Μου είπαν ζωγράφισε μου το κενό
Και νόμιζαν πως είναι δύσκολο και δεν μπορώ
Γιατί είναι ένα τίποτα ένα χαρτί λευκό
Δεν ήξεραν πως ήτανε κάτι το διαφορετικό
Έτσι σχεδίασα την πιο απλή καρδιά
Που μέσα της δεν είχε χρώμα πουθενά
Αν τους ρωτούσες τι έχει μέσα η καρδιά
Θα έλεγαν το τίποτα του κόσμου τα κενά
Μα δυστυχώς δεν έβλεπαν αλλά απλά κοιτούσαν
Δεν έβλεπαν τα δύο παιδιά που ένα κερί κρατούσαν
Ούτε τη μάνα με το γιο που πλάι περπατούσαν
Ούτε τους δύο ερωτευμένους που μιλούσαν
Δεν έβλεπαν το γαλανό του ουρανού
Ούτε το κίτρινο του ήλιου του ζεστού
Δεν έβλεπαν τα σύννεφα που σχήματα αλλάζουν
Και τα πουλιά που στα κλαδιά ρεμβάζουν
Το χαμόγελο στο κέντρο δεν φαινότανε
Ούτε το πρόσωπο με δάκρυα που φοβότανε
Δεν έβλεπαν το όνειρο σκληρά που αγωνιζόταν
Με κάθε εμπόδιο που ξάφνου εμφανιζόταν
Μα για το ξεκλείδωμα αυτής της ζωγραφιάς
Χρειάζονταν πολύπλοκα ταξίδια μακρινά
Με τα μάτια του προσώπου πάντοτε κλειστά
Και με εκείνα της ψυχής πάντα ανοιχτά!
ΟΝΕΙΡΑ ΨΥΧΩΝ
Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 1ου, 2ου, 3ου, 4ου ΓΕΛ Κοζάνης και του 6ου Γυμνασίου Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.
