Γράφει η Ιωάννα Καραθανάση, σπουδάστρια του τμήματος Δημοσιογραφίας, Συντακτών και Ρεπόρτερ του Δημόσιου Ι.Ε.Κ. Κοζάνης. Ζούμε σε μία εποχή που τα video games έχουν κυριεύσει τις ζωές των παιδιών, κυρίως των εφήβων. Οι ημέρες που σε κάθε αλάνα υπήρχε μία παρέα μικρών φίλων και ηχούσε από τα γέλια και τις φωνές τους μοιάζουν παρελθόν. Πλέον δεν θα τους δεις να διασκεδάζουν τρέχοντας πίσω από μία μπάλα ή να κυνηγιούνται μεταξύ
Και τελικά, πώς διαχειριζόμαστε την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου; Ειδικά όταν είναι κάποιος ιδιαίτερα δικός μας άνθρωπος και κοντινός; Νιώθουμε χαμένοι και αποπροσανατολισμένοι μετά από μία τέτοια εμπειρία. Ότι είμαστε αδύναμοι και δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Λάθος. Μέγα λάθος να σκεφτούμε με τρόπο που θα μας πληγώσει ακόμη παραπάνω. Συμφωνώ στο ότι θα κλάψεις, θα φωνάξεις και θα κάνεις την ίδια ερώτηση που κάνουμε όλοι σε τέτοιες περιπτώσεις… Γιατί
Προσπαθώ να μην γίνομαι αχάριστος και γκρινιάρης, αυτές τις μέρες που η παραμονή στο σπίτι έγινε υποχρεωτική . Σκέφτομαι πως είμαι σπίτι μου , έχω ότι χρειάζεται για να περνώ ήσυχα τη μέρα μου και το σημαντικότερο έχω την υγεία μου. Δεν μπορώ όμως να σταματήσω να σκέφτομαι όλα όσα μου λείπουν. Μου είναι αδύνατον να αποδεχτώ αυτή την κατάσταση. Να αποδεχθώ πως δεν μου λείπει η δουλειά μου, η
παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον τρόπο και τις συνεχείς προφορικές δηλώσεις διαφόρων παραγόντων για τις εξελίξεις στη ΔΕΗ, καθώς όπως πάντα τα τεκμηριωμένα κείμενα, όπως και η βαθιά γνώση που πρέπει να τα συνοδεύει, σπανίζουν … μεγαλοστομίες, απειλές, πόνοι στα στομάχια, δάκρυα στα μάτια, κόκκινες γραμμές, ραντεβού στα διόδια και τις πύλες των εργοστασίων … με την άγνοια, την ανικανότητα ή την αναποτελεσματικότητα στα καθημερινά θέματα διοίκησης και σχεδιασμού δεν
Τα δεδομένα αλλάζουν κάθε τόσο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους αριθμούς. Όπου ξεπεράσαμε πια το ένα εκατομμύριο κρουσμάτων και τους πενήντα χιλιάδες νεκρούς παγκοσμίως, με τις ΗΠΑ να έχουν την πρωτιά στα κρούσματα και την Ιταλία στους θανάτους. Αναφέρομαι στο πόσο ανατρέπονται από μέρα σε μέρα οι γνώσεις μας για τον κορονοϊό και την συμπεριφορά του. *** Ως τώρα θεωρούσαμε ως δεδομένο ότι μας προστατεύει το να κρατάμε μια απόσταση
«Η προβολή των επιστημόνων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης έφερε στο προσκήνιο και ζητήματα δεοντολογίας στην επιστημονική επικοινωνία. Οι επιστήμονες επικοινωνούν πρωτίστως μεταξύ τους σε επιστημονικά περιοδικά και σε επιστημονικά συνέδρια, υπό την κρίση των συναδέλφων τους και των διευθυντών των περιοδικών. Εκεί λύνουν, αν τις λύσουν, τις επιστημονικές διαφωνίες τους. Τα κανάλια δεν είναι ο τόπος για επιστημονικό διάλογο. Βεβαίως, συχνά επιστημονικά θέματα και επιστημονικές διαφωνίες υπερβαίνουν τα όρια της
Μια από τις πιο ύπουλες εκδοχές της παραπληροφόρησης είναι αυτή των ειδήσεων που έχουν στοιχεία αλήθειας, τα οποία έχουν «πειραχτεί» σε ότι αφορά σε κάποιες παραμέτρους τους, όπως ο χρόνος ή ο χώρος. Άλλες πάλι φορές είναι η ερμηνεία που δίνεται από τον δημοσιογράφο και η πλαισίωση μιας φωτογραφίας ή ενός βίντεο που καθιστά την είδηση προβληματική. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι δύσκολο για το κοινό, αλλά ακόμα και για
