Στο κείμενο μου που δημοσιεύθηκε στα φύλλα της Πέμπτης, ζητούσα από την κυβέρνηση να αποσύρει το εμβόλιο της Astra Zeneca. Οι παρενέργειες του οποίου, έστω «ελάχιστες» και στατιστικώς «ασήμαντες», αλλά πάντως θανατηφόρες, έχουν οδηγήσει αρκετούς στην αποφυγή του εμβολιασμού τους. Διότι καμία ανθρώπινη ζωή δεν είναι ούτε «ελάχιστη» ούτε «ασήμαντη». Θυμίζω τον επίλογο του κειμένου:
«Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος. Αλλά κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κάποιον να φοβάται. Το μόνο που μπορεί να κάνει η πολιτεία, είναι να άρει την αιτία του φόβου. Εντάξει, το ότι τα πληρώσαμε στην Astra Zeneca, δεν μας υποχρεώνει και να τα καταναλώσουμε όλα. Βγείτε και πείτε σε αυτούς του ανθρώπους ότι δεν κινδυνεύουν. Ότι το συγκεκριμένο εμβόλιο, τέλος. Το καταστρέφουμε, το χαρίζουμε σε άλλους, το επιστρέφουμε. Η οικονομική ζημιά είναι μηδαμινή, μπροστά στους κινδύνους που δημιουργούνται από την άρνηση εμβολιασμού που προκαλεί είτε σε φοβισμένους υπερήλικες, είτε σε νεώτερους, το συγκεκριμένο σκεύασμα».
Η εξέλιξη με δικαίωσε. Αλλά έμμεινε ανοικτό ένα …παραθυράκι, προφανώς για …να μην πάνε χαμένα όλα τα αποθέματα. Την Δευτέρα ανακοινώθηκε, από την επιτροπή εμβολιασμών, ότι το συγκεκριμένο εμβόλιο παύει να χορηγείται στους κάτω των 60 ετών. Κάτι που κάνει την απόφαση κολοβή. Διότι παραγνωρίζει ένα χειροπιαστό στοιχείο. Το γεγονός δηλαδή ότι η μεγαλύτερη απροθυμία εμβολιασμού και οι περισσότερες ακυρώσεις προγραμματισμένων ραντεβού καταγράφονται ακριβώς σε αυτές τις ηλικίες. Στους πολίτες, άνδρες και γυναίκες, που έχουν περάσει το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους. Ακριβώς δηλαδή σε αυτούς που κινδυνεύουν περισσότερο από τον ιό.
Καλά θα κάνουν, τόσον οι επιστήμονες της επιτροπής όσο και η κυβέρνηση –πρωτίστως αυτή- να αξιολογήσουν εκ νέου τις ιεραρχήσεις τους. Μπροστά στην συνολική οικονομική ζημιά που έχει προκαλέσει και στην χώρα μας, όπως σε ολόκληρο τον πλανήτη, η πανδημία, η επιμέρους ζημία από την απόσυρση μιας παρτίδας εμβολίων είναι αμελητέα. Ενώ η επανάκτηση της εμπιστοσύνης, από τους πολίτες, έναντι των εμβολιασμών, είναι ένα «μέγεθος» που μπορεί να μην καταγράφεται στατιστικώς, αλλά είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Να λείπουν λοιπόν τα παραθυράκια και οι αστερίσκοι. Ξεκάθαρα και απλά. Το συγκεκριμένο εμβόλιο να παύσει να είναι απειλή. Για κανέναν. Ό,τι χάσαμε, χάσαμε. Όχι άλλους «στατιστικώς ασήμαντους» θανάτους. Κάλλιο χαμένα χρήματα, παρά αδικοχαμένοι συμπατριώτες μας.
