Η διαφάνεια του χρόνου
Μυθιστόρημα
Λεονάρδο Παδούρα
μετάφραση: Κώστας Αθανασίου
Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018
576 σελ.
«Ο Μάριο Κόντε, καθώς πλησιάζει όλο και πιο πολύ τα εξήντα του χρόνια, αναζητεί τρόπους να ξεπεράσει την προσωπική κρίση που αντιμετωπίζει αλλά, συγχρόνως, ανησυχεί όλο και περισσότερο για την κατάσταση της χώρας του. Και τότε παρουσιάζεται μια απρόσμενη δουλειά: ένας παλιός συμμαθητής του, ο Μπόμπι, ζητάει τη βοήθειά του και του αναθέτει να ξαναβρεί το άγαλμα μιας Μαύρης Παρθένου που του έχουν κλέψει. Ο Κόντε ανακαλύπτει ότι το συγκεκριμένο άγαλμα μπορεί τελικά να είναι ακόμα πιο πολύτιμο απ’ ό,τι του έχουν πει. Με την έρευνά του θα οδηγηθεί στο μακρινό παρελθόν, θα μάθει ακόμα και για τον άνθρωπο που – προσπαθώντας να ξεφύγει απ’ τον Ισπανικό Εμφύλιο- ταξίδεψε ως λαθρεπιβάτης μέχρι την Κούβα, φέρνοντας την Μαύρη Παρθένο από τα Καταλανικά Πυρηναία. Ο Κόντε σιγά σιγά καταδύεται στον υπόκοσμο μιας σκοτεινής Αβάνας που καταρρέει, πέφτει πάνω σε ύποπτους και πτώματα ενώ, την ίδια στιγμή, έρχεται σε επαφή με το απίστευτο κύκλωμα των εμπόρων και των συλλεκτών έργων τέχνης.
Στο νέο εκπληκτικό του μυθιστόρημα ο Λεονάρδο Παδούρα αφηγείται μια επική ιστορία που ξεκινάει από τις Σταυροφορίες και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.»
Το λαθρεμπόριο έργων τέχνης βρίσκεται στο επίκεντρο του νέου, υβριδικού μυθιστορήματος του 63χρονου συγγραφέα. Κάνει μια βουτιά στην εποχή των Σταυροφοριών και επανέρχεται στο σήμερα για να βάλει τον ήρωά του, τον Μάριο Κόντε, να ψάξει να βρει ένα πολύτιμο άγαλμα, τη Μαύρη Παρθένο, που έκανε ένα απρόσμενο, λαθραίο ταξίδι από τα καταλανικά Πυρηναία στην Κούβα, την περίοδο του ισπανικού Εμφυλίου, και σήμερα έχει χαθεί…
Γεννήθηκε το 1955 στην Αβάνα. Έχει εργαστεί ως σεναριογράφος, δημοσιογράφος και κριτικός. Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα και δοκίμια. Εκείνη όμως που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό είναι η αστυνομική τετραλογία του “Οι τέσσερις εποχές” με πρωταγωνιστή τον ντέντεκτιβ Μάριο Κόντε, στην οποία ήρθαν αργότερα να προστεθούν άλλα δύο βιβλία με τον ίδιο ήρωα, “Παρελθόν χαμένο στην ομίχλη” (ή: “Η αχλή του χθες”) και το “Αντιός, Χέμινγουεϊ”. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ενώ έχει βραβευτεί στην Κούβα, την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Δομινικανή Δημοκρατία και την Αυστρία.
Η λευκή Καραϊβική
Maurice Attia
μετάφραση: Χαρά Σκιαδέλλη
Πόλις, 2018
384 σελ.
