Η βλακεία είναι σοβαρή υπόθεση
Maurizio Ferraris
μετάφραση: Κατερίνα Γούλα
Κέδρος, 2018
240 σελ.
«Η βλακεία δεν κάνει διακρίσεις· μάζες και ελίτ κινδυνεύουν εξίσου από την απροειδοποίητη εμφάνισή της. Ελλοχεύει σε κάθε ανθρώπινη προσπάθεια και μπορεί να πλήξει ακόμη και τα λαμπρότερα πνεύματα. Αφήνει το στίγμα της στην Ιστορία, κρύβεται πίσω από σημαντικά πολιτικά, στρατιωτικά, φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά γεγονότα. Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας όχι μόνο δεν την περιορίζει, αλλά, αντίθετα, της δίνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις.
Ωστόσο ο Ιταλός καθηγητής φιλοσοφίας Maurizio Ferraris πιστεύει ότι η βλακεία δεν είναι μόνο μια ανεξέλεγκτη καταστροφική δύναμη, αλλά αποτελεί και μια αστείρευτη πηγή ενέργειας, που συμβάλλει στην πρόοδο του ατόμου και της ανθρωπότητας.»
Ο φιλόσοφος και ακαδημαϊκός Maurizio Ferraris γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1956 στο Τορίνο. Είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο Τμήμα Φιλολογίας και Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου της γενέτειράς του, όπου διευθύνει παράλληλα το Εργαστήρι Οντολογίας LabOnt. Σπούδασε στο Τορίνο, στο Παρίσι και στη Χαϊδελβέργη και έχει διδάξει σε διακεκριμένα πανεπιστήμια ανά την Ευρώπη. Διευθύνει το περιοδικό Rivista di Estetica, ενώ αρθρογραφεί τακτικά στον Τύπο, όπως στο Il Sole 24 ORE παλιότερα και στη La repubblica σήμερα.
Κόκκινος σταυρός
Μαρία Γαβαλά
Πόλις, 2018
480 σελ.
«Κοιτάξτε, αυτή την υπέροχη ζωγραφιά την έφτιαξα εγώ. Τι δροσερά και ευωδιαστά λουλούδια! Όμως, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν δόκτορα να τρυπώσει στην κόρη του ματιού μου. Είναι η ιδιοκτησία μου, η εκκλησία μου, το άβατό μου.
Η Αριάδνη Χόπε, Ελληνογερμανίδα φοιτήτρια, σπουδάζει Ιστορία της Τέχνης στο Πολυτεχνείο της Δρέσδης. Το θέμα της μεταπτυχιακής εργασίας της είναι η σχέση ανάμεσα στην Τέχνη και στις εκφραστικές δυνατότητες ψυχασθενών, χρονίως ιδρυματοποιημένων, που εξοντώθηκαν από τους ναζί, με σκεπτικό τη “διά νόμου εξόντωση άχρηστων ζωών”.
Ένα από τα πολλά και ποικίλα ερωτήματα που απασχολούν την σπουδάστρια, είναι το εξής: τι προσπαθούσε να πει, σε συνθηματική γλώσσα, στους θεατές των πινάκων της η διαταραγμένη πνευματικά Μπέρτα Γκέρτρουντ Φλεκ (1870-1940), έγκλειστη σε ψυχιατρικά άσυλα, κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, και θύμα της εθνικοσοσιαλιστικής ευγονικής; Εκ παραλλήλου, τα μυστικά που πιθανόν κρύβονται σε αυτά τα λιγοστά έργα ζωγραφικής γίνονται αντικείμενο πολύ προσεκτικής ανίχνευσης και μελέτης.
Ο “Κόκκινος σταυρός” είναι ένα μυθιστόρημα πάνω σε αληθινά και επινοημένα πρόσωπα, σε πραγματικά και φανταστικά γεγονότα, με δραστικές επεμβάσεις, έτσι ώστε το ιστορικό στοιχείο περιπλέκεται με το μυθιστορηματικό, όπως ακριβώς το παρόν συναντά το παρελθόν και ενίοτε συνοδοιπορεί μαζί του. Ένα αδιάσπαστο σύνολο, ένα πολύπτυχο, με μεγάλη σημασία να δίνεται στη φυσιογνωμία των ξεχωριστών χρονικών περιόδων. Οι δύο εποχές, η ιστορική (Μεγάλος Πόλεμος, Βαϊμάρη, Ναζιστική Γερμανία) και η σύγχρονη συνυπάρχουν, άλλοτε σαν θεατρικά δρώμενα και άλλοτε σαν κινηματογραφικά έργα καταδίωξης. Οι εξομολογήσεις των προσώπων είναι ο μίτος που τα οδηγεί προς την αυτογνωσία, την ελάφρυνση του βάρους των ενοχών και, ενδεχομένως, προς την αποφόρτιση και την ανακούφιση.»
Η Μαρία Γαβαλά γεννήθηκε στο Κορωπί Αττικής το 1947. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού “Σύγχρονος Κινηματογράφος” (1980-84) δημοσίευσε πολλά κείμενα για τον κινηματογράφο. Κινηματογραφικά κείμενά της υπάρχουν επίσης δημοσιευμένα σε διάφορα περιοδικά κι εφημερίδες. Έγραψε σενάρια, γύρισε ταινίες μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και σκηνοθέτησε τις μεγάλου μήκους ταινίες: “Περί Έρωτος” (1981). – Τιμήθηκε με βραβείο στο “Φεστιβάλ Γυναικείου Κινηματογράφου” της Φλωρεντίας, το 1983, “Άρωμα βιολέτας” (1985) και “Το μαγικό γυαλί” (1989) – Τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Κινηματογράφου, την ίδια χρονιά. Δόκιμη πεζογράφος, μετά το 1994, έχει στο ενεργητικό της επτά μυθιστορήματα (“Η υπηρέτρια των αγγέλων”, 1994, “Η κυρία του σπιτιού”, 1996, “Παραθαλάσσιο θέρετρο το χειμώνα”, 1999, “Στη δροσιά των κήπων μου”, 2001, “Ακραία καιρικά φαινόμενα”, 2003, “Τα κορίτσια της πλατείας”, 2006, “Ο λεμονόκηπος”, 2012) και μία συλλογή διηγημάτων (“Από γυαλί”, 2011). Έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε περιοδικά και εφημερίδες. Επίσης, έχει μεταφράσει θεωρητικά κείμενα για τον κινηματογράφο και σύγχρονα μυθιστορήματα, πάντα από τη γαλλική γλώσσα.
