Τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της σημερινής κυβέρνησης και του σημερινού πρωθυπουργού. Δεκαετίες τώρα έχουμε χορτάσει από δαύτα. Απλώς, υποτίθεται ότι άλλη «περπατησιά» θα είχε στο δημόσιο βίο μια κυβέρνηση της «για πρώτη φορά Αριστεράς στην εξουσία». (Που και αυτό είναι ψέμα διότι το ΠΑΣΟΚ, όταν ανέλαβε την εξουσία το 1981 ήταν πολύ πιο ριζοσπαστικό, ως αριστερό, από το ΚΚΕ Εσωτερικού, μετεξέλιξη του οποίου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ).
Από την ώρα που ανέλαβαν την εξουσία, ακούμε διαρκώς για «διαφάνεια». Με τον Αλέξη Τσίπρα να έχει επαναλάβει εκατοντάδες φόρες τη φράση «τίποτε κρυφό, όλα στο φώς». Μόνο που και αυτή τη φράση πρέπει να τα διαβάζουμε μεταλλαγμένη. Με τον ίδιο τρόπο μετάλλαξης των αρχικών «επαναστατικών διακηρύξεων» στη «Φάρμα των Ζώων» του Τζορτζ Όργουελ. Όπου από το αρχικό «όλα τα ζώα είναι ίσα», περάσαμε στο «αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα».
Προφανώς έτσι σκέπτονται και εδώ: Όλα στο φως, αλλά μόνον όταν πρόκειται για τα καμώματα των άλλων. Και ακόμη χειρότερα: Όταν από μια έρευνα κινδυνεύουμε να βρεθούμε με σκελετούς στην ντουλάπα μας, τότε ας μη γίνει καμία έρευνα, ούτε για τα καμώματα των άλλων.
Αυτό ακριβώς συνέβη με την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής που θα ερευνούσε το πώς μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο, γιατί φθάσαμε στον έλεγχο των κεφαλαίων και πόσο μας κόστισαν να παίγνια του Βαρουφάκη, τη ευλογία, τότε, του Αλέξη Τσίπρα. Πάει η διαφάνεια, πάει και το «φως», πάει και το «ηθικό πλεονέκτημα». Διότι προφανώς υπάρχει φόβος, από επίγνωση ότι πράγματι οι φωριαμοί είναι γεμάτοι από σκελετούς. Εκ πολίτικων εγκλημάτων σε βάρος της χώρας, σε βάρος του λαού.
Μπορεί η πρόταση της ΝΔ να ήταν από κολοβή έως πονηρή. Διότι άφηνε εκτός ερεύνης την περίοδο της «γαλάζιας» κυβέρνησης με τα πλαστογραφημένα «Greek statistics» του Γιάννη Παπαθανασίου, προφανώς με γνώση του πρωθυπουργού του. Αλλά ήταν η ευκαιρία, για όποιον πράγματι θέλει τη διαφάνεια, να γίνει κατ’ αρχήν δεκτή και να συμπληρωθεί. Επεκτείνοντας την περίοδο της έρευνας και στην κυβέρνηση του «Κωστάκη» και σε εκείνην του «Γιωργάκη».
Αλλά αντί πίστης στην διαφάνεια, υπάρχει φόβος διαφάνειας. Φόβος απέναντι στην έρευνα. Διό και επιλέγεται η συγκάλυψη ως …νίκη απέναντι στην Δεξιά. Συγχαρητήρια.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
