Σ’ αυτή τη χώρα ασχολούμαστε με όλα, αλλά όχι με τα πιο ουσιαστικά. Με το πως για παράδειγμα οι άνθρωποι με αναπηρία θα κερδίσουν την ανεξαρτησία που δικαιούνται και θα πάψει να είναι ο εφιάλτης της κάθε μάνας παιδιού με αναπηρία τι θα απογίνει αυτό, αν σ’ εκείνη συμβεί κάτι.
Μια από τις πρωτοβουλίες που λειτουργούν προς τη σωστή κατεύθυνση είναι κι αυτή του προσωπικού βοηθού. Του ανθρώπου δηλαδή που είναι τα αυτιά, τα μάτια, τα χέρια και τα πόδια του ανθρώπου με αναπηρία. Φαίνεται ότι εκεί κάτι γίνεται δειλά-δειλά και μάλιστα η υφυπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων που βρέθηκε χθες στην Κοζάνη και στην Πτολεμαΐδα υποσχέθηκε ότι μέσα σ’ ένα οκτάμηνο θα είμαστε κι εμείς στις περιοχές που θα “τρέχει” το πρόγραμμα.
Κάθε μικρό βήμα, όπως αυτό, είναι μια τεράστια κατάκτηση για την κοινωνία μας που πρέπει, επιτέλους, να εμπεδώσει ότι η ποιότητα ζωής και η ευημερία δεν είναι σπάταλες απολαύσεις και μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα, αλλά εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους.