«Ο Πάκο, ο αστυνόμος που γνωρίσαμε στο Μαύρο Αλγέρι, την “Κόκκινη Μασσαλία” και το “Παρίσι Μπλουζ”, έχει πια εγκαταλείψει την αστυνομία και εργάζεται ως δικαστικός συντάκτης και κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα ‘Le Provencal’. Η γυναίκα του η Ιρέν, από την πλευρά της, συνεχίζει με επιτυχία τις δραστηριότητές της στο κατάστημα με καπέλα που διατηρεί. Τη γαλήνια ζωή τους θα ταράξει ένα πανικόβλητο τηλεφώνημα από τον παλιό συνεργάτη του, τον Κουπί. Μια έκκληση για βοήθεια, την οποία ο Πάκο δεν μπορεί να αγνοήσει. Παίρνει αμέσως το αεροπλάνο για τη Γουαδελούπη. Στον Κουπί, εκείνος και η Ιρέν, χρωστούν τη ζωή τους.
Ο Κουπί έχει καταφύγει στην Καραϊβική, στις Γαλλικές Αντίλλες, με τη σύντροφό του την Εύα. Βυθισμένος στο αλκοόλ, εργάζεται ως νυχτοφύλακας και γίνεται μάρτυρας μιας δολοφονίας, στην οποία κινδυνεύει να εμπλακεί και ο ίδιος. Εδώ, η Γουαδελούπη δεν έχει τίποτα το εξωτικό. Βρισκόμαστε μακριά από τις παραδεισένιες ακτές, μπλεγμένοι σε ένα σκοτεινό σύμπαν που περιλαμβάνει φόνους διακεκριμένων προσωπικοτήτων, πολιτικο-οικονομική διαπλοκή, φιλόδοξες γυναίκες, λαθρεμπόριο κάθε είδους, και μαύρη μαγεία, σε μια περιοχή όπου η αποικιοκρατία δίνει τη θέση της σε νεοαποικιακές πρακτικές.
Ο Αττιά, για μία ακόμα φορά, συνδέει αριστοτεχνικά την αστυνομική πλοκή με την ιστορία και το πολιτικο-κοινωνικό περιβάλλον. Περιγράφει με ζοφερά χρώματα την αποικιοκρατία και προσθέτει άλλη μία σκοτεινή νότα: την απειλή μιας επικείμενης ηφαιστειακής έκρηξης, που δίνει τον τόνο στην όλη αφήγηση. Η “Λευκή Καραϊβική” είναι το πρώτο μυθιστόρημα μιας νέας τριλογίας, που αρχίζει το 1976 και τελειώνει το 1981.»
Στο νέο μυ¬θι¬στό¬ρη¬μα του Ζορζ Σι¬με¬νόν ο Μαι¬γκρέ μπλέ¬κε¬ται σε μια πα¬ρά¬ξε¬νη, σκλη¬ρή ι¬στο¬ρία, κα¬θώς κά¬ποια στιγ¬μή αρ¬χί¬ζει να δέ¬χε¬ται ξαφ¬νι¬κά στο γρα¬φείο του συ¬νε¬χείς α¬γω¬νιώ¬δεις τη¬λε¬φω¬νι¬κές κλή¬σεις α¬πό κά¬ποιον ά¬γνω¬στο άν¬δρα. Οι προ¬σπά-θειες να ε¬ντο¬πί¬σουν τον ά¬γνω¬στο άν¬δρα α¬πο¬δει¬κνύο¬νται ά¬καρ¬πες, ό¬ταν ό¬μως θα α¬να-κα¬λυ¬φθεί έ¬να πτώ¬μα. Ο Μαι¬γκρέ αρ¬χί¬ζει μια δύ¬σκο¬λη έ¬ρευ¬να, κι¬νού¬με¬νος σχε¬δόν στο σκο¬τά¬δι, η ο¬ποία θα τον φέ¬ρει σε ε¬πα¬φή με τον κό¬σμο των με¬τα¬να¬στών στο Πα¬ρί¬σι της δε¬κα¬ε¬τίας του 1940.
Ο Μωρίς Αττιά γεννήθηκε στο Αλγέρι το 1949. Εργάζεται ως ψυχίατρος – ψυχαναλυτής στο Παρίσι. Παράλληλα γράφει σενάρια για το σινεμά. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα “Ca va bien”, “Fautes de conduites”, “Le Carnaval des gueux”, “Rue Oberkampf”, “Une rude journee”, “Drames de l’adolescence, familles en seance, recits cliniques”, “Alger la noire” και “Pointe Roufe”.
