Διαβάζοντας το έντυπο φύλλο του Χρόνου της 29ης Φεβρουαρίου 2020, στάθηκα στο κείμενο της παρουσίασης του βιβλίου του Ραφαήλ Μωϋσή, τέως διοικητή της ΔΕΗ, με τίτλο «Θα γίνει …της Δεης».
Κατόπιν αναζήτησα και μελέτησα το συγκεκριμένο βιβλίο. Ως βουλητικός αναγνώστης έκανα διάφορες σκέψεις, ακολουθώντας τον οδικό χάρτη των ενεργειών της διοίκησης της επιχείρησης. Από το μηδέν ξεκίνησε η ΔΕΗ το 1950 και έφθασε στο απόγειο κατά το 2009.
Πως άραγε έγινε αυτό κατορθωτό;
Κατα την άποψη μου η απάντηση βρίσκεται στο κεφάλαιο:
«Γενναιόδωρο μονοπώλιο και διαφάνεια»
Εκεί γράφει ότι «στη ΔΕΗ καθιερώθηκε, επίσης, η συμμετοχή πολλών ενδιαφερομένων παραγόντων στον έλεγχο της διοίκησης με τη δημιουργία ενός οργάνου που ονομάστηκε Αντιπροσωπευτική Συνέλευση. Το όργανο αυτό απαρτιζόταν από:
-Τον πρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που προέδρευε στις ετήσιες συνελεύσεις.
-Τους γενικούς γραμματείς των Υπουργείων Συντονισμού, Βιομηχανίας και Ενέργειας και Δημοσίων Έργων.
-Τους διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδος και της Αγροτικής Τράπεζας.
-Έναν τακτικό καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου που όριζε η Σύγκλητος.
-Έναν τακτικό καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών που όριζε η Σύγκλητος.
-Τους Δημάρχους Αθηναίων και Πειραιωτών.
Έξι μέλη, τα οποία διορίζονταν αντίστοιχα από το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος, το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών, το Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών, τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας και το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθηνών. Υπήρχε επίσης Συμβούλιο Ελέγχου της ΔΕΗ, το οποίο απάρτιζαν ένας αντιπρόεδρος και δυο πάρεδροι του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Η Αντιπροσωπευτική Συνέλευση ήταν ένα όργανο αυστηρού ελέγχου της Διοίκησης. Ο συγγραφέας, τρεις φορές κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διοικητής χρειάστηκε να δώσει πλήρη απολογισμό και να υποστεί εξονυχιστικό έλεγχο, τα πορίσματα του οποίου μαζί με την Έκθεση του Συμβουλίου Ελέγχου παρουσιάζονταν στον Τύπο την επόμενη μέρα. Ήταν ένα πραγματικά ισχυρό και ουσιαστικό όργανο ελέγχου που εξασφάλιζε διαφάνεια…».
Σήμερα καλούμαστε να υλοποιήσουμε την απολιγνιτοποίηση. Καλύτερα, όμως, είναι να πούμε πως καλούμαστε να αποφασίσουμε για τις επενδύσεις ανάπτυξης νέων καινοτόμων επιχειρήσεων στους νόμους Κοζάνης και Φλώρινας. Επιχειρήσεων που θα κρατήσουν τους εργαζόμενους στην περιοχή μας, θα κρατήσουν στα ίδια επίπεδα το μέσο ετήσιο εισόδημα των κατοίκων.
Τι μέλλει γενέσθαι; Ποιο είναι το κατάλληλο οργανωτικό σχήμα που θα αξιοποιήσει τα κεφαλαία που θα διατεθούν;
Ένα δοκιμασμένο μοντέλο είναι αυτό που εφαρμόσθηκε το 1950 για τον εξηλεκτρισμό της χώρας.
Ισχυρή Διοίκηση -Αντιπροσωπευτική Συνέλευση -Συμβούλιο Ελέγχου.
Η συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής φυσικά και είναι εκ των «ων ουκ άνευ».
Ας λοιπόν επιδείξουμε την ικανότητα και ευαισθησία μας, παίρνοντας αποφάσεις που να διακρίνονται για τη διαχρονική διορατικότητα και προπαντός για την αγάπη και την προστασία των αυριανών γενεών.
Της απολιγνιτοποίησης … θα γίνει, τώρα; Του Γιώργου Τζέλλου, μηχανικού
Μοιραστείτε την είδηση
