Ο διάλογος, ιδίως μεταξύ εξουσίας και πολιτών, είναι ασφαλώς ένας βασικός μηχανισμός στην λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Υπό μία προϋπόθεση: Ότι δεν χρησιμοποιείται ως πρόσχημα και ως τέχνασμα, από οποιαδήποτε πλευρά, είτε για την αποφυγή λήψης των αναγκαίων αποφάσεων, είτε για την συνήθη, για τα δικά μας δεδομένα, παραπομπή κάποιου θέματος στις «ελληνικές καλένδες».
Για να πάει η ζωή μπροστά, χρειάζονται, ενίοτε, μονομερείς αποφάσεις, όταν ο διάλογος δεν οδηγεί σε λυτρωτικό αποτέλεσμα. Χαρακτηριστική περίπτωση η υπόθεση της εφαρμογής του αντικαπνιστικού νόμου. Ακόμη και εγώ, που, από αδυναμία παραμένω καπνιστής, αναγνωρίζω ότι απέδωσε σε βαθμό που κανείς δεν πίστευε ότι θα επιτευχθεί. Διότι σερνόταν επί τόσα πολλά χρόνια, ώστε οι προηγούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις είχαν περιορισμένη αξία. Μόνο τα …νοσοκομεία είχαν γλιτώσει από το κάπνισμα.
Δικαίως λοιπόν υπερηφανεύεται ο πρωθυπουργός, σε αυτόν τον απολογισμό που παρουσίασε για τους πρώτους επτά μήνες άσκηση της εξουσίας, για το συγκεκριμένο επίτευγμα. Όπως εξίσου δικαίως διεκδικεί εύσημα για την δυναμική λύση ως προς το θέμα της κατάργησης του «ασύλου» στα πανεπιστήμια. Και είναι ασφαλώς εύσημο, επιβεβαιωτικό της επιτυχίας του μέτρου, αυτό που ανακοίνωσε ο πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καθηγητής Νίκος Παπαϊωάννου: «Από την 1η Σεπτεμβρίου έως σήμερα είχαμε μόνο δύο καταγγελίες, για κλοπές κινητών και πορτοφολιών και μια θραύση παραθύρου στο δρόμο που είναι μπροστά στο ΑΧΕΠΑ. Πέρσι οι καταγγελίες είχαν ξεπεράσει τις 100».
Υπό την προϋπόθεση ότι όλα θα γίνουν σωστά και σε «κινηματογραφικό χρόνο», ελπίζω το ίδιο να αποδειχθεί και με την περίπτωση της δημιουργίας νέων κλειστών «Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης» στα νησιά του Αιγαίου. Διότι καλός μεν ο συνεχής διάλογος με κάθε έναν «θιγόμενο» δήμαρχο, αλλά χρειάζεται να παίρνουμε και καμία …γάτα. Ας ελπίσουμε ότι θα ισχύσει και εδώ το αξίωμα που είχε διατυπώσει ο Δημοσθένης: «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».
Η κοινωνία κάθε νησιού θα αποδεχθεί ως ορθή την απόφαση σας κ. Πρόεδρε, μόνο εάν, σε κάθε νησί, δεν μένει πια ούτε ένας παραπάνω από τον αριθμό των ατόμων που προβλέπεται να φιλοξενηθούν σε αυτές τις κλειστές δομές. Αν δηλαδή με την ίδια αποφασιστικότητα τολμήσετε την ανακούφιση των νησιών μεταφέροντας, αυτομάτως, κάθε επιπλέον αφικνούμενο, σε αντίστοιχες δομές στην υπόλοιπη χώρα.
