Υπήρχαν κάποιες παλιές, συνήθως εξυπνακίστικες, φράσεις τις όποιες χρησιμοποιούσαν άλλοτε οι πιτσιρικάδες προκειμένου να καταρρίψουν τα επιχειρήματα των άλλων, με ένα ρητορικό τέχνασμα, ουδαμώς εδραζόμενο επί της λογικής. Όπως για παράδειγμα η φράση «αν η γιαγιά μου είχε καρούλια, θα ήταν σιδηρόδρομος». Μια φράση που ήθελε να αποδοκιμάσει την καταχρηστική καταφυγή στον υποθετικό λόγο. Την κατάχρηση του «αν».
Τα χρόνια πέρασαν και οι πιτσιρικάδες άφησαν πίσω του τέτοια εξυπνακίστικα τεχνάσματα. Εξακολουθούν να υπάρχουν όμως κάποιοι αμετανόητοι θαυμαστές τους. Που καταφεύγουν σε αυτά με την πρώτη ευκαιρία. Και δεν μιλάμε πια για πιτσιρικάδες, αλλά για μηχανισμούς προπαγάνδας ολόκληρων κυβερνήσεων. Για υπουργούς που διαθέτουν, υποτίθεται, το τεκμήριο της σοβαρότητας, ως εκ της θέσεως που κρατούν στον δημόσιο βίο της χώρας τους.
Πόσο πιο «σοβαρό» άτομο, από τον υπουργό του των Εσωτερικών, τον Σουλεϊμάν Σοϊλού, έπρεπε να επιστρατεύσει ο Ταγίπ Έρντογαν, για να κάνει δημόσιες δηλώσεις αμέσως μετά την σύλληψη της γυναίκας που κατηγορείται ότι πυροδότησε την βόμβα και σκόρπισε τον θάνατο στην λεωφόρο Ιστιλκλάλ;
Όπως μεταδίδει η τουρκική εφημερίδα Hurriyet ο Σοϊλού, πέρα από τα πυρά που εξαπέλυσε κατά των ΗΠΑ για τη συνεργασία τους με τις κουρδικές πολιτοφυλακές στη Συρία στον πόλεμο κατά του ISIS, δήλωσε ότι «αν δεν είχαν συλληφθεί» οι ύποπτοι, «θα είχαν διαφύγει σήμερα λαθραία στην Ελλάδα».
Όχι. Αποκλέιεται να γυριζε, ή να γύριζαν, πίσω στην Συρία, από όπου, κατά την ομολογία της, ξεκίνησε. Και πάλι καλα που υπήρξε αυτή παραδοχή. Διαφορετικώς θα ακουγαμε ότι το ορμητηριο των τρομοκρατων ήταν η …Εκάλη.
Με την ίδια λογική του «αν» του Σοϊλού. Αν η γιαγιά του Νίκου Δένδια είχε ρόδες, θα είχε πάρει σβάρνα ‘όλο τον κόσμο στη μεγάλη λεωφόρο της Κωνσταντινούπολης.
