Λέξη κλειδί "Μασσαβέτας"
Υπήρχαν κάποιες παλιές, συνήθως εξυπνακίστικες, φράσεις τις όποιες χρησιμοποιούσαν άλλοτε οι πιτσιρικάδες προκειμένου να καταρρίψουν τα επιχειρήματα των άλλων, με ένα ρητορικό τέχνασμα, ουδαμώς εδραζόμενο επί της λογικής. Όπως για παράδειγμα η φράση «αν η γιαγιά μου είχε καρούλια, θα ήταν σιδηρόδρομος». Μια φράση που ήθελε να αποδοκιμάσει την καταχρηστική καταφυγή στον υποθετικό λόγο. Την κατάχρηση του «αν». Τα χρόνια πέρασαν και οι πιτσιρικάδες άφησαν πίσω του τέτοια εξυπνακίστικα τεχνάσματα.
Ο Νοέμβριος είναι μήνας με άφθονες εορτές και επετείους. Στις όποιες, τα τελευταία χρόνια, έχει προστεθεί και μια …γενική απεργία. Η οποία προετοιμάζεται από το καλοκαίρι. Εκεί ποντάρουν «τα ρέστα» τους και το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και ο Βαρουφάκης. Έτσι, απολύσαμε και την χθεσινή «Γενική Απεργία». Με τις συνήθεις χωριστές συγκεντρώσεις του ΚΚΕ και των άλλων. Οι όποιοι, όλοι, πανηγυρίζουν για την «μεγαλειώδη επιτυχία». Αλήθεια, που την βρίσκουν
Αν μη τι άλλο, τούτος ο λαός διαθέτει το όπλο της σάτιρας. Του σαρκάζειν και αυτοσαρκάζεσθαι. Διό και από την πρώτη μόλις ημέρα της αλήστου μνήμης δικτατορίας είχε ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο ανέκδοτο κατά των συνταγματαρχών. Σιγά να μην έμενε έξω από την καυστική του σάτιρα και η ιλαροτραγική περιπέτεια των υποκλοπών. Το χειρότερο πού μπορούσε να συμβεί κ. Πρόεδρε, σε σας και τους υπουργούς που χειρίσθηκαν την υπόθεση, είναι
Άντε πάμε πάλι πίσω. Να αναταράξω σχετλιαστικώς τον γνωστό στίχο του μεγάλου μας ποιητή Λορέντζου Μαβίλη: «Ελλάς το μεγαλείον σου, βασίλεμα δεν έχει». Αναβλήθηκε για τις 7 Νοεμβρίου η έναρξη της δίκης, για την μεγάλη φωτιά στο Μάτι, με τους 104 νεκρούς, η οποία είχε συγκλονίσει όχι μόνο την χώρα μας, αλλά τον πλανήτη ολόκληρο. Και γιατί αυτή η αναβολή, σε μια υπόθεση όπου τα αδικήματα έχουν χαρακτηρισθεί πλημμελήματα, άρα
Υπάρχει μια παροιμία, την οποία χρησιμοποιούσαν οι …φαρμακόγλωσσες του χωριού ή της γειτονιάς, τα παλιά χρόνια, όταν ήθελαν να σχολιάσουν το πώς, κάποια που δεν συμπαθούσαν ιδιαιτέρως, τα κατάφερνε να κάνει ένα καλό γάμο, παρά τα ελαττώματα της: Μην κοιτάς τα στραβά της πόδια, κοίτα την καλή της τύχη. Ε, με το πνεύμα αυτής της παροιμίας θα άξιζε περισσότερο να παρατηρούμε ορισμένες από τις επιδόσεις της γειτονικής μας χώρας. Να
Θα σταθώ σήμερα σε μια ιδιαίτερη πλευρά που αναδεικνύεται από αυτή την αληθώς σκανδαλώδη οικονομική δραστηριότητα του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Πάτση. Που προκαλεί ακόμη και μετά την διαγραφή του από το κόμματου, όταν μας καλεί να πιστεύσουμε τον ισχυρισμό του ότι τάχα …δεν γνώριζε πως είναι ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ με την ιδιότητα του μέλους του ελληνικού κοινοβουλίου, να έχει εξωχώριες, υπεράκτιες εταιρίες, μέσω των όποιων επιδίδεται στο κυνήγι Ελλήνων οφειλετών
Είναι φθινόπωρο του 1974. Μετά την πτώση της χούντας, κάνω την πρώτη μου αποστολή στο εξωτερικό, ως πολιτικός συντάκτης της τότε πανίσχυρης «Αθηναϊκής». Και συγκεκριμένως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αεροπορικώς ως την Νέα Υόρκη. Και εκείθεν με λεωφορείο προς Ουάσιγκτον. Είναι Σάββατο. Ο καιρός είναι μεν αρκετά κρύος, αλλά αίθριος. Σχεδόν ηλιόλουστος. Μου έκανε δε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι, σε όλη την πολύωρη διαδρομή, σχεδόν όλα τα σπίτια, ιδίως οι
