Βαφτίσαμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ κάθε τι που σκοτώνει τον άνθρωπο και καταλήξαμε να ζούμε σε μια κοινωνία που θέλει να λέγεται δημοκρατική αλλά είναι άθλια, αφιλόξενη και απάνθρωπη. Εδώ επιβιώνουν οι λίγοι και οι δυνατοί. Αυτοί που σκοτώνουν αθώες ψυχές, κλέβουν τα όνειρα των νέων και στερούν κάθε δικαίωμα ελεύθερης ζωής. Η νέα γενιά μεγαλώνει κλωνοποιημένη για να είναι αρεστή και να ταιριάζει στα καλούπια της ηλεκτρονικά ελεγχόμενης ζωής. Οι γυναίκες διαρκώς
Μακάρι να φταίει μόνον το ότι έχω καταστεί, με όσα έχουν δει τα μάτια μου στον δημόσιο βίο μας, κατ’ επάγγελμα καχύποπτος και επιφυλακτικός. Αλλά κάτι δεν μου πάει καθόλου καλά με με τον τρόπο που ανακοινώνονται κάποια μετρά για να ανακληθούν πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι από τις υπογραφές εκείνων που τα επέβαλαν. Τι συμβαίνει αλήθεια με την περίπτωση των περιορισμών που επιβλήθηκαν στην νυκτερινή -και μόνον- ζωή της
Επιτυχίες, όπως του Αντετοκούνμπο, αποτελούν ευκαιρία για συλλογικές εκφράσεις χαράς. Γεμίζουν timeline και σελίδες αρθρογραφίας που βασίζονται σε μια πολύ όμορφη -πράγματι- ιστορία επιτυχίας που ξεκινά από τα Σεπόλια και καταλήγει στο πάνθεο του αμερικανικού μπασκετικού στερεώματος. Ωστόσο, η επιτυχία του Αντετοκούνμπο δεν μπορεί να έχει κανένα εθνικό πρόσημο. Ανήκει στον ίδιο, στην οικογένεια του και σε όλους όσοι στάθηκαν δίπλα του από την αρχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς,
Θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι ταγμένοι σ’ έναν σκοπό. Όχι απλά αφοσιωμένοι. Ταγμένοι. Στα μάτια μου φαντάζουν γεμάτοι, ολοκληρωμένοι, στον βαθμό που μπορεί να είναι ένα ανθρώπινο ον, χάρη στον σκοπό που ορίζει την ζωή τους και καθορίζει την ύπαρξη τους. Γνώρισα λίγους τέτοιους, μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού. Διάβασα για πολλούς περισσότερους, άκουσα για κάποιους άλλους. Για όλους αναρωτήθηκα. Καλή η θετική πλευρά, αλλά η αρνητική; Ταγμένος σημαίνει
Πέρα από τα άλλα θεατρικά στοιχεία της παράστασης του Ταγίπ Έρντογαν, στην κατεχόμενη Κύπρο, εκείνο που έχει, κατά την ταπεινή μου εκτίμηση, ιδιαίτερη βαρύτητα, είναι η αποκάλυψη του σχεδιασμού του για την αναγνώριση των κατεχομένων ως “κράτους” από διάφορες φιλικές προς την Τουρκία χώρες., με πρώτο το Αζερμπαϊτζάν. “Δεν υπάρχει κανένας δισταγμός επ’ αυτού. Το συζητάμε συνεχώς με τον αδερφό μου Ιλχάμ Αλίγεφ”, είπε αναφερόμενος στον δικτάτορα του Μπακού. “Αποτελεί
Η ψηφιακή τεχνολογία και ο ιστός δημιούργησαν την πιο εκπληκτική δυνατότητα εξάπλωσης ψέματος που ο κόσμος έχει δει ποτέ, ενώ τα οικονομικά που υποστηρίζουν τη δημοσιογραφία που αναζητά την αλήθεια δεν ήταν ποτέ πιο αδύναμα» γράφει ο πρώην αρχισυντάκτης του Guardian Alan Rusbridger στο τελευταίο του βιβλίο “Breaking News: The remaking of journalism and why it matters now” που εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 2018. Η ερευνητική δημοσιογραφία ή τελοσπάντων η
Τι άλλο θα ακούσουμε, ή θα διαβάσουμε; Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι τα ωραία της δημοσιογραφίας τελείωσαν με την δική τους θητεία, αντθνετωπιζοντας τους νέους δημοσιογράφους ως …παρακατιανούς. Όχι. Υπάρχουν νέοι συνάδελφοι διαμάντια. Που τιμούν την δημοσιογραφία. . Αλλά σίγουρα δεν είναι “διαμάντι” αυτός που έγραψε στα “ΝΈΑ” τις παρακάτω γραμμές για την νέα γυναικοκτονία στην Φολέγανδρο: “Ποια δεν έχει ακούσει πάνω στον τσακωμό φράσεις όπως «θα σε
