Αύγουστος είναι, ας πάρω και εγώ καμιά «άδεια από τη σημαία». Αναγνωρίστε μου σήμερα το δικαίωμα στην κοπάνα, καθώς πρόσωπο αγαπητό, περαστικό από Αθήνα, με ερωτάει αν έχω χρόνο, μεσημεριάτικα, να πιούμε ένα ουζάκι, να τα πούμε. Οπότε αντί του καθημερινού κειμένου, θα σας σερβίρω ένα απόσπασμα από τις «Γυναικείες Ιστορίες» μου. Το ξέσπασμα της Μάνας μου όταν, εξωθούμενος από γειτόνισσα, της έκανα τον έξυπνο ρωτώντας την, «πως είσαι μάνα μου, αφού ο άντρας σου είναι παππούς μου και ο πατέρας μου είναι γιός σου;»:
Αν θες να ξέρεις λοιπόν, εκείνος πού παίρνει ένα κομμάτι κρέας, πιο αχαμνό κι από μια αρρωστιάρα κότα, και το κάνει ολόκληρο παιδί, πού του δίνει φασολοζούμι ή γάλα, αυτός πού πάει και δουλεύει πότε στο καμίνι, πότε στα νταμάρια του Χωριανόπουλου, πότε ξενοπλένοντας από την αυγή ως το σούρουπο στη γυναίκα του Χωριανόπουλου, -καλά νάναι η γυναίκα, πολύ μου στάθηκε-, αυτός πού του βάζουνε να φάει ένα κομμάτι τυρί ή ένα γλυκό και το χώνει στην τσέπη να σου το φέρει, αυτός πού ξενυχτάει να σου βάζει κομπρέσες με λιναρόσπορο όταν έχεις πυρετό, αυτός που σε βγάζει έξω να κατουρήσεις τη νύχτα, γιατί είσαι και σκιάχτης, ε αυτός είναι και μάνα και πατέρας. Αυτό να της πεις ότι παράγγειλα της κυρίας Βάσως. Κι ας πάρει καλύτερα ένα ορφανό να το αναστήσει, να καταλάβει τι θα πει να τσιτσιρίζουν την ψυχή του παιδιού πού με τόσο έμπα ψυχή έβγα ψυχή προσπαθείς να το μεγαλώσεις.
Ένα παιδί δεν είναι παίξε γέλασε. Δεν γίνεται την ώρα πού σηκώνει η πάσα μια τα πόδια της. Γίνεται την ώρα πού του κτυπάς κάθε πρωί το αυγό με τη ζάχαρη να γίνει τσικολάτο, πού το χαϊδεύεις για να πάρει θάρρος και του τις βρέχεις όταν γίνεται οξαποδός όπως ελόγου σου. Ε, όλα τούτα, εγώ έλαχε να τα κάνω για σένα. Όχι γιατί περιμένω να πεις σπολλάτη. Ούτε για να δω άσπρη μέρα από σένα, πού δεν είδα ούτε από τους γιους και τις κόρες μου, μόνο βάσανα, βάσανα, βάσανα. Τίποτα δεν περιμένω από σένα, παρά να γίνεις άνθρωπος. Και το κτύπημα του αργαλειού λίγο-λίγο είχε αρχίσει να γίνεται τόσο άγριο πού λες και θα πέφτανε και όσα κεραμίδια είχαν απομείνει.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
