Ο «αιφνιδιασμός» με κάμερες TV όζει παραστάσεως

Οι πολίτες έχουν ανάγκη από άσκηση πραγματικής και όχι επικοινωνιακής πολιτικής. Περιμένουν να δουν και να κρίνουν συγκεκριμένες αποφάσεις και μέτρα. Ιδίως δε το κατά πόσον οι όποιες αποφάσεις θα υλοποιηθούν αποτελεσματικώς και χωρίς παλινωδίες και παρατράγουδα.
Ο νέος υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας, είναι, από τα χρόνια της συμμετοχής του στον αθλητικό στίβο, ένα συμπαθές πρόσωπο. Το οποίο ανέλαβε έναν νευραλγικό τομέα, όπως είναι η δημόσια υγεία. Τομέα στον οποίο η παραμικρή βελτίωση, κάθε λιθαράκι, χρειάζεται πράγματι επίμονη και μεθοδική εργασία. Πρωτίστως δε σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα. Από τα «πιράνχας» των φαρμακευτικών εταιριών και των πολυεθνικών που προμηθεύουν υλικά και εξοπλισμό, ως τα συντεχνιακά συμφέροντα
Καλή η πρόθεση του κ. Κικίλια να επισκέπτεται νοσοκομεία, ιδίως κατά τις ημέρες της εφημερίας, ώστε να έχει άμεση προσωπική αντίληψη κάποιων λειτουργικών προβλημάτων. Αρκεί η πρόθεση αυτή να είναι απαλλαγμένη από επικοινωνιακούς πειρασμούς.
Με συμπαθάτε όμως αγαπητέ υπουργέ, άλλα «αιφνιδιαστικός έλεγχος» με ειδοποιημένα τηλεοπτικά συνεργεία και φωτορεπόρτερ, όζει εκ του μακρόθεν ότι υπηρετεί πρωτίστως επικοινωνιακές βλέψεις, παρά την ουσία του ελέγχου. Θα ήταν περισσότερον αξιόπιστες, τέτοιες επιχειρήσεις, αν τις μαθαίναμε την επομένη ημέρα.
Με μια ανακοίνωση που θα μας ενημέρωνε τι πράγματι διαπιστώσατε, τι «στραβό» εντοπίσατε και ποια θεραπεία εισηγηθήκατε.
Αναλάβατε κ. Κικίλια έναν κρίσιμο τομέα. Στον οποίο δυο προκάτοχοι σας, με διαφορετική πολιτική «φανέλα» έκαστος, δηλαδή ο Ανδρέας Λοβέρδος του ΠΑΣΟΚ και ο Άδωνις Γεωργιάδης του κόμματος σας, έχουν δώσει επιτυχή δείγματα σκληρής δουλειάς. Κατάφεραν πολλά στον περιορισμό της σπατάλης. Άλλα τα προβλήματα παραμένουν. Και είναι πολλά και σύνθετα.
Πήγατε πρώτα στον «Ευαγγελισμό». Τον οποίο γνώρισα πολύ καλά όταν, τον Δεκαπενταύγουστο του 2016, θα έβγαινα …με τα πόδια μπροστά, αν δεν με άρπαζαν, μαύρα μεσάνυχτα, τα παιδία μου. Δεν θα σταθώ στο σύνολο των προβλημάτων. Εντελώς ενδεικτικώς θα σταθώ μόνο σε ένα.
Πήρατε χαμπάρι, με την «αιφνιδιαστική» σας επίσκεψη, το μέγα πρόβλημα στοιχειώδους ασφαλείας των ασθενών στο συγκεκριμένο νοσοκομείο; Αντιληφθήκατε ότι είναι ένα ξέφραγο αμπέλι, ιδίως τις νυκτερινές ώρες, στο οποίο εισβάλλουν συμμορίες και λεηλατούν ό,τι πολύτιμο βρουν επάνω σε έναν κοιμώμενο ασθενή, αν δεν βρίσκεται δίπλα του και συνοδός, από κινητά έως κοσμήματα; Ρωτήσατε πως συμβαίνει αυτό, ενώ στα έξοδα του νοσοκομείου υπάρχει ένα «τσουχτερό» κονδύλι για αμοιβές «σεκιουριτάδων»;