Έχουν μεγάλο γούστο οι διάλογοι γύρω από το κλείσιμο ή όχι των σχολείων τις μέρες της κακοκαιρίας. Πέρα από το …παιγνιώδες του πράγματος, μας δίνουν μια πρώτης τάξεως εικόνα για το γιατί είμαστε αυτοί που είμαστε.
1ον Γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ποτέ και σε τίποτα. Ακόμα και για το τι μέρα είναι. Έτσι, λοιπόν, ακόμα και στο πιο τεκμηριωμένο και καλογραμμένο επιχείρημα, πάντα θα βρεθεί ο γνωστός… που θα πει «εγώ δε συμφωνώ». Είναι κάτι σαν παιχνίδι, το οποίο λατρεύουμε να παίζουμε.
2ο Γιατί δεν υπάρχουν γενικά αποδεκτοί κανόνες και όλα γίνονται στα κουτουρού.
3ο Γιατί μπερδεύουμε εσκεμμένα ή από κακή αντίληψη, σχεδόν πάντα, το αίτιο του προβλήματος, με την αφορμή ή τις επιπτώσεις. Π.χ. η έλλειψη θέρμανσης δεν μπορεί να είναι λόγος για να κλείσει ένα σχολείο. Αντίθετα, η υπερβολική χιονόπτωση που κάνει δύσκολη τη μετάβαση, είναι ένας ικανός λόγος.
4ο Γιατί οι αποφάσεις λαμβάνονται υπό το φόβο της δημόσιας αρνητικής κριτικής. Τι θα λάβει τις λιγότερες αρνητικές ψήφους;
Ιωάννα