Άλλο ένα καμπανάκι για το δημογραφικό. Ο αριθμός των παιδιών που φοιτούν σε δημοτικά σχολεία, μειώθηκε κατά 26.891 ψυχούλες. Μια ολόκληρη πόλη. Το 2010 οι εγγεγραμμένοι μαθητές στα δημοτικά ήταν 633.291. Το 2021 μειώθηκαν σε 606.400. Αν το ποσοστό 4,24% φαίνεται …ασήμαντο σε κάποιους, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα. Και αν μεν είναι πολίτες, μικρό το κακό. Αλλά φοβάμαι ότι είναι αρκετοί οι πολιτικοί μας, που έχουν
Η πρόταση του Βασίλη Κικίλια να δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα ονόματα, των άνω των διακοσίων «παιδόφιλων», που έχουν βρεθεί να εμπλέκονται στην υπόθεση της βάρβαρης ανθρωποφαγίας σε βάρος του δωδεκάχρονου κοριτσιού από τον Κολωνό, έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις. Κυρίως ως προς το αν είναι νόμιμο και ηθικό να διαπομπεύεται κάποιος πριν αποδειχθεί, δικαστικώς, η ενοχή του. Αλλά, εδω, μιλάμε πρωτίστως για την προστασία των παιδιών. Και είναι αρκετό να
Παρατηρώντας αυτά τα οποία εξελίσσονται στο στρατιωτικό πεδίο στον πόλεμο της Ουκρανίας, τίθεται αυτομάτως ένα ερώτημα που έχει άμεση σχέση με τις νέες μορφές και τα νέα μέσα διεξαγωγής του πολέμου. Είναι αρκετό να δαπανούμε τεράστια, σχεδόν μυθικά ποσά, για συμβατικά αμυντικά και επιθετικά όπλα, τα οποία απατούν και χρονοβόρες διαδικασίες παραγωγής και παράδοσης τους; Ή μήπως είναι η ώρα να αναθεωρήσουμε τα εξοπλιστικά μας προγράμματα; Το στοιχείο που χρειάζεται
Είμαι συγκλονισμένος. Βαθύτατα λυπημένος για τον «άδικο θάνατο» του μόλις 42 ετών μεγάλου αθλητή του «τάε-κβο-ντο» Αλέξανδρου Νικολαΐδη, που έφυγε κτυπημένος από μια σπάνια μορφή καρκινώματος, αφού πάλεψε γενναίως επί δύο χρόνια. Αλλά, ταυτοχρόνως, και βαθύτατα ικανοποιημένος και ευγνώμων για ό,τι επέλεξε ο ίδιος να αφήσει πίσω του. Τις παρακαταθήκες, τις αξίες του. Που αναδεικνύουν αυτό ακριβώς που έχουμε ανάγκη, σε τούτους τους καιρούς, όπου τα φαινόμενα σήψης της κοινωνίας
Για πολλούς, ίσως, το πρώτιστο είναι πως θα μάθουν ποιοι είναι «ανακατεμένοι» στο σκάνδαλο του Κολωνού. Και, κυρίως, τι επαγγελματικές και κοινωνικές δραστηριότητες έχουν. Θα γίνει σιγά-σιγά και αυτό. Αλλά για μένα δεν είναι το πρώτιστο. Για μένα, κάθε παππού, κάθε γονιό, κάθε άνθρωπο με ειλικρινή αισθήματα, το προέχον –και εξαιρετικώς επείγον μάλιστα- είναι το πώς θα σωθεί το κοριτσάκι. Και χαίρομαι που επιτέλους αντέδρασε η ΕΣΗΕΑ και ζήτησε να
Η Ελλάδα αναδεικνύεται σε μια χώρα κοινωνικώς …νεφοσκεπή. Γεμάτη σύννεφα …βατήρες. Από τα οποία, κάθε τόσο, πέφτουν αναρίθμητοι άνθρωποι. Από τις περιπτώσεις του Λιγνάδη και του Φιλιππίδη –για να μην αναξέσω παλαιότερες- ως τον «ευυπόληπτο θρησκευόμενο» βιαστή και σωματέμπορο του Κολωνού, σιχάθηκα να ακούω και να διαβάζω το ίδιο στερεότυπο: «Πέφτω από τα σύννεφα». Εγώ πάντως δεν θα πέσω από κανένα σύννεφο όταν θα σκάσει η μεγαλύτερη βόμβα σε αυτή
