Ο τίτλος που βλέπετε, είναι ελεύθερη απόδοση, στα γερμανικά, από τον φίλο Γιάννη Μαλκουτζή, της ελληνικής παροιμίας «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Διότι αυτό ακριβώς συμβαίνει με την πολιτική της Γερμανίας και άλλων βόρειων δορυφόρων της, όπως η Ολλανδία και η Αυστρία. Μια πολιτική που ανάγκασε τους πρωθυπουργούς της Ιταλίας και της Ισπανίας να καταφύγουν στο έσχατο πολιτικό μέσο του «βέτο». Και να θέσουν προθεσμία δέκα ημερών στην ευρωπαϊκή ηγεσία, αξιώνοντας την λήψη γενναίων αποφάσεων για την στήριξη των χωρών που πλήττονται αγρίως από την πανδημία.
Σε επίπεδο γενικών αρχών και διακηρύξεων ακούμε καλά λόγια τόσον από την ίδια την Άνγκελα Μέρκελ, όσον και από υπουργούς της, περί της αναγκαίας «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης». Όταν όμως φθάνει η συζήτηση στην «ταμπακέρα», τότε ακολουθείται η τακτική του «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Πέτερ Άλτμάιερ, μιλώντας στην εφημερίδα Handelsblatt είπε μερικά ωραία λόγια:
«Πρέπει να ανοσοποιήσουμε την Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι τμήμα της συλλογικής μας ταυτότητας, για πολιτικούς λόγους αλλά και οικονομικούς. Η ευρωπαϊκή εσωτερική αγορά αντιπροσωπεύει την παγκοσμιοποίηση, τον διεθνή καταμερισμό εργασίας. Στην Ευρώπη χρωστάμε μεγάλο τμήμα της ευημερίας μας, αλλά αυτά τα επιτεύγματα μπαίνουν τώρα σε σοβαρή δοκιμασία. Χρειαζόμαστε περισσότερη και όχι λιγότερη Ευρώπη, περισσότερη και όχι λιγότερη διεθνή αλληλεγγύη».
Αλλά, μόλις του έθεσαν το ερώτημα για την πρόταση των εννέα πρωθυπουργών, μεταξύ των οποίων και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για την έκδοση κοινού «κορονοομολόγου», ώστε να στηριχθούν οι οικονομίες ευρωπαϊκών χωρών που πλήττονται περισσότερο, χαρακτήρισε την σχετική συζήτηση «εικονική», ξαναθυμήθηκε την «οικονομία της αγοράς», είπε ότι «η αμοιβιαοποίηση των χρεών δεν είναι καλή ιδέα» και τόνισε ότι εκείνο που τον ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η ενίσχυση της βιομηχανίας. Δηλαδή πως θα ποτισθεί με «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» η δική τους αυλή.
Προφανώς αυτές τις αντιλήψεις είχε κατά νου, η επίσης Γερμανίδα πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν, όταν χθες, μιλώντας ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου κατηγόρησε «χώρες μέλη της ΕΕ για έλλειψη αλληλεγγύης».
Αναγκαία πράγματι η στήριξη της βιομηχανίας. Αλλά πρώτη προτεραιότητα η επιβίωση των ανθρώπων. Όταν καθημερινώς χιλιάδες άνθρωποι χάνουν την μάχη με τον κορονοϊό σε όλη την Ευρώπη, ποιος θέτει τις προτεραιότητες;
Μακάρι να μην επιβεβαιωθούν όσοι προβλέπουν ότι η πανδημία θα διαλύσει την ίδια την Ένωση.
