Ιπρουχτές είμασταν στουν Αϊ-Νικάνουρα για τα σαράντα τ’ αξάδιρφου μ’ τ’ Κώστα τ’ Ντάλλα κ΄ ύστιρας ου τσιαλιστιμένους ου γιος τ’ ου Λάζους, π’ ζάει κι δ΄λέυ’ στου Λουνδίνου, μι τ΄μάνα τ’ τ’ Μαίρη κι τουν αδιρφότ’ του Γιάνν’ μας πήγαν στου Σιώπουτου στουν Κουρουμπλιάι κι μας έκαμαν ξανά τ’ μακαριά αντάμα μι ότ΄ απόμνιν απ’ τaσόια μας. Νταλλάδις κι Ντουντουραγάιδις, κι ήταν ένα κιαμέτ΄,να ζήσν’. Στου νουβουρό είχιν ένα γκαβό σκαλουπάτ΄. Δεν τόειδα, μπράστ’ ου Γιάνν’τς καταΐς, ντούκ ‘ν τούντζα στου τσιμέντου κι κουσιόν στου Μαμάτσειου για αξουνική που βγίκιν ιυτιχώς τζιάμ΄. Τώρα γιατί σας τα λέου αυτά; Γιατί ου γιατρός μ’ ου Νίκους ου Μπασκίν΄τς όντας είιδιν ν’ αξουνική μι λέει: Γιάνν’, τράνιψάμι ψίχα κι δεν κάμ’ τώρα να τρουιρνάς όπους τρουιρνούσις. Για καμιά δικαρά μέρις νε παραλίις, νε καφεμπάρ, νε ματιούκου κι λιγότιρου Netflix ως που να…
Sign in to your account