ενσυναίσθηση, εκεί που η ανατροφή γίνεται με βάση τα περιβόητα «κουτάκια», εκεί που έχουν διαρραγεί οι σχέσεις και δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Η τελευταία, μάλιστα, μαζί με την κατανόηση είναι που θα βοηθήσουν τα θύματα τέτοιων εγκλημάτων να μιλήσουν δυνατά και να δείξουν το δρόμο και στους υπόλοιπους. Δεν είμαστε στο… Διαφάνι του 1950 για να κρύβουμε τέτοιες πράξεις και είναι σημαντικό όλες αυτές οι γυναίκες εκεί έξω να ξέρουν ότι μπορούν να μιλήσουν και να βρουν συμπαράσταση.