«Η ωδή, του έρωτος» μέσα από τα μάτια μιας έφηβης
Η Κατερίνα Α. Μήλιου είναι ένα από τα παιδιά που σου δίνει ελπίδα για το μέλλον και ξέρεις ότι αυτός ο τόπος «θα πάει μπροστά». Πρόκειται για μια συνειδητοποιημένη, συγκροτημένη, δημιουργική και ώριμη κοπέλα, με όνειρα και στόχους έτοιμη να τα διεκδικήσει. Σε ηλικία μόλις 14 ετών θα εκδώσει την πρώτη της ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις «Όστρια», που μιλάει για τον έρωτα ενώ έχει ήδη γράψει δύο βιβλία τα οποία θέλει επίσης να εκδώσει. «Η ωδή, του έρωτος» είναι ο τίτλος της πρώτης της ποιητικής συλλογής, η οποία εμπεριέχει 28 υπέροχα ποιήματα που μιλάνε για τον έρωτα από τη δική της εφηβική «ματιά».
Από πολύ μικρή ηλικία, μπήκε στον χώρο της λογοτεχνίας, καθώς η μητέρα της ήταν αυτή που ώθησε την ίδια αλλά και τα δύο αδέρφια της σε αυτό τον «μαγικό κόσμο». «Ξεφυλλίζαμε μαζί παραμύθια και μας διάβαζε πολλά. Έτσι, το αγαπήσαμε και τα τρία αδέρφια. Με τα αδέρφια μου, έχουμε αρκετά χρόνια διαφορά, όμως η στήριξη, η κατανόηση, η εκτίμηση και η αγάπη, μεταξύ μας είναι πολύ δυνατή». Ξεκίνησε να διαβάζει διάφορα βιβλία, μικρού μεγέθους από το δημοτικό ενώ όσο μεγαλώνει η ίδια μεγαλώνει και η φιλαναγνωσία της. Η συγγραφή της αρέσει πάρα πολύ, ωστόσο στον ελεύθερο της χρόνο της αρέσει να διαβάζει νόμους και θα ήθελε να σπουδάσει νομική. «Μου αρέσει πολύ να διεκδικώ δικαιώματα, να μιλάω, να λέω τη γνώμη μου και την άποψη μου επιχειρηματολογώντας και να τις στηρίζω με ουσιαστικά πράγματα που έχω μελετήσει».
Στην πέμπτη δημοτικού, εν μέσω καραντίνας, ήθελε να κάνει κάτι δημιουργικό και ξεκίνησε να γράφει το πρώτο της βιβλίο με θέμα τη μοναξιά των μικρών παιδιών, το bullying, την ενσυναίσθηση και την ανθρωπιά με στόχο την ευαισθητοποίηση γύρω από αυτά τα θέματα ενώ ταυτόχρονα, έγραφε και μικρά στιχάκια. «Πάντα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο. Ήταν μια σκέψη που πάντα είχα στο μυαλό μου, απλά δεν ήξερα το πότε και το πως». Στη δευτέρα γυμνασίου ξεκίνησε να γράφει το δεύτερο βιβλίο της, με θέμα τις γυναικοκτονίες. Ως αφορμή ήταν οι γυναικοκτονίες που έχουν καταγραφεί από το 2021 έως και σήμερα και αφορά τέσσερις υποθέσεις γυναικών που έχουν δολοφονηθεί από τους συζύγους τους ενώ έχει θέσει ως στόχο να το ολοκληρώσει και να το εκδώσει.
Το έναυσμα που την ώθησε στην ποίηση, της το έδωσε ο καθηγητής που είχε στην πρώτη γυμνασίου, στο Βαλταδώρειο Γυμνάσιο όπου πηγαίνει. Στην αρχή, της φάνηκε δύσκολο καθώς έως τότε, δεν είχε ασχοληθεί με την ποίηση. Στην πορεία, όμως, της άρεσε και ξεκίνησε να διαβάζει βιογραφίες και μεμονωμένα ποιήματα γνωστών, και μη, ποιητών, έβλεπε συνεντεύξεις τους και ταινίες αφιερωμένες σε αυτούς για να μπορέσει να καταλάβει τι είναι η ποίηση και τι «τραβάει» τον αναγνώστη. Η συγγραφή για την ίδια είναι μια διέξοδος από τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε και θεωρεί ότι η ποίηση και η λογοτεχνία είναι από μόνες τους ζωντανές και παραστατικές. «Η τέχνη γενικότερα είναι μια πόρτα αλλά ταυτόχρονα και ένα παράθυρο που ανοίγει και δεν κλείνει».
«Ήμουν πολύ τυχερή καθώς είχαμε έναν πολύ καλό φιλόλογο, τον κ. Παλέντζα. Κάθε φορά που έμπαινε στην τάξη μας διάβαζε ποιήματα του και μου έδινε είτε λέξεις, είτε τίτλους, ώστε να γράψω ένα ποίημα. Τον παρατηρούσα με μεγάλη προσήλωση και μου άρεσε πολύ το πως έγραφε. Όλο αυτό μου άρεσε πολύ, γιατί έψαχνα, έσβηνα, ξανά έγραφα και πάλι από την αρχή. Μέσα από όλη αυτή την διαδικασία, κατάλαβα πως στην ποίηση τίποτα δεν τελειώνει και τίποτα δεν αρχίζει και πως τίποτα δεν είναι σωστό και τίποτα δεν είναι λάθος. Κατάλαβα, πως η ποίηση δημιουργεί έναν κόσμο, για τον κάθε ποιητή και για τον κάθε άνθρωπο. Τότε συνειδητοποίησα, πως θέλω να μιλάω και να εκφράζομαι για κάτι που δεν έχω γνωρίσει και δεν έχω βιώσει προς το παρόν. Και έτσι, εστίασα στον έρωτα. Τον έρωτα, όπως προανέφερα σίγουρα δεν τον έχω νιώσει αλλά μπορώ να τον δω και να τον θεοποιήσω».
