Μου συμβαίνουν πολλά τώρα τελευταία, δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες μού διαταράσσουν συνεχώς το μυαλό, ωστόσο δεν μιλάω, κανείς μας δεν τολμάει να μιλήσει. Όλοι κάτι κρύβουμε μέσα μας, ο νους της ανθρώπινης ύπαρξης βολεύεται, αδιαμαρτύρητα παραμένει σιωπηλός. Μα η καρδιά δεν βολεύεται. Σταμάτα να την καταπιέζεις, θάβοντας τα συναισθήματά σου. Η εφηβεία είναι σαν μια δεύτερη αναγέννηση, όλα κυλάνε τόσο γρήγορα, τα συναισθήματα του πάθους είναι τόσο έντονα, όλα όμως παραμένουν απροσδιόριστα. Τόσο μπερδεμένα στο μυαλό μου τα πράγματα, δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Οι δικοί μου θέλουν να πάρω την καλύτερη απόφαση, μα εγώ δεν ξέρω ποια είναι η καλύτερη απόφαση για το μέλλον μου. Ίσως και να ξέρω τελικά, γιατί η απόφαση αυτή κρύβεται πίσω από δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα.
Το πάθος για μια ζωή γεμάτη ανεπανάληπτες εμπειρίες, τρέλα και επαναστατικότητα δεν κρύβεται. Ένα κύμα που σφύζει από ζωή είμαστε οι έφηβοι. Η αναζωογόνηση στις ζωές των ενηλίκων, προκαλώντας το αίσθημα της πληρότητας για όλα όσα έχουν καταφέρει οι γονείς μας. Τώρα όλα είναι πιο ζωντανά από ποτέ, η επιθυμία να διασκεδάσω, να ζήσω τις στιγμές, να γνωρίσω νέους ανθρώπους, να ανακαλύψω τον κόσμο. Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν στα μάτια μου φαντάζουν ανύπαρκτοι, κοιτάω μόνο μπροστά και ονειρεύομαι το μέλλον. Ονειρεύομαι το μέλλον γαλήνιο, ήσυχο, ονειρεύομαι βαθυστόχαστες συζητήσεις με ανθρώπους που με καταλαβαίνουν, με λιγότερες διαμάχες και κακίες, ονειρεύομαι κουζουλά, δεν υπάρχουν σύνορα στις σκέψεις μου.
Ονειρευτείτε κι εσείς. Πιστεύω πως αξίζει.
*Το σχέδιο είνια της μαθήτριας της Γ΄ τάξης, Ευθυμίας Χριστοφόρου
*Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.