Οι λέξεις έχουν βαρύ φορτίο. Δημιουργούν διαφορετικά νοήματα, σημαίνοντα και σημαινόμενα στη γλώσσα του Saussure. Μπορούν να αποθεώσουν, να πληγώσουν, να μπερδέψουν, να σκοτώσουν, να λυτρώσουν. Εξαρτάται από το χρήστη και τη χρήση. Γι’ αυτό «καταναλώνουμε υπεύθυνα» τις λέξεις και κυρίως έχοντας στο μυαλό μας πάντοτε το πόσο δυνατές μπορούν να είναι οι επιπτώσεις τους. Εξαιτίας του φόβου να μη λείψουμε από το ιντερνετικό σύμπαν (FOMO fear of missing out),
Όλοι συμφωνούν ότι η Ευρώπη γενικώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση ειδικότερον αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη κρίση και πρόκληση από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Κρίση πρωτίστως ανθρωπιστική. Με την Ε.Ε. να έχει, πλέον, το θλίβει προνόμιο ότι είναι πρώτη, στην κορυφή του διαπεραστικού πίνακα με τις ημερήσιες καταγραφές των θυμάτων του κορονοϊού. Και κρίση οικονομική, καθώς παραλύουν οι περισσότερες παραγωγικές δραστηριότητες. Αλλά εδώ ακριβώς τελειώνει και η ομοφωνία. Απέναντι σε
Είναι, ίσως, η ώρα για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο δικός μας σάκκος. Με άλλα λόγια τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι και πόσο αυτάρκεις είμαστε. Τα τελευταία χρόνια που η παροχή υπηρεσιών «άνθισε», πολλοί από εμάς εμπιστευθήκαμε πολλές από τις καθημερινές μας εργασίες σε τρίτους. Από υπηρεσίες κομμωτικής και αισθητικής, μέχρι υπηρεσίες καθαριότητας γραφείου και σπιτιού, που προσφέρονται υπό κανονικές συνθήκες σε αφθονία και πολύ καλές τιμές. Μέχρι που
Η καλύτερη πρόταση που έχω να κάνω στους Αιανιώτες, αλλά και σε λοιπούς Ελιμειώτες , στον αρκετό χρόνο που έχουμε τώρα και επειδή αγαπούμε το χωριό μας και την περιοχή της Ελίμειας , είναι να διαβάσουμε, όσοι δεν το έχουμε κάνει, το βιβλίο ΑΙΑΝΗ του αείμνηστου Δασκάλου και Δημιουργού Κωνσταντίνου Σιαμπανόπουλου. Είναι ΘΗΣΑΥΡΟΣ για την αυτογνωσία μας. Η πρώτη έκδοση του καλογραμμένου βιβλίου έγινε το 1974 απο τον ίδιο μετά
Ο τίτλος που βλέπετε, είναι ελεύθερη απόδοση, στα γερμανικά, από τον φίλο Γιάννη Μαλκουτζή, της ελληνικής παροιμίας «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Διότι αυτό ακριβώς συμβαίνει με την πολιτική της Γερμανίας και άλλων βόρειων δορυφόρων της, όπως η Ολλανδία και η Αυστρία. Μια πολιτική που ανάγκασε τους πρωθυπουργούς της Ιταλίας και της Ισπανίας να καταφύγουν στο έσχατο πολιτικό μέσο του «βέτο». Και να θέσουν προθεσμία δέκα ημερών στην ευρωπαϊκή ηγεσία, αξιώνοντας
Το παρακάτω κείμενο είναι παλιότερο. Δεν είναι σχετικό με τον κορωνοϊό, αλλά ταιριάζει πολύ στα όσα μας συμβαίνουν λόγω του κορωνοϊού: Οι συντηρητικές κοινωνίες δεν είναι στην πραγματικότητα αυτές που οι ιδεοληψίες, τα ταμπού και τα στερεότυπα κυριαρχούν, αλλά αυτές στις οποίες λέγονται πολλά ψέμματα για να συντηρηθούν οι ψευδαισθήσεις μεγαλείου και οι κοινωνικές εμμονές, οι οποίες εξέθρεψαν γενιές και γενιές. Δεν έχει σημασία τι θέλεις να κάνεις, αλλά τι
