Ομολογώ κ. Πρόεδρε ότι μου είναι αδύνατο να κατανοήσω την σκοπιμότητα της απόφασης σας να στείλετε τον υφυπουργό κ. Στεφανή να εκπροσωπήσει την κυβέρνηση στις Γιορτές του Γράμμου και του Βίτσι. Τι σας έπιασε; Ζηλέψατε την πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ που έστειλε την επίσημη Νεολαία του στα πεδία των αδελφοκτόνων μαχών του εμφυλίου για …επαναστατική κατασκήνωση;
Γεννήθηκα με την έναρξη του εμφυλίου. Και τον πλήρωσα πολύ ακριβά. Και η οικογένεια μου συνολικώς, με νεκρούς, φυλακισμένους και εξόριστους, αλλά και εγώ από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Όταν ταγματασφαλίτες απειλούσαν να «με λιώσουν σαν κοριό στον τοίχο», καθώς καταζητούσαν τον πατέρα μου. Αλλά, και αργότερα ως παιδί, ακόμη και στο σχολείο, έχω συσσωρεύσει τόσες πικρές εμπειρίες ώστε μου είναι τελείως ξένη κάθε έννοια «εορτασμού» γι’ αυτόν τον αδελφοκτόνο εμφύλιο.
Κατά τούτο με ικανοποιούσε πλήρως η πρακτική ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων, εδώ και σαράντα χρόνια, που απέφευγαν να μετέχουν επισήμως στις «γιορτές» που οργανώνουν, κάθε χρόνο, στον Γράμμο και το Βίτσι, κάποιες οργανώσεις που εκφράζουν ένα μέρος των νικητών του εμφυλίου.
Ασφαλώς, είναι ανάγκη να θυμόμαστε. Όχι όμως για να στήνουμε κομματικές εορτές και μνημόσυνα. Αλλά για να διδασκόμαστε, να προβληματιζόμαστε. Ιδίως δε, προκειμένου για γεγονότα-ορόσημα, που μας θυμίζουν ότι υπήρξαμε αδελφοκτόνοι, για να δίνουμε τώρα το μήνυμα της ενότητας που είναι απολύτως αναγκαία στους δύσκολους καιρούς.
Με ενοχλεί βαθύτατα η επιλογή σας. Όπως με προκαλεί και η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ. Που ξεχνά τι έκαναν οι νεολαίοι του πριν λίγες ημέρες. Και τώρα τάσσεται, τάχα, κατά της «ανάξεσης των πληγών». Με υποκριτικό κύριο άρθρο στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Στο οποίο υποστηρίζει: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καμιά δικαιολογία για την επίσημη ανάξεση των βαθιών πληγών του Εμφυλίου για καθαρά καιροσκοπικούς λόγους. Ούτε πρέπει η πολιτική αντιπαράθεση να κατρακυλήσει στην περίοδο που ακολούθησε την αλληλοσφαγή». Λες και όταν …γιορτάζει η Νεολαία του κόμματος είναι …ανεπίσημη εκδήλωση και όχι κομματική «ανάξεση» των πληγών.
Πληρώσαμε πολύ ακριβά όλους τους εμφύλιους σπαραγμούς και τους δηλητηριώδεις διχασμούς. Από την αρχαιότητα ως το πρόσφατο παρελθόν μας. Όταν μέσω αυτών οδηγηθήκαμε σε ολέθρια λάθη και χάσαμε τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Αφήστε λοιπόν τους «εορτασμούς» για εκείνους που παραμένουν νοσταλγοί του αίματος, δίποδα όρνεα υπεράνω σκελετών, αδίδακτοι από την ιστορία.
