Όταν πήγα ως φοιτήτρια στην Αγγλία στα τέλη της μακρινής δεκαετίας του ‘90, τα κινητά τηλέφωνα είχαν μόλις αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους. Για την ακρίβεια δεν πρέπει να είχαν πάνω από ένα- δύο χρόνια που είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούνται μαζικά και είχε σταματήσει σιγά-σιγά να προκαλεί εντύπωση ο χτύπος τους στο δρόμο.
Για να μην τα πολυλογώ, λίγο οι χρεώσεις της εποχής που ήταν «φωτιά», λίγο η μοναξιά του νέου ξεκινήματος, λίγο η απερισκεψία μου, ο πρώτος λογαριασμός που εισέπραξε η ταμίας-μαμά ήταν κάτι σε 135.000 δραχμές. Δηλαδή περίπου 400 σημερινά ευρώ. Δεν τα λες και λίγα. Τα θυμήθηκα όλα αυτά, καθώς απο χθες καταργήθηκαν επιτέλους, μετά από χρόνια διαπραγματεύσεων, τα τέλη περιαγωγής, του γνωστού roaming.
Αυτά που πληρώναμε τόσα χρόνια και τρομάζαμε να δεχθούμε ή να κάνουμε κλήση, όταν ταξιδεύαμε στο εξωτερικό. Κι αυτό είναι μόνο ένα απο τα καλά που έφερε στη ζωή μας η Ευρωπαϊκή Ένωση και το γεγονός ότι ανήκουμε στη μεγάλη αυτή οικογένεια.
Δεν θα κουραστώ, ως φανατική ευρωπαϊστρια, να επαναλαμβάνω ότι με όλα τα στραβά της, η Ε.Ε. υπήρξε ειδικά για την Ελλάδα, ότι καλύτερο θα μπορούσε να έχει συμβεί. Κι αυτό καλά θα κάνουμε να το θυμόμαστε, όταν την κατηγορούμε για τα αρνητικά της, επωφελούμενοι πλήρως των θετικών της.
Ιωάννα
