Η καλή μέρα θα φανεί από το ξεκίνημα

Καλορίζικος κ. Πρόεδρε, ως νέος ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου και “παραλήπτης” των καθημερινών επιστολών της μικρής αυτής στήλης. Είπατε, με τις πρώτες δηλώσεις σας, αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, ότι δεν ζητάτε περίοδο χάριτος. Πορευόμενος προφανώς “σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος”. Και αυτό είναι το σωστό. Δεν προσγειωθήκατε τώρα στην ελληνική πραγματικότητα. Είστε μέρος της εδώ και αρκετά χρόνια. Γνωρίζετε τα προβλήματα. Και οφείλετε να έχετε ήδη ιεραρχήσει τις προτεραιότητες σας.
Επομένως, η στήλη αυτή, θα συνεχίσει τη δουλειά της, όπως την ξέρει, ανεξαρτήτως αλλαγής προσώπων και κομμάτων. Θα υπηρετήσει, και απέναντι στην δική σας κυβέρνηση, όπως έκανε και με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, την βασική αποστολή της δημοσιογραφίας: Τον έλεγχο της εξουσίας. Και μακάρι όλα να τα κανε τόσο σωστά, να πάνε τόσο κατ’ ευχήν, ώστε να μείνει αχρείαστη η δίκη μου καθημερινή μουρμούρα.
Το πρώτο δείγμα θα είναι η συγκρότηση της κυβέρνησης σας. Περιμένω πως και πως να δω αν, επιτέλους, κάποιος πρωθυπουργός θα κάνει πράξη, το από τόσους πολλοίς και τόσο συχνά υπεσχημένο και μονίμως διαψευδόμενο στην πραγματικότητα: Ένα μικρο ευέλικτο υπουργικό συμβούλιο. Χωρίς την πλαδαρότητα και τις δυσλειτουργίες που συνιστούσαν ως τώρα μια πραγματικότητα η οποία, ενίοτε, ξεπερνούσε ακόμη και τα όρια του κωμικού.
Έχετε μια ισχυρή εντολή, όπως την ζητήσατε. Και δεν έχετε καμιά υποχρέωση να κάνετε ασκήσεις ισορροπίας απέναντι σε πολίτικες ομάδες, διότι δεν έχετε “συνιστώσες” στο κόμμα σας. Επομένως τίποτε δεν σας εμποδίζει να παρουσιάσετε μια κυβέρνηση που “να πετάει” σε αντίθεση με μια κυβέρνηση που σερνόταν, καθώς ο απελθών προκάτοχος σας υπήρξε εν πολλοίς δέσμιος των εσωκομματικών του ισορροπιών, που έγιναν επαχθέστερες, όταν έπρεπε να “βολέψει” σε θώκους εξουσίας. και κάποια από τα μπαζώματα που τον στήριξαν τους τελευταίους μήνες της εξουσίας του.
Την ώρα που γράφω, έχουμε μόνον ανεπίσημες πληροφορίες για το νέο κυβερνητικό σχήμα. Οπότε θα περιμένουμε το τελικό “προϊόν”.
Για σήμερα λοιπόν μένουμε με την χαρά ότι ηττήθηκε ο λαϊκισμός. Κυρίως δε ότι έμειναν εκτός βουλής οι νεοφασίστες. Ότι, ακόμη και αν διασώθηκαν ο Ζουράρις, ο Παπαχριστόπουλος και ο Ραγκούσης, στην συντριπτική πλειονότητα τους αποδοκιμάσθηκαν από τους πολίτες, όσοι και όσες με τις μεταστάσεις τους ευτέλισαν τον δημόσιο βίο για μια καρέκλα.