Πόσα είναι τα γεγονότα που έχουμε κοινά ως κοινωνία; Όχι πάρα πολλά και σίγουρα ο αγαπημένος μας Νιαήμερος μαζί με την Αποκριά είναι ένα από αυτά. Όλοι θυμόμαστε τον εαυτό μας παιδί στη μπαλαρίνα ή να τρώει μαλλί της γριάς. Αργότερα, μας θυμόμαστε να τρώμε σουβλάκι ή να αγοράζουμε χαλβά. Και σήμερα βλέπουμε τις νεότερες γενιές να κάνουν το ίδιο. Γιατί αγαπάμε το Νιάημερο; Οι παλιότεροι είναι προφανές γιατί. Είναι
Ζούμε τη φάση που αποθεώνουμε δημόσια όποιον/α, ό,τι κινείται στα άκρα (ιδεολογικά, στιλιστικά κλπ), ακόμα κι αν ιδιωτικά έχουμε αντίθετη άποψη. Λέμε “ουάου” και “χίλια μπράβο” σε κάποιον που τολμά να δηλώσει δημόσια ότι είναι gay, αλλά μέσα μας πιστεύουμε ότι θα ήταν καλύτερα να μην ισχύει αυτό για το παιδί μας. Μας αρέσει να ακούμε για ποικιλία και ποικιλομορφία, αλλά στην πραγματικότητα όλα αυτά μας φαίνονται “φοβερά καραγκιοζιλίκια”. Πες-πες,
Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι μια πολύ βρώμικη υπόθεση. Αυτό το ξέρουν ακόμα και αυτοί που δεν ασχολούνται. Για να ασχολείται κάποιος με το ποδόσφαιρο, ως παράγοντας (γιατί οι φίλαθλοι είναι άλλη υπόθεση) θα πρέπει ή να κερδίζει κάτι ή να ανταλλάσσει με επιρροή κάπου άλλου. Το χειρότερο είναι ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι βρώμικο μόνο στις επαγγελματικές κατηγορίες, αλλά και στις ερασιτεχνικές. Η σαπίλα έχει διαβρώσει τα πάντα και
Ζούμε στην εποχή της διαφορετικότητας και της ποικιλομορφίας και αυτό είναι ιδιαίτερα θετικό. Σκέψεις, στάσεις, συμπεριφορές και προτιμήσεις που κάποτε θα ήταν κατακριτέες, σήμερα μπορούν να τύχουν αποδοχής και κατανόησης. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την τοξική θετικότητα υπάρχει μεγάλος δρόμος. Τοξική θετικότητα είναι η πεποίθηση ότι, ανεξάρτητα από το πόσο άσχημη ή δύσκολη μπορεί να είναι η κατάστασή μας, πρέπει να διατηρήσουμε μια τυφλά θετική νοοτροπία, αλλά και μια παράλογη αισιοδοξία
Τους θεσμούς τους κάνουν τα πρόσωπα που τους υπηρετούν. Ούτε οι γραφειοκρατικές διαδικασίες, ούτε οι μηχανισμοί που δημιουργούνται, ούτε τα λόμπι που ασκούν πιέσεις, αλλά ούτε και τα λεφτά, δίνουν το κύρος και την αξιοπιστία που απαιτείται. Απόδειξη αυτού είναι και η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς Σουμάν και Μονέ, Αντενάουερ και Σιράκ, Ντελόρ και τόσους άλλους που πίστεψαν στη δύναμή της, έχοντας ως επικεφαλής μια
Τέλος δεν έχει ο κατήφορος της τηλεόρασης, η οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια χαλαρά στα χειρότερά της. Τρέμει κάποιος στην ιδέα της εντύπωσης που θα σχηματίσει για του λόγου μας ο τηλεοπτικός αναλυτής του μέλλοντος. Τα χειρότερα από τα προϊόντα της μίζερης τηλεοπτικής παραγωγής είναι τα ριάλιτι. Με παίκτες που σε αρκετές περιπτώσεις χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης και ελληνικά, τα οποία χρειάζεσαι μεταφραστή για να καταλάβεις, τα ριάλιτι έκαναν θραύση, καθώς
Για εμάς τους επικοινωνιολόγους η παρατήρηση των παραγλωσσικών στοιχείων, της λεγόμενης γλώσσας του σώματος δηλαδή, λέει αρκετά. Παρατηρώντας κάποιον να κάθεται, να μιλά, να υπερισχύει με τη φυσική του παρουσία, καταλαβαίνουμε αρκετά περισσότερα από εκείνα που λέει με το στόμα του. Υπάρχουν χαρισματικές παρουσίες και από πλευράς γλώσσας του σώματος. Τους βλέπεις σε ένα χώρο και θεωρείς ότι η θέση τους είναι εκεί. Δεν είναι σα να “φύτρωσαν” από το