Σημαντικός παράγοντας και στήριγμα αλλά και πηγή έμπνευσης για την ίδια είναι η οικογένειά της που μέσα της υπάρχει αμέριστη αγάπη, αλληλοκατανόηση, αλληλοσεβασμός και ενσυναίσθηση. «Πριν κλείσουν τα σχολεία για τις εξετάσεις, ξεκίνησα να δουλεύω την ποιητική συλλογή, που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Η αλήθεια είναι, πως όταν την ολοκλήρωσα δίστασα, να τη στείλω στους εκδοτικούς οίκους. Όμως, με το θάρρος και την παρότρυνση, που μου έδωσε η οικογένειά μου, πήρα την απόφαση να το στείλω. Οι εκδόσεις Όστρια, απάντησαν αμέσως και ήρθαν σε επικοινωνία με εμάς. Στην αρχή ένιωσα παράξενα και αμήχανα γιατί κατάλαβα ότι ένα μεγάλο μου όνειρο θα πραγματοποιηθεί και με χαροποίησε πάρα πολύ. Για μένα, όλο αυτό σημαίνει πάρα πολλά. Η εμπιστοσύνη, που μου έδειξαν παρά το νεαρό της ηλικίας μου ήταν, και παραμένει, τεράστια. Θέλω να τους ευχαριστήσω για την πολύτιμη συνεργασία και την εμπιστοσύνη τους».
Σε ηλικία 14 ετών δεν έχει νιώσει τον έρωτα, το οποίο το θεωρεί λογικό, παρά μόνο κάποια «καρδιοχτύπια» όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας της ενώ θεωρεί πως το συναίσθημα πρέπει να επικρατεί της λογικής στα περισσότερα πράγματα που βιώνουμε και ζούμε. «Στις μέρες μας, όλα τα παιδιά θεωρώ ότι έχουν νιώσει πολλά καρδιοχτύπια. Το να θέλουμε κάποιο άτομο είτε αυτό ανήκει στο αντίθετο φύλο είτε στο ίδιο, είναι πολύ φυσιολογικό. Θεωρώ ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να αγαπάει και να αγαπιέται. Ο έρωτας, θεωρώ, ότι είναι παντού και πάντα παρών και ας μη γίνεται πάντα αισθητός. Μπορούμε να ερωτευθούμε στιγμές που έχουμε περάσει με φίλους ή το σύντροφο και τη σύντροφο μας αλλά όχι να ερωτευτούμε ξανά ανθρώπους».
Η ποίηση για την ίδια είναι ένας κόσμος και μέσω αυτής, της αρέσει να δημιουργεί όνειρα και συναισθήματα, κόσμους και πλανήτες, πόρτες και παράθυρα και όταν ανοίγει αυτές τις πόρτες και τα παράθυρα να βγαίνει ο εαυτός της. Η Κική Δημουλά και η Μαρία Πολυδούρη την έχουν ωθήσει στο να δει την ποίηση από μια άλλη οπτική γωνία, ωστόσο πρότυπα για την ίδια είναι η μητέρα και η αδερφή της, όπως και όλες οι γυναίκες.
Έμπνευση μπορεί να πάρει από πολλά πράγματα, από ένα λουλούδι που μπορεί να δει όταν πάει κάπου μέχρι ένα τηλεπαιχνίδι που θα παρακολουθήσει και θα της κεντρίσει το ενδιαφέρον μια λέξη. Η μουσική, επίσης την έχει εμπνεύσει μαζί με την Taylor Swift και το Μάνο Χατζιδάκι καθώς και το μάθημα της φυσικής, όπου θεωρεί πως υπάρχει η μαθησιακή ποίηση. «Η Taylor Swift είναι ένα πρότυπο ως γυναίκα, μετά από τη μητέρα μου και την αδελφή μου και θεωρώ ότι η ανθρωπιά της και ο τρόπος που έχει αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες που της έχουν συμβεί είναι πραγματικά αξιέπαινα».
«Εύχομαι και άλλα παιδιά να πραγματοποιήσουν, τα όνειρα τους. Να πάρουν θάρρος και να κάνουν αυτό που νιώθουν, αυτό που τους αρέσει και αυτό που τους εκφράζει. Μπορεί το μέλλον να μην αργεί αλλά το παρόν είναι εδώ, μας περιμένει και φωνάζει ότι πρέπει να διεκδικήσουμε, να δημιουργήσουμε, να ακολουθήσουμε και να πραγματοποιήσουμε τους στόχους και τα όνειρα μας» κατέληξε η Κατερίνα.
Θένια Βασιλειάδου – www.xronos-kozanis.gr
