Γράφει ο Κώστας Καραμάρκος
Μήπως ότι θεωρείται απόλυτα παραδοσιακό και δεμένο με αυτά που ιστορικά σερβίρονταν στα εστιατόρια της πόλης ;
Μήπως πάλι, οτιδήποτε είναι στο DNA μας μέσα από την σπιτική μας διατροφή;
Μήπως πλέον, είναι κάτι που χάθηκε στο χρόνο σε άλλες συνθήκες, καθώς γίναμε όλοι μικροί master chefs που μαγειρεύουν και γεύονται αποδομημένες σπανακόπιτες & μουσακά σε μορφή αφρού;
Απίθανες οι αναμνήσεις και οι γεύσεις μας από τη μαγειρική στις σόμπες,
εξαιρετικά τα πιάτα στις ταβέρνες,
θεϊκοί οι μεζέδες στα πάλαι ποτέ γιορτάσια.
Η Κουζίνα μας, με τόσες επιρροές από Ανατολή και Βορρά ιστορικά έως τις αρχές του αιώνα,
σχετίζεται με υλικά που είχαν φυσική διασύνδεση με τη γη και την κτηνοτροφία του τόπου,
μια κουζίνα φορτωμένη με κρεατικά (όλα τα ψάρια της θάλασσας του Αρίνταγα τα απορροφά η Ιαπωνική αγορά για σούσι),
με μυθικές πίτες και με μοναδικά σιροπιαστά γλυκά.
Οι επινοήσεις της νοικοκυράς για να χορτάσει η φαμίλια,
η μεγάλη προετοιμασία και τα έξοδα για να μην ντραπούμι στα γιορτάσια απέναντι στις «σουπιές» τις γειτόνισσες,
που καραδοκούν να μας πουν «ζητλαραίους» αν τυχόν οι μεζέδες ήταν φτωχοί και «έλειπεν του καρυδάτου»,
οι μερακλίδικες ταβέρνες με τα μαγειρευτά φαγητά είναι πλέον δυστυχώς μόνο αντικείμενα αναφοράς της ομάδας μας Κοζάνη: Μνήμες, Αναμνήσεις και Εικόνες.
Τι απομένει να βρει ο επισκέπτης για φαγητό, όταν σκοντάψει στην Εγνατία και μπει στην πόλη,
ή όταν καλεσμένος στις δεκάδες εκδηλώσεις για την Μετάβαση αναζητήσει local food;
Τι θα πάρει μαζί του ως γευστική ανάμνηση από τον τόπο;
Τι φέρνει πίσω τα παιδιά & τους φίλους μας από τα ξένα;
Τι απέμεινε να μας συνδέει ως κοινωνικός ιστός;
Είμαστε η πόλη της Πίτας;
Είμαστε η πόλη του Γιαπρακιού;
Είμαστε η πόλη του Καντίποτα;
Κοζανίτικη Κουζίνα,
Γύρω (και) από τα προϊόντα της περιοχής,
Με συνταγές και μερακλίδικα πιάτα της στα εστιατόρια μας,
Με γιορτάσια και μαζώξεις σαν και τη σημερινή …
Σάββατο 3 Μαϊου 2025
Συμπόσιο Κοζανίτικης Κουζίνας
Να νιώσουμε για λίγο και πάλι πατρίδα …
ΚΚ
