Αυτές τις μέρες είχαμε δυο γεγονότα. Ένα “μεγάλο” και ένα “μικρό”. Τα οποία δείχνουν, αμφότερα πόσο “στραβοπατούν” αυτοί που συγκροτούν την πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γιατί αυτή η Ένωση δεν καταφέρνει να καταστεί πραγματική υπερδύναμη, ισότιμη με ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία.
Το μεγάλο ήταν η συγκρότηση μιας νέας πολιτικής και, πρωτίστως, στρατιωτικής συμμαχίας ανάμεσα σε ΗΠΑ, Βρετανία και Αυστραλία. Για την οποία ουδείς ενδιαφέρθηκε να έχει την γνώμη της Ε. Ένωσης. Με την επιβαρυντική περίπτωση ότι προκάλεσε τεράστια ζημιά στην Γαλλία, με την ακύρωση μιας μεγάλης παραγγελίας υποβρυχίων από την Αυστραλία. Και έπρεπε να συμβεί αυτό για να θυμηθεί η Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν, ότι η Ένωση “χρειάζεται τον ευρωστρατό της”. Διότι, βεβαίως, αν δεν είσαι στρατιωτικώς αυτάρκης, αλλά λειτουργείς ως συμπληρωματικός μηχανισμός των ΗΠΑ, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, δεν μπορείς να βαυκαλίζεσαι ότι είσαι υπερδύναμη.
Το θέμα έχει τεθεί από αρκετούς πολίτικους όλων των χωρών. Αλλά η ευρωπαϊκή κορυφή, όπως και το τεράστιο σόμα της χρυσοπληρωμένης ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, κυκλοθυμούν και τελικώς αδρανούν. Με αποτέλεσμα να ειναι, τελικώς, στην ουρά των πρωτοβουλιών και των σχεδίων άλλων δυνάμεων. Να τρέχουν πίσω από τον Μπάϊντεν είτε και τον Τζόνσον και να μη φτάνουν.
Το “μικρό” γεγονός που αποδεικνύει πόσο υποκρισία υπάρχει στις ευρωπαϊκές μεγαλοστομίες περί σεβασμού αρχών και αξιών, ιδίως δε ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον “ευρωπαϊκό τρόπο ζωής”, ειναι ότι δεν υπήρξε καμία επίσημη αντίδραση, κανενός οργάνου της Ένωσης, στην μεθοδευμένη άνωθεν δολοφονία ενός ανθρώπου από το καθεστώς του Ταγίπ Έρντογαν.
Ο Βέισελ Ατασόϊ, ήταν Τούρκος αστυνομικός που είχε συλληφθεί, το 2016, όπως χιλιάδες άλλοι, με τη συνήθη κατηγορία ότι ήταν υποστηρικτής του Γκιουλέν. Είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 8 χρόνων και 9 μηνών. Στην φυλακή προβλήθηκε από κορονοϊό. Ζήτησε ιατρική βοήθεια, αλλά του την αρνήθηκαν. Όταν η κατάσταση του επιδεινώθηκε, τον πήγαν στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι έπρεπε να διασωληνωθεί. Αλλά και πάλι, οι εκπρόσωποι του καθεστώτος, αρνούνταν να δώσουν την άδεια τους. Όταν την έδωσαν, με την προϋπόθεση ότι, ο ετοιμοθάνατος, θα συνεχίσει να ειναι δεμένος στο κρεβάτι με τις χειροπέδες του, (έχουν δημοσιευθεί και αποδεικτικές φωτογραφίες) ήταν πια πολύ αργά.
Και οι ηγέτες της ΕΕ συνεχίζουν να αποδέχονται τον Έρντογαν ως ισότιμο συνομιλητή.