Καταλαβαίνω ότι κάποιους σας κουράζω, ίσως ακόμη και σας εξοργίζω με την εμμονή μου να μην εφησυχάζω, να βαράω συνεχώς σήμα κινδύνου, για τον τρόπο με τον οποίο πορευόμαστε σε τούτο τον άτιμο, τον ύπουλο καιρό της φονικής πανδημίας. Αλλά δεν πρόκειται να σταματήσω. Προτιμώ τον ρόλο του “προφήτη κακών” από εκείνον του “κακού προφήτη”. Θα επιμείνω να ανησυχώ, και να προειδοποιώ. Διότι εκείνο που με διαπερνά είναι το πνεύμα
Το έγκλημα στην Φολέγανδρο δεν είναι προσωπική υπόθεση. Δεν οφείλεται στην πρόσκαιρη απώλεια της συνείδησης που οδηγεί κάποιον/α στο έγκλημα. Αυτό το εν βρασμώ ψυχής, που ακούμε. Οι γυναικοκτονίες συνδέονται με τον μισογυνισμό, ο οποίος δεν αφορά μεμονωμένα άτομα αλλά διαπερνά όλη την κοινωνική οργάνωση. Είναι η εχθρότητα που αντιμετωπίζει κάθε γυναίκα όταν αντιδρά στον κόσμο, τον φτιαγμένο από τους άνδρες, για τους άνδρες. Αυτή η εχθρότητα είναι κομμάτι ενός
Η περίοδος της νεωτερικότητας είχε δύο κύρια γνωρίσματα: Την αποστασιοποίηση του δυτικού ανθρώπου από τον Θεό, όπως αυτός αποκαλύφθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και την αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης, Υλιστές διανοητές επιχείρησαν να συσχετίσουν τα δύο γνωρίσματα υποστηρίζοντας ότι η πίστη στον Θεό είναι απόρροια της άγνοιας του φυσικού κόσμου από μέρους του ανθρώπου και η γνώση είναι εχθρός της πίστης. Με περισσή έπαρση διατυμπάνιζαν το ιδεολόγημα ότι η
Ο δημόσιος λόγος σχετίζεται άμεσα με την κουλτούρα και το πνευματικό επίπεδο μιας ορισμένης κοινωνίας σ’ ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Καθρεφτίζει ιδιαίτερα το επίπεδο αυτών που διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην πορεία μιας κοινωνίας, αυτών που ασκούν ηγετικό ρόλο στο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι. Επιπλέον, αντανακλά τις κοινωνικές συγκρούσεις και δεν είναι ποτέ ουδέτερος. Ιστορικά ξέρουμε ότι σε περιόδους παραγωγής πολιτισμού από ένα λαό ο δημόσιος λόγος κατέχει ξεχωριστή
Αύριο ξεκινάει και επίσημα -έμπρακτα- ο διαχωρισμός των πολιτών σε (ακόμα) δύο κατηγορίες. Η πρώτη είναι αυτή των εμβολιασμένων ή μπολιασμένων ή ατομικά υπεύθυνων. Η δεύτερη είναι το αντίπαλο στρατόπεδο που αποτελείται από τους αντιεμβολιαστές ή αρνητές ή ψέκες ή κοινωνικά ανεύθυνους. Από αύριο οι ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης θα αποφασίσουν για το αν θα επιτρέπουν την είσοδο και στις δύο αυτές ομάδες πληρώνοντας το κόστος σε τραπεζοκαθίσματα ή αν θα
Στις φυλές των αντιεμβολιαστών συναντά κάποιος πολλών καρυδιών καρύδια. Βαθύτατα θρησκευόμενους που ακολουθούν το λάθος μονοπάτι. Οπαδούς συνωμοσιολογικών θεωριών που στο 5G βλέπουν τις χθόνιες δυνάμεις του σύμπαντος να συνασπίζονται. Ανθρώπους με ιδέες που παραπέμπουν στο μεσαίωνα όταν οι θεραπείες γίνονταν με μαγικά βότανα και επικλήσεις σε δυνάμεις του ουρανού. Σε αυτούς, όμως -και είναι αυτό κάτι που αξίζει της προσοχής μας- δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι δεν εμβολιάζονται ακόμα επειδή φοβούνται