Αμφιβάλλω ζωηρώς αν θα προλάβω να δω την Άνοιξη να επανέρχεται θριαμβευτικώς το 2023. Αλλά αυτό αφόρα μόνο το δικό μου τομάρι και τους δικούς μου ανθρώπους. Όσους αγαπώ και με αγαπούν. Και έχει σχέση με την σχεδόν καθημερινή επιδείνωση της κατάστασης μου. Αλλά η ανθρωπότητα, τα παιδιά των Ινφλουίτ στην παγωμένη Γροιλανδία, των Βέρβερων και των άλλων φυλών στην Υποσαχάρια Αφρική, τα Ελληνάκια και τα Τουρκάκια, οι αρκουδες της
Δεν καταλαβαίνω γιατί ξαφνικά είχαμε μια τρικυμία εν …ποτηρίω, στο μέγαρο Μαξίμου, γύρω από το θέμα του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, κυρίως των εμπορικών, ενόψει της ενεργειακής κρίσης. Ελπίζω να πρόκειται απλώς για τρικυμία εν ποτηρίω και όχι …εν κρανίω. Το θέμα ξεκίνησε ως διατύπωση προβληματισμών και προτάσεων από τον εμπορικό κόσμο και τις οργανώσεις του. Και, προς στιγμήν, φάνηκε να συμμερίζεται αυτούς τους προβληματισμούς και ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις
Η Πολωνία ήταν η πρώτη χώρα που δέχθηκε την επίθεση του ναζισμού. Η πρώτη που υποδουλώθηκε, αφού ισοπεδώθηκε, καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Αλλά όσο η χώρα αυτή βρισκόταν στο «σοβιετικό μπλοκ», η τότε Δυτική Γερμανία δεν αισθανόταν καμία υποχρέωση να συζητήσει μαζί της για πολεμικές αποζημιώσεις. Ήλθε όμως η ώρα, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την διάλυση του «ανατολικού συνασπισμού», όπου κατέρρευσαν δυο βασικά επιχειρήματα της Γερμανίας. Πρώτον διότι
Φοβάμαι κ. Πρόεδρε ότι, στην διαχείριση ορισμένων προβλημάτων ακλουθείτε μια τακτική η οποία κάθε άλλο παρά οδηγεί στις αναγκαίες λύσεις. Μια τακτική που έχει δυο πλευρές. Από την μία να αποθέτετε στον χρόνο την …ίαση μιας πληγής, με την ελπίδα ότι στο μεταξύ άλλα σοβαρά προβλήματα θα ανακύψουν και θα αποσπάσουν την προσοχή της κοινής γνώμης. Και από την άλλη να πετάτε την μπάλα στην εξέδρα και πιο συγκεκριμένα στον
Διαβάζοντας ή ακούγοντας στις ειδήσεις για το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Έρντογαν θα βρεθούν να κάθονται στο ίδιο τραπέζι, στην Πράγα, την Πέμπτη, χωρίς, πιθανότατα, να ανταλλάξουν ούτε «καλημέρα», ενδεχομένως σας έμεινε μια απορία. Τι δουλειά έχει ο γιαλαντζί σουλτάνος της Άγκυρας, να παρακάθηται σε μια ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, όταν η χώρα του δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η αλήθεια είναι
Τι δείχνει το ότι μια ανθυπαστυνόμος έβγαλε όπλο και πυροβόλησε μέσα στην φοιτητική εστία της Πολυτεχνειούπολης, όταν ένας ναρκέμπορος της επιτέθηκε με κατσαβίδι, ενώ είχε πίσω της τόσες δυνάμεις συναδέλφων της; Δείχνει το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, όχι μόνον των απλών αστυνομικών αλλά ακόμη και αξιωματικών της ΕΛΑΣ. Αυτά για όποιον κρίνει ψυχραίμως τα γεγονότα. Αλλά για όποιον τα κρίνει με κομματική υστερία, έχοντας αναπεπταμένες τις σημαίες υπεράσπισης των ….δικαιωμάτων των
Ο τίτλος σήμερα είναι σε εισαγωγικά. Διότι είναι φράση που έχει εκπορευθεί από τα χείλη ιστορικού ηγέτης της ελληνικής Αριστεράς. Ειπώθηκε το 1977 όταν το ΚΚΕ Εσωτερικού έμεινε εκτός βουλής, μετέχοντας στον συνασπισμό με την επωνυμία «Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων», που δεν κατάφερε καν να περάσει το «φράγμα» του 3%. Έμεινε, ουσιαστικώς, εκτός βουλής έχοντας πάρει ως ….δωράκι από τον εκλογικό νόμο δυο έδρες. Του Ηλία Ηλιού και του
