Αν ήταν μεμονωμένο περιστατικό, θα λέγαμε «μην του δίνετε σημασία». Αλλά δεν είναι. Αυτή η χυδαιότητα, η καφρίλα, η εγκληματικότητα, που απέπνεε ο λόγος του «αστέρα» του αμφιλεγόμενου τηλεοπτικού παιγνιδιού υπό το όνομα «Big Brother», που εμφανίστηκε επαιρόμενος για την επιλογή και την ικανότητα του να …ρίχνει έναν βιασμό, αν «δεν του κάθεται» η «γκόμενα», δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο η εξαιρετικώς σπάνιο.
Κοινός τόπος: Η τηλεόραση είναι μια από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις της σύγχρονης τεχνολογίας. Υψηλή προσφορά προς την κοινωνία. Στον πολιτισμό, την ενημέρωση, την δημοκρατία. Αλλά, όπως πολλά άλλα χρήσιμα εργαλεία, στα χέρια αδίστακτων, είτε εξουσιαστών, είτε κερδοσκόπων, μπορεί να στραφεί εναντίον της κοινωνίας. Από όργανο ενημέρωσης, να καταντήσει όργανο παραπληροφόρησης, προπαγάνδας, πλύσης εγκεφάλου. Από μέσο προαγωγής του πολιτισμού, να εξελιχθεί σε μηχανισμό αποχαύνωσης. Και από δύναμη προάσπισης και προαγωγής της δημοκρατίας να καταντήσει, στα χέρια επιτηδείων, γρανάζι εξασφάλισης «λαϊκής υποστήριξης» αυταρχικών καθεστώτων, οπούς συμβαίνει σε δεκάδες χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Φυσικά και δεν φταίει το μέσο. Οι ευθύνες πρέπει να αναζητούνται, πάντα, στο ποιος και με ποιον τρόπο, το χρησιμοποιεί. Και αυτό βεβαίως δεν αφόρα μόνο την τηλεόραση, αλλά και τον τύπο και τα νέα μέσα ενημέρωσης, δηλαδή το διαδίκτυο. Η «φυσική» τάση, στα πλαίσια του ανταγωνισμού για την εξασφάλιση της τηλεθέασης, της ακροαματικότητας ή της αναγνωσιμότητας, μπορεί να φτάσει σε επίπεδα εξαχρείωσης και φασίζοντος λαϊκισμού, όταν δεν λειτουργούν κανόνες και μηχανισμοί προστασίας της κοινωνίας.
Ευτυχώς, στον τόπο μας, και κανόνες και θεσμοθετημένα όργανα υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι αν τα όργανα αυτά, εν προκειμένω, για την περίπτωση της τηλεόρασης, το ΕΣΡ (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης) επιδεικνύον την αναγκαία, για την προστασία της κοινωνίας, ευαισθησία, όταν, κυνηγώντας την υψηλή τηλεθέαση, κάποιοι καταφεύγουν σε αυτό που διεθνώς ονομάζεται Trash TV. Τηλεόραση των σκουπιδιών. Και καθιστούν πρωταγωνιστές των προγραμμάτων τους τα σκύβαλα, τα απορρίμματα, την σάπια εκδοχή της ζωής, προσφέροντας τους την δυνατότητα να προβάλλονται σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης, σε prime time χρόνους, κατά την επικρατούσα εμπορική τηλεοπτική ορολογία.
Η αντίδραση, και της πολιτικής ηγεσίας, αλλά και της κοινωνίας, δια των μέσων δικτύωσης, υπήρξε και ακαριαία και έντονη, απέναντι στον αυτοδαφημιζόμενο ως εν δυνάμει βιαστή. Απονέμει να δούμε αν οι αποφάσεις των «αρμοδίων οργάνων» θα είναι αυτές που πρέπει.
