Τους θεσμούς τους κάνουν τα πρόσωπα που τους υπηρετούν. Ούτε οι γραφειοκρατικές διαδικασίες, ούτε οι μηχανισμοί που δημιουργούνται, ούτε τα λόμπι που ασκούν πιέσεις, αλλά ούτε και τα λεφτά, δίνουν το κύρος και την αξιοπιστία που απαιτείται.
Απόδειξη αυτού είναι και η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς Σουμάν και Μονέ, Αντενάουερ και Σιράκ, Ντελόρ και τόσους άλλους που πίστεψαν στη δύναμή της, έχοντας ως επικεφαλής μια διαχειρίστρια των πραγμάτων, κάθε μέρα χάνει έδαφος και κύρος στα μάτια των χιλιάδων Ευρωπαίων. Γίνεται σάκος του μποξ και πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ αυτών που εξακολουθούν να πιστεύουν στη σημασία της, αλλά και των λαϊκιστών που τη θεωρούν υπαίτια για τα δεινά των Ευρωπαίων.
Μετά τη Βρετανία, το καμπανάκι του κινδύνου χτυπάει δυνατά στη γειτονική Ιταλία που ο συνασπισμός της Μελόνι, που αναδίδει μυρωδιά φασισμού και ακροδεξιάς, είναι έτοιμος να “παίξει” αυτό το χαρτί.
Η συγκυρία είναι ιδιαίτερα δύσκολη και αν οι ηγέτης της Ευρώπης δεν αντιληφθούν άμεσα πόσο σημαντικό είναι το διακύβευμα, αλλεπάλληλα τραντάγματα είναι σε θέση να κλονίσουν το οικοδόμημα.