Παρακολούθησα την τελευταία παράσταση από τα “Ερωτευμένα Άλογα” της ομάδας Εν Δυνάμει σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου στη Μονή Λαζαριστών. Ήταν ένα δίωρο δώρο που θα έπρεπε να κάνουμε όλοι στον εαυτό μας. Μια παράσταση από αυτές που θα έπρεπε να παρακολουθούν τα γυμνάσια και τα λύκεια. Όλοι μας. Κατανόηση, ενσυναίσθηση, συμπερίληψη, ισότητα και όλα τα μεγάλα στοιχήματα-έννοιες της κοινωνίας μας, πέρασαν μπροστά από τα μάτια μας, απευθύνθηκαν στη λογική μας
Δεν ξέρω τι πληγώθηκε περισσότερο από την ήττα μας στο Ευρωμπάσκετ. Το συλλογικό μας φαντασιακό ή ο εγωισμός μας; Ίσως πάλι να μας στεναχώρησε περισσότερο το γεγονός ότι σχεδόν πιστέψαμε ότι μπορούσε ξανά ο από μηχανής θεός (της Ελλάδας) να μας βοηθήσει να θριαμβεύσουμε και να επιστρέψουμε στις ένδοξες μέρες του 2004. Όμως τώρα δεν είναι 2004. Και καλύτερα που δεν είναι 2004, γιατί ξέρουμε τι μας γίνεται. Έχουμε μια
Ο σεβασμός και η ανοχή σε μια κοινωνία καλλιεργούνται. Είναι επίκτητες ως αξίες σε συλλογικό επίπεδο, αφού δουλευτούν πρώτα σε ατομικό επίπεδο. Δεν παγιώνονται από τη μια ώρα στην άλλη. Κοινωνία στην οποία οι πολίτες δεν σέβονται τους χώρους στάθμευσης των ανθρώπων με αναπηρία, είναι σίγουρα κοινωνία στην οποία δεν υπάρχει σεβασμός στη διαφορετικότητα του χρώματος ή της εθνικής καταγωγής. Όλα αυτά πηγαίνουν χέρι-χέρι. Δεν μπορεί να σέβεσαι τη διαφορετικότητα
Στις στιγμές των κρίσεων αναδεικνύονται οι πτυχές της προσωπικότητας των ηγετών. Ασφαλώς, βέβαια, οι καλοί ηγέτες φροντίζουν να παίρνουν αποφάσεις που απομακρύνουν τις κρίσεις. Όμως, όταν η κρίση είναι αναπόφευκτη, είναι σημαντικό για τους ηγέτες να αναλάβουν δράση. Ηγεσία σημαίνει αποφάσεις που μπορεί να είναι και σε λάθος κατεύθυνση. Όποιος παίρνει αποφάσεις, κάνει λάθη και αφήνει δυσαρεστημένους. Είναι αδύνατον να διοικείς και να έχεις τους πάντες ευχαριστημένους. Αν συμβαίνει κάτι
Η λειτουργία των… χωριών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (φαινόμενο νεοφυλετισμού της μετανεωτερικότητας), ως «στεγανών έντασης», είναι ένα από τα κυρίαρχα θέματα της εποχής μας. Πολλοί ξαφνιάζονται, ίσως όψιμα, με τη δύναμη που έχουν αποκτήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για την ακρίβεια οι ομάδες που αξιοποιούν τον τρόπο λειτουργίας τους, αλλά και το πως οι -κατά Έκο- «λεγεώνες ηλιθίων» έχουν καταφέρει να μονοπωλούν τη σύγχρονη αγορά. Κρατούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Κατά την ομιλία του στα εγκαίνια (που δεν ήθελαν να τα πουν εγκαίνια) στη ΖΕΠ ο Άδωνις Γεωργιάδης είπε και κάποια πράγματα ειλικρινή. Όπως ότι την απολιγνιτοποίηση δεν την αποφάσισε καμιά κυβέρνηση, αλλά έγινε από την ίδια τη ζωή, γιατί ο λιγνίτης έγινε από φτηνό καύσιμο ακριβό. Το συμφέρον ορίζει τις επιλογές, είπε ο κ. Γεωργιάδης και είχε απόλυτο δίκιο. Τα υπόλοιπα περί περιβαλλοντικής ευαισθησίας με τα οποία ντύθηκε το
