Έχω την εντύπωση ότι όσο ο καιρός περνάει τόσο μεγαλύτερη ελευθερία αποκτούμε εμείς οι νέοι, όσο περισσότερη ελευθερία αποκτούμε όμως νομίζω πως τόσο λιγότερο δίνουμε στον εαυτό μας, το περιθώριο για την πνευματική και ηθική μας καλλιέργεια.
Μπορεί κανείς να πει ότι το σύστημα της εκπαίδευσης μας γίνεται όσο πάει και πιο χαλαρό, όχι απαραίτητα, έχω την εντύπωση ότι αυτό που ορίζει τη κατάσταση που βρισκόμαστε σαν νεολαία, και γενικά σαν άτομα ( Ανεξαρτήτου φύλλου, ομάδας , κ.α ) είναι η επιρροή που μας ασκούν τα μέσα της εποχής.
Τα παλαιότερα χρόνια η ενημέρωση και το <<Γέμισμα>> του ελεύθερου χρόνου του εφήβου γινόταν μέσω του βιβλίου, συνεπώς έδινε περισσότερη έκταση στα σχολικά μαθήματα, και έτσι είχε ως πρότυπα κάποια άτομα της επιστήμης, του πνεύματος και της ρητορικής που ήταν μόδα στις τότε εποχές του προ της εμφάνισης της ηλεκτρονικής τεχνολογίας στις ζωές μας.
Μετά ήρθε το ραδιόφωνο, σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται πρότυπα οι τραγουδιστές, οι συνθέτες κ.α. Έπειτα έκανε την άφιξη της η τηλεόραση και έγινε μια μεγάλη αλλαγή, σιγά σιγά , πρότυπα άρχισαν να γίνονται οι δημοσιογράφοι, οι ηθοποιοί και οι πολιτικοί.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας η πρόσβαση του ατόμου στα μέσα έγινε πιο εύκολη και ο κάθε ένας μπορεί να εμφανιστεί στη τηλεόραση, στο διαδίκτυο ή στο youtube και να επηρεάσει με τη συμπεριφορά του, τους δέκτες ανεξαρτήτου αν αυτό που κάνει είναι κόσμιο η μη.
Κάπως έτσι εμείς οι νέοι θεωρώντας πιο εύκολο το να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του αντιδραστικού, του περιθωριακού και του «Μάγκα» ο οποίος δεν κάθεται να φάει «Κουτόχορτο» και να ακολουθήσει τις «Ασήμαντες» υποδείξεις των μεγάλων, αρχίσαμε να φεύγουμε εκτός ορίων.
Εννοείται πως σε κάθε γενεά υπήρχαν νέοι με ανάρμοστη συμπεριφορά, αλλά δεν τη προωθούσαν, τώρα όμως μπορούν να τη προωθούν με μεγάλη ευκολία γιατί στο διαδίκτυο μπορεί να προωθεί ο κάθε ένας ότι θέλει, και έτσι αρχίζει να γίνεται κάτι το φυσιολογικό.
Τα περισσότερα τραγούδια που ακούν τα παιδιά της ηλικίας μου μιλάνε για : Π…ς (Ιερόδουλες), λεφτά, αυτοκίνητα, σπορ, χρυσό, ναρκωτικά… εγώ στην ηλικία του δημοτικού και του γυμνασίου έχοντας θέματα κοινωνικοποίησης δεν μπορούσα να ακολουθήσω τους συνομηλίκους μου.
Από μικρός βέβαια άκουγα τη μουσική που άρεσε στο πατέρα μου γιατί είμαστε στο ίδιο σπίτι, μια μέρα είπα στο καθηγητή μου ότι μου αρέσει ένα ποιοτικό κορίτσι. Και με ρώτησε το εξής: Γιατί είναι ποιοτική; ακούει Μάνο Χατζιδάκι; Κάπως έτσι και εγώ μπήκα στη περιέργεια να ψάξω και να ανακαλύψω ποιος είναι με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να αρχίσω να ακούω και εγώ Μάνο Χατζιδάκι
Το συμπέρασμα μου είναι πως τα Ηλεκτρονικά-Διαδικτυακά μέσα μας αποξενώνουν από τις πηγές γνώσης και τα χόμπι μας με αποτέλεσμα ο στόχος μας να μην είναι η παραγωγή, η μόρφωση η κουλτούρα και η προσφορά αλλά η επιβίωση τα όσο γίνεται πιο κομψά, ακριβά και πολυπόθητα υλικά αγαθά, και το απαγορευμένο, το απαγορευμένο γιατί; Ίσως ως αντίδραση.
