Δημοσιογράφοι αποκαλούνται και όσοι ασχολούνται με την περιγραφή των καμωμάτων διαφόρων “γκλαμουράτων”, όπως ας πούμε αν φάνηκε το βρακί μιας “τηλεπερσόνας”. Όπως και εκείνοι οι οποίοι αγρεύουν πελατεία ανάμεσα στους θρησκόληπτους αναμασώντας “προφητείες” διαφόρων μοναχών που τα είχαν τάχατε προβλέψει όλα με τις διφορούμενες και πολυφορούμενες ρήσεις τους. Αλλά δεν είναι αυτό η δημοσιογραφία. Ο ρόλος, η αποστολή της αληθούς δημοσιογραφίας, όπως την είχε εναργώς περιγράψει ο αείμνηστος διευθυντής του γαλλικού Le Monde, ο Κλοντ Ζιλιέν, είναι άλλος: «Ο διαρκής έλεγχος κάθε εξουσίας και η αποκάλυψη όλων όσων οι εξουσίες επιχειρούν να κρύψουν από τους πολίτες». Και αυτό περιλαμβάνει κάθε εξουσία. Εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική, οικονομική, θρησκευτική, αθλητική, τοπική κλπ. Χωρίς εξαιρέσεις.
Ούτε παλιότερα ήταν εύκολο, να καταφέρνει μεμονωμένος δημοσιογράφος να τρυπώνει στα άδυτα των εξουσιών, ιδίως της πολιτικής και της οικονομικής, χωρίς να κινδυνεύει, ακόμη και η ζωή του, ούτε και τώρα. Ιδίως όταν όλα γίνονται περισσότερο πολύπλοκα με τις διαρκείς “εφευρέσεις” των ισχυρών του χρήματος και των πολιτικών που διαπλέκονται με αυτούς. Έχω προσωπική εμπειρία επ’ αυτού. Διότι μετά από έρευνες δυο ετών, για τα κυκλώματα της τοκογλυφίας στην Ελλάδα, με συνεχείς επί τρίμηνο αποκαλύψεις, στηριγμένες σε απόρρητα έγγραφα, κατάστιχα και ημερολόγια, διαπρεπέστατων τοκογλύφων, αναγκάσθηκα να παρατήσω την έρευνα, επειδή έπεφτα συνεχώς πάνω σε “κοσμικούς” μεγαλόσχημους, που όμως συνέβαινε να συνδέονται, είτε οικονομικώς είτε κοινωνικώς με τον τότε εκδότη μου.
Σε διεθνές επίπεδο είδαμε πόσο πολεμήθηκε, από διεθνή ισχυρά συμφέροντα, ώσπου αναγκάσθηκε να κρύβεται και κατέληξε στη φυλακή, ο Τζούλιαν Ασάνζ, ο Αυστραλός επικεφαλής της ομάδας εννέα ερευνητών, που έδωσαν στην δημοσιότητα χιλιάδες αποκαλυπτικά μυστικά έγγραφα, τα γνωστά ως wiki leaks, στις αρχές της περασμένης δεκαετίας.
Άνοιξε όμως ένα δρόμο. Και ως αντίδοτο στον συνασπισμό συμφερόντων που τον καταδίωξε, δημιουργήθηκε μια ισχυρή παγκόσμια ένωση ερευνητικής δημοσιογραφίας. Με εξακόσια μέλη. Από το βρετανικό BBC ως την γερμανική “Ντόϊτσε Βέλε”. Η οποία σε πρώτη φάση δημοσίευσε τα περίφημα “Παναμά πέϊπερς” που αποκάλυπταν 214.000 άνομες οικονομικές συναλλαγές, ισχυρών της πολιτικής και του χρήματος, σε παγκόσμιο επίπεδο. Οδηγώντας σε παραίτηση τις κυβερνήσεις του Πακιστάν και της Ισλανδίας. Και τώρα αποκαλύπτουν τα “Πανδώρα πέϊπερς” από τα οποία στοιχειοθετείται η λειτουργία 29.000 υπεράκτιων εταιρειών που χρησιμοποιούνται για φοροδιαφυγή.
Αυτή ειναι η πραγματική δημοσιογραφία.
