Με αφορμή την παρουσίαση του βιοκλιματικού σχολείου στη ΖΕΠ, την Πέμπτη στο Κοβεντάρειο, ένα κείμενο που γράφτηκε μερικούς μήνες πριν.
Το όμορφο σχολείο είναι το γεμάτο σχολείο. Γεμάτο από μαθητές, από τα γέλια και τις χαρές τους, από τις φωνές και τα παιχνίδια τους.
Ενίοτε κι από τα γκράφιτι και τις μουτζούρες τους, αλλά και τις μικροζημιές που αφήνει πίσω της η σχολική καθημερινότητα.
Όσα λεφτά κι αν δοθούν, όσο όμορφες αίθουσες κι αν χτιστούν, ένα σχολείο χωρίς μαθητές δεν θα είναι ποτέ όμορφο.
Ο κίνδυνος αυτός είναι ορατός, αν δεν γίνουν συντονισμένες ενέργειες, για το πρότυπο βιοκλιματικό σχολείο. Ένα σχολείο κόσμημα. Ένα σχολείο που θα ζήλευαν κι αυτοί οι άτιμοι οι Φινλανδοί που είναι πολύ μπροστά σε όλα αυτά.
Στοίχημα για το δήμο Κοζάνης και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση να το γεμίσει. Στοίχημα για όλη την τοπική κοινωνία να το στηρίξει, ξεπερνώντας πολλά κωλύματα, εμπόδια και μικροβολέματα.
Ασφυκτιούν τα κεντρικά σχολεία της πόλης από μαθητές, την ώρα που τα περιφερειακά είναι παραπάνω από άνετα από πλευράς χωρητικότητας. Κι αυτό γιατί όλοι τα προτιμούν, πολλές φορές για τους λάθος λόγους.
Όσοι βρίσκονται, λοιπόν, κοντύτερα στη ΖΕΠ κι έχουν παιδιά μαθητές του δημοτικού ή του νηπιαγωγείου, ας επισκεφθούν το πρότυπο βιοκλιματικό σχολείο. Θα ενθουσιαστούν από τις δυνατότητες και τις υποδομές του. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτό γεμίσει με παιδιά.
Ιωάννα
[email protected]