Στο τηλεοπτικό δήθεν ρεπορτάζ περισσεύει πολύς χρόνος για απίστευτες λεπτομέρειες στην υπόθεση Φιλιππίδη, για τα τελευταία νέα της Πισπιρίγκου, το ατύχημα στο Allou Fun Park και ό,τι μπορεί να βάλει του ανθρώπου ο νους. Δεν περισσεύει, όμως, καθόλου χρόνος για τα θέματα ποιότητας της δημοκρατίας και των θεσμών. Χθες, οι δημοσιογράφοι Τριανταφύλλου, Μαλιχούδης και Κουκάκης μίλησαν ενώπιον της εξεταστικής Επιτροπής Pega του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία εξετάζει τα θέματα των
Στη νέα εποχή, αυτή του metaverse, θα χρειαστούμε νέες δεξιότητες. Το Metaverse αποτελεί ένα Διαδίκτυο μέσα στο Διαδίκτυο. Θα προσφέρει μέσω της τεχνολογίας AR (augmented reality – επαυξημένη πραγματικότητα) και VR (virtual reality – εικονική πραγματικότητα) καθηλωτικές εμπειρίες στους χρήστες του. Τι συμβαίνει, λοιπόν, στο νέο αυτό “θαυμαστό” κόσμο; Εκεί θα μπαίνεις εικονικά στο περιβάλλον που βρίσκεται ο φίλος σου, η παρέα σου, χρησιμοποιώντας ειδικά γυαλιά και ακουστικά. Δεν θα
Ενόψει του πρώτου κουδουνιού της νέας χρονιάς, οι σκέψεις είναι γύρω από το σχολείο. Το σημαντικότερο που μπορεί να προσφέρει το σχολείο στους μαθητές του, ακόμα πιο σημαντικό και από την ίδια τη γνώση, είναι η ασφάλεια. Εντός του σχολείου οι μαθητές θα πρέπει να αισθάνονται ασφάλεια και σιγουριά ότι είναι αποδεκτοί γι’ αυτό που είναι. Χωρίς να φοβούνται την περιθωριοποίηση και ακόμα χειρότερα να τρέμουν για τη σωματική τους
Το περασμένο τριήμερο ο χώρος του σιδηροδρομικού σταθμού ήταν μια όαση δημιουργίας. Ο παραμελημένος σταθμός γέμισε με κόσμο, ανθρώπους που κάνουν καθημερινά εκεί τη βόλτα τους, αλλά και άλλους που βρέθηκαν εκεί για να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις του πρότζεκτ «Μετάβαση». Η δράση βασίστηκε σε μια ιδέα της Φώφης Ζαγορίτου και της Σόνιας Κούτσιανου που θέλησαν να εστιάσουν στο κομμάτι της ενδυνάμωσης της τοπικής κοινωνίας που είναι και το ζητούμενο. Η
Οι κάθε είδους ελίτ και ηγεσίες, πολύ δε περισσότερο όταν αυτές παριστάνουν τις πνευματικές, οφείλουν να αντιλαμβάνονται τις ανάγκες της εποχής και να είναι σε θέση, αν μη τι άλλο, να μιλήσουν στη γλώσσα της ενσυναίσθησης. Τι κρίμα όταν δεν τα καταφέρνουν να συντονιστούν με το ρολόι της εποχής. Αλλά και τι ντροπή όταν εκφράζουν λόγο σκοταδιστικό, οπισθοδρομικό, βαθιά προβληματικό και εν τέλει προσβλητικό για την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.
Όταν κατασκευαζόταν το Κέντρο Τεχνολογικής Έρευνας στο χώρο του τότε ΤΕΙ στα Κοίλα, λίγοι αντιλαμβανόταν τη σημασία που θα μπορούσε να έχει ένας τέτοιος χώρος. Η εξέλιξη του συγκεκριμένου Κέντρου, δυστυχώς, δεν δικαίωσε καμία από τις προσδοκίες, αφού εν τέλει στο συγκεκριμένο χώρο δεν φιλοξενήθηκε ποτέ έρευνα και υψηλή τεχνολογία. Το ίδιο συνέβη και με τις διάφορες άλλες υποδομές, όπως πχ. οι θερμοκοιτίδες που θα υποστήριζαν την έρευνα και την
Το momentum της περιοχής, όπως λένε, αυτή τη στιγμή σχετίζεται με την προσέλκυση επενδύσεων. Χρήματα, άνθρωποι, κίνητρα, νομοθεσία πρέπει να στραφούν προς την κατεύθυνση αυτή, προσπαθώντας να φέρουν επενδύσεις που με τη σειρά τους θα δώσουν θέσεις εργασίας, που με τη σειρά τους θα κρατήσουν κόσμο στην περιοχή. Το αν οι πρωτοβουλίες θα λέγονται ΒΙΠΕ ή Ζώνη Καινοτομίας ή οτιδήποτε άλλο, έχει μικρή σημασία. Μεγάλη σημασία έχει τα πρόσωπα που