Για την επιτυχία της Πράσινης Ευρωπαϊκής Συμφωνίας (Green Deal), η ΕΕ χρειάζεται την συνδρομή εναλλακτικών διαδρομών και υποδομών φυσικού αερίου. Ο στόχος δεν είναι μόνο η ενίσχυση της ευρωπαϊκής ενεργειακής ανεξαρτησίας αλλά και η διατήρηση των απαραίτητων προϋποθέσεων ώστε το φυσικό αέριο, το πρωταρχικό συστατικό του πολύ-αναφερόμενου «ενεργειακού μείγματος», να παραμείνει προσβάσιμο, διότι είναι απαραίτητο για την αδιάκοπη λειτουργία των ΑΠΕ. ο κατά πόσον οι χώρες της ΕΕ ανταποκρίνονται ομόφωνα
Ο αναγκαστικός εμβολιασμός, ενός τμήματος του πληθυσμού, ειδικώς εκείνων που υπηρετούν σε μονάδες υγείας και φροντίδας υπερηλίκων είτε ΑμΕΑ, σε πρώτη φάση, αλλά και εκείνων που υπηρετούν στον τομέα της εκπαίδευσης, σε δεύτερη, ενώ ανταποκρίνεται σε μια λογική αναγκαιότητα, περικλείει κάποιους κίνδυνους ανεπιθύμητων παρενεργειών, όχι υγειονομικού χαρακτήρα, αλλά κοινωνικών και πολιτικών συνεπειών. Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει σε ένα γηροκομείο στον Βόλο. Έχουν ήδη καταγραφεί εννέα κρούσματα. Πέντε μεταξύ υπερηλίκων
Πέρασαν δυο χρόνια από την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας. Δυο χρόνια μετά, ο κάθε πολίτης μπορεί να αναστοχαστεί τι του υποσχέθηκε και τι έκανε γι’ αυτόν η Νέα Δημοκρατία. Ο κ. Μητσοτάκης έταξε τρία πράγματα: καλύτερες και περισσότερες δουλειές, λιγότερους φόρους, ασφάλεια. Ας δούμε σε αυτά τα τρία ποιος είναι ο απολογισμός. Έταξε καλύτερες δουλειές. Τι έκανε; Κατάργησε το 8ωρο, απορύθμισε πλήρως τις εργασιακές σχέσεις, νομιμοποίησε τις απλήρωτες υπερωρίες, συρρίκνωσε
Οι μεγάλων προσδοκιών επιχειρήσεις φέρουν γκράντε ονόματα. Ελευθερία, Αποκατάσταση της Ελπίδας, Επανόρθωση της Δημοκρατίας είναι -μεταξύ άλλων- κάποια από τα ονόματα παρεμβάσεων (στρατιωτικών και μη) κατά τις τελευταίες δεκαετίας και κυρίως αυτή του ’90. Η επιχείρηση “Ελευθερία” ήταν η πρώτη τέτοιων διαστάσεων, μη στρατιωτική επιχείρηση δημόσιας υγείας, που θέλει να φέρει το δυνατόν γρηγορότερα σε όλους μας την έξοδο από το τούνελ. Όταν ήμασταν μικροί και παίζαμε κρυφτό φωνάζαμε “φτου
Πριν από λίγες μέρες όλοι θαυμάσαμε την ωραία καμπάνια του περιφερειακού γραφείου υγείας της περιοχής Προβηγκίας – Άλπεων – Κυανής Ακτής που με σύνθημα «Ναι, το εμβόλιο μπορεί να έχει επιθυμητές “παρενέργειες”» ξεκίνησε μια ακόμα διαφημιστική προσπάθεια υπέρ του εμβολιασμού, στην οποία πρωταγωνίστησαν φιλιά, αγκαλιές και εικόνες που θύμιζαν τη ζωή μας προ της πανδημίας. Και είδαμε πόσο σημαντικό είναι να εστιάζεις στο σωστό μήνυμα που είναι το τι θα
Γράφω και ξαναγράφω, από το ξεκίνημα ήδη των εμβολιασμών, ότι “το εμβόλιο δεν είναι πανάκεια”. Ότι δεν πρέπει να παραμελούμε τα υπόλοιπα πρακτικά μέτρα για την προστασία και του εαυτού μας και των συνανθρώπων μας. Γι’ αυτό άλλωστε έσπευσα να γνωστοποιήσω ότι, παρά την επίσημη άρση του μέτρου, συνέχισα να χρησιμοποιώ την μάσκα κατά τις εξόδους μου. Ίσως όταν τα γράφει αυτά ένας απλός δημοσιογράφος, είναι ήσσονος σημασίας. Όταν όμως
Κατά τη χθεσινή συνέντευξη για τις τελευταίες εξελίξεις στην πανδημία, ακούστηκε η… αποψάρα κάποιας δημοσιογράφου, σύμφωνα με την οποία κάποιος κινδυνεύει λιγότερο από κάποιον ανεμβολίαστο με μάσκα απ’ ότι από κάποιον εμβολιασμένο χωρίς μάσκα. Το σε ποιο βαθμό κάτι τέτοιο έχει βάση, δεν θα μας απασχολήσει, γιατί ούτε εμείς, ούτε η δημοσιογράφος, είμαστε ειδικοί για να το κρίνουμε. Μας απασχολεί, όμως, ότι μια δημοσιογράφος πάει σε μια συνέντευξη τύπου για