Τόσον η πολιτική ηγεσία και ειδικότερον η κυβέρνηση, όσον όμως και οι πολίτες της Ελλάδας, η ελληνική κοινωνία, παρά τις οποιεσδήποτε εξαιρέσεις «εξυπνάκηδων», τα έχουμε πάει, ως τώρα, αρκετά καλά με την διαχείριση αυτής της πρωτοφανούς θεομηνίας. Τόσον ώστε να αποσπούμε και επαίνους, από έντυπα τα οποία άλλοτε ήταν πρόθυμα να μας αποχαρακτηρίζουν. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα το άρθρο της βρετανικής Daily Telegraph. Στο οποίο αναφέρεται ότι «οι Έλληνες έχουν πάρει
γράφω κι εγώ, όπως όλοι, στο κινητό, στον Η/Υ, στην ταμπλέτα, σε χαρτιά εξόδου, σε λίστες για το σούπερ, παντού … ψάχνω τα παλιά, τα πρόσφατα, τα προχτεσινά, τα όσα γινόταν μόλις λίγες μέρες πριν … κάνω υπομονή, τηρώ ευλαβικά τους κανόνες, προσέχω, ακούω, διαβάζω, κρίνω, αποφασίζω, μένω μέσα … όσο πρέπει, όσο χρειαστεί, όσο πάρει … μετατρέπω την αγωνία σε εγρήγορση, την απραξία σε δημιουργικότητα, το στρες σε ενδοσκόπηση,
Η έννοια του body shaming και γενικώς του shaming αφορά στην πρακτική της διατύπωσης επικριτικών, συχνά εξευτελιστικών, σχολίων για την εξωτερική εμφάνιση κάποιου, τις αναλογίες, το βάρος του. Τις τελευταίες εβδομάδες φαίνεται πως ήρθε στη ζωή μας και το virus shaming, η κριτική δηλαδή των φορέων του ιού, η στοχοποίηση και ο στιγματισμός τους. Το πρώτο θύμα ήταν η γυναίκα, φορέας του ιού, από την Θεσσαλονίκη, η οποία σχολιάστηκε αρνητικά
Μέσα σε λιγότερο από 3 μήνες ο κορονοϊός άλλαξε σταδιακά τη ζωή όλων των χωρών του πλανήτη. Η κρίση αποκάλυψε τις αδυναμίες των συστημάτων υγείας, αυτές που δημιούργησαν οι πολιτικές των προηγούμενων ετών. Πλέον οι πολιτικοί παντού αναφέρονται σε «ήρωες» γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά θα χρειαζόμασταν πολύ λιγότερους «ήρωες» και θα είμαστε όλοι μας πολύ πιο ήσυχοι αν οι πολιτικοί απλά τους έδιναν τα μέσα για να κάνουν τη δουλειά
Της Βάιας Λαμπροπούλου Η Βάσω Ραφαέλα Βακουφτσή μιλάει για τις ευπαθείς ομάδες στις ημέρες του εγκλεισμού μας εξαιτίας του covid – 19. H Βάσω Ραφαέλα Βακουφτσή είναι μουσικός, έχει τη Νόσο του Crohn και είναι Γραμματέας του Συλλόγου Ατόμων με Νόσο του Crohn και Ελκώδη Κολίτιδα Ελλάδας. Είναι ένας νέος άνθρωπος που παλεύει για τη ζωή. Έχει ασχοληθεί με τα κοινά και της αρέσει να παίζει μουσική. Βάσω θα ήθελα να
Ήταν πριν από μερικούς μήνες που κάναμε αυτή την περιβόητη επιστροφή μας στην κανονικότητα από μερικά χρόνια κρίσης, κατά τη διάρκεια της οποίας είχαμε αφελώς πιστέψει ότι «τα είχαμε δει όλα». Η νύχτα που βγήκαμε στα ATM θεωρήσαμε ότι ήταν μια από τις πλέον αντικανονικές βραδιές της ζωής μας, αφού μέχρι τότε και για τις τελευταίες αρκετές δεκαετίες σε συλλογικό επίπεδο τα πράγματα εξελισσόταν μάλλον ομαλά. Μέχρι που χτύπησε την
Τις τελευταίες μέρες, λίγο μετά την εφαρμογή των πρώτων μέτρων, αποφασίσαμε με ένα φίλο να πηγαίνουμε για πεζοπορία στην περιοχή του Αηλιά. Η διαδρομή κλασσική. Παίρνουμε το μονοπάτι από χαμηλά στο Νιάημερο παράλληλα με την Εγνατία Οδό, κατηφορίζουμε στους πυλώνες, ακολουθούμε την ανηφόρα για Σμάθκο και στο σταυροδρόμι αριστερά, κατευθείαν στον ψηλό Αηλιά. Στάση για νερό και επιστροφή στην αφετηρία για να πάρουμε τα αυτοκίνητα. Εύκολα μονοπάτια μέσα στη φύση και προπάντων πολύ κοντά στον αστικό ιστό. Έτσι, πέρα από τα γνωστά οφέλη