Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και μέλος των Σοσιαλδημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Νίκος Παπανδρέου, μίλησε στα Podcast του «Χ». Αντικείμενο της συζήτησης ήταν το νομοσχέδιο για την αποκατάσταση της φύσης, τα νέα του καθήκοντα στο Ευρωκοινοβούλιο και η πράσινη – δίκαιη μετάβαση.
Έχουν τα θέματα περιβάλλοντος τη θέση που τους αξίζει στη δημόσια ατζέντα;
Νομίζω πως η συζήτηση έχει ανέβει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, γιατί κάθε μέρα ακούμε για ρεκόρ που σπάνε. Είχαμε τον πιο ζεστό Ιούνιο στην ιστορία και ο Έλληνας και ο κάθε πολίτης του κόσμου, το ξέρει. Καύσωνα θα έχουμε αυτή την εβδομάδα. Όλα αυτά τα θέματα έχουν φτάσει πια στη συνείδηση του κόσμου από τους αγρότες, μέχρι τους επαγγελματίες, μέχρι όποιον ζει σε αυτόν τον κόσμο. Όποιος ασχολείται έστω και λίγο με το περιβάλλον και κολύμπι να κάνει ξέρει ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, το οποίο η Ευρώπη προσπαθεί να το αντιμετωπίσει με σοβαρό τρόπο.
Θεωρείτε ότι η αντιμετώπιση αυτή γίνεται με σωστό τρόπο από την Ευρώπη;
Έχουμε την προσπάθεια της πράσινης συμφωνίας και μέρος αυτής είναι η αποκατάσταση της φύσης. Τι σημαίνει αυτό; Πολύς κόσμος σκέφτεται το Natura, με το οποίο προστατεύουμε κάποια σημεία και λέμε π.χ. σε αυτά τα 300 χλμ. δεν μπορεί να αναπτυχθεί καμία δραστηριότητα. Εδώ προσπαθούμε να φέρουμε πίσω πιο καλή γη, τις μέλισσες, τα πουλιά, τα δέντρα, τη θάλασσα μέχρι ενός σημείου, πράσινο στο αστικό κέντρο. Αυτό σημαίνει αποκατάσταση.
Όποιος έχει κάνει κολύμπι και βλέπει λιγότερα ψάρια ή όποιος είναι έξω και βλέπει λιγότερες μέλισσες, σημαίνει ότι ήδη την «πληρώνουμε». Δε θέλουμε ο αγροτικός κόσμος να βγάζει χρήματα ή να ζει από τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές και όχι από την παραγωγή. Πως θα γίνει αυτό; Αν το σύνολο του περιβάλλοντος επανέλθει μέχρι ενός σημείου. Το κομμάτι της αποκατάστασης της φύσης μέχρι το 2030 θα πρέπει να το έχουμε βάλει μπρος. Αν δεν το κάνουμε αυτό, έχουμε μεγάλο κενό και το 2030 που θα είμαστε όλοι λίγο μεγαλύτεροι, θα κοιτάμε πίσω, σαν ορόσημο για την αυριανή ψήφο και θα λέμε γιατί δεν το κάναμε τότε και τώρα έχουμε περισσότερη ζέστη; Άρα πρέπει να κοιτάμε λίγο μπροστά.
Αυτός ο νόμος είναι λίγο πολύπλοκος, έχει πολλούς κανόνες. Εγώ συμφωνώ, δεν μου αρέσουν οι πολλοί κανόνες αλλά το μηδέν είναι χειρότερο από το κάτι και αυτοί οι κανόνες εξελίσσονται και διορθώνονται με το χρόνο. Αν δεν ψηφιστεί, δεν βλέπω η επόμενη Βουλή που θα είναι πιο συντηρητική και την ενδιαφέρουν περισσότερο οι μεγάλες βιομηχανίες, οι οποίες πολλές φορές μέχρι τώρα αντιτάσσονται στις προσπάθειες για το περιβάλλον. Αλλά μέχρι και οι μεγάλες εταιρείες καταλαβαίνουν πια ότι θα έχουμε πρόβλημα, και οι μικροί και οι μεγάλοι.
Βλέπετε πως υπάρχουν αντιδράσεις για διαφορετικά θέματα, όσον αναφορά στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Τελικά, η στάση της Επιτροπής, θεωρείτε πως είναι αυτή που πρέπει;
Η στάση της επιτροπής είναι υπέρ. Έχει πολιτικοποιηθεί το πράγμα. Έχουμε ευρωεκλογές σε ένα χρόνο και το συντηρητικό κομμάτι λέει, γιατί να περάσει έναν νόμο με τον οποίο μπορεί να αντιδράσουν κάποιοι μεγάλοι αγρότες που έχουν δύναμη, γιατί ίσως πρέπει να πάρουν περισσότερα μέτρα ή οι κατασκευαστές γιατί θα πρέπει, στην Ολλανδία ειδικά, να περιοριστεί η ανάπτυξη για να υπάρχει μια αποκατάσταση γης, γιατί είναι μικρή χώρα και δεν έχουν πολλή γη. Αυτές οι χώρες το πολεμάνε.
Μέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο είναι και η Νέα Δημοκρατία, υπάρχουν αντιδράσεις. Η Πρόεδρος της Επιτροπής που προέρχεται από εκεί, είναι υπέρ και το προωθεί, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βεμπερ που είναι αντίπαλος της, ίσως και για αυτό, το καταψηφίζει. Δεν ξέρω αν πιστεύει εναντίον του νόμου, πιστεύει εναντίον της Βαντερλαιν, άρα έχει πολιτικοποιηθεί. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, όλη η πολιτική έχει τέτοια θέματα, αλλά τώρα γίνεται τόπι ένα θέμα που επηρεάζει την καθημερινότητα μας στο περιβάλλον. Έχω μιλήσει με όσους ευρωβουλευτές σκέφτονται, για να τους πείσω με σωστά επιχειρήματα πως αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, πότε;
«Ο στόχος κοινός, τα συμφέροντα διαφορετικά» λένε πολλοί, σχολιάζοντας τις πολιτικές της Ευρώπης. Το συμμερίζεστε αυτό;
Υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα γιατί είναι το συμφέρον του να αλλάξεις σήμερα και μπορεί αυτό να έχει ένα κόστος ή να μην κάνεις τίποτα, αλλά σε πέντε χρόνια «θα σου έρθει στο κεφάλι». Αυτός ο νόμος πρέπει να συνοδευτεί με αλλαγή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής ώστε όσοι έχουν ένα πρόβλημα στη μετάβαση, να καλυφθούν. Όπως το ταμείο δίκαιης μετάβασης και να στηριχθεί η οποιαδήποτε μετάβαση είναι δύσκολη. Πιστεύω δεν είναι τόσο δύσκολη, έχει γίνει μια προπαγάνδα, για να τρομάξουν αυτούς που το σκέφτονται και πρέπει να ξεκαθαρίσει το τι είναι αυτός ο νόμος. Είναι πολύπλοκος, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολύπλοκων νόμων, αλλά το αντίθετο είναι το κενό. Δεν μπορούμε την άλλη μέρα να ξυπνήσουμε στο ίδιο σημείο που είμαστε σήμερα, δεν μπορούμε να πούμε το αφήνουμε όπως είναι και ας δούμε. Γιατί το λέμε εδώ και 60 – 70 χρόνια και είδαμε που φτάσαμε. Άρα παρά τις δυσκολίες, καλύτερα το πολύπλοκο παρά το τίποτα.
Στη Δυτική Μακεδονία αμφισβητείται η έννοια της δίκαιης μετάβασης από την κοινωνία. Τι εικόνα έχετε εσείς;
Σίγουρα μπαίνει και το κομματικό μέσα, πως το χειρίζεται η κυβέρνηση της ΝΔ και πέρασε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να είναι πιο ανοιχτή η διαβούλευση, να μιλάει με τον κόσμο. Ότι παράπονο υπάρχει με χαρά να το ακούσω και να το προτείνουμε.
Ωραία τα φωτοβολταϊκά και ΑΠΕ, αλλά δεν δίνουν πολλές θέσεις εργασίας. Άρα πρέπει να δώσουμε έμφαση στην εργασία. Φυσικά η αποκατάσταση της φύσης εκεί πάνω είναι κάτι απαραίτητο που μπορεί να μη γίνει, όμως αν υπάρχει παράπονο εγώ με χαρά να το ακούσω. Εγώ δεν πιστεύω πως είναι λάθος ο νόμος της Ευρώπης, αλλά είναι λάθος ο τρόπος που εφαρμόζεται και η έλλειψη συζήτησης. Και προφανώς δεν επαρκεί να έχουμε 1,5 γιγαβατ σε φωτοβολταϊκά που θα έχουν δυο χρόνια δουλειά πέντε – δέκα εργάτες. Πρέπει να βρούμε εργοστάσια, δουλειές και ειδικά στην ανακύκλωση που έχει ενδιαφέρον με καινούριες τεχνολογίες με ένζυμα και μικρόβια που κάνουν το πλαστικό διαχειρίσιμο σε ύφασμα, κάτι ενδιαφέρον. Με αυτή την έννοια έχουν δίκιο. Αν αυτό είναι το παράπονο, το καταλαβαίνω και συμφωνώ. Άρα ως αντιπολίτευση, ως Ευρωβουλευτές πρέπει να σπρώξουμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Πως σας φαίνονται τα νέα σας καθήκοντα στο Ευρωκοινοβούλιο;
Είναι ένα Πανεπιστήμιο, γιατί είμαι σε πέντε με έξι επιτροπές και πρέπει σε κάθε επιτροπή να ενημερωθείς. Όπως για παράδειγμα στα θέματα εξωτερικής πολιτικής που έχει ενδιαφέρον για την Τουρκία και την Αλβανία. Τη λατινική Αμερική που ίσως δεν αφορά την Ελλάδα τόσο πολύ, αλλά ενδιαφέρει την Ευρώπη. Εκτός από Ευρωβουλευτές πρέπει να είμαστε και Ευρωπαϊστές. Γιατί όταν καλούμε την Ευρώπη να ψηφίσει κάτι που θέλουμε ως Έλληνες, πρέπει και εμείς να έχουμε κάνει αντίστοιχα κάτι για κάποια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, για να έχουμε συμμαχίες. Χτίζεις συμμαχίες μιλώντας και για άλλα θέματα, όχι εντελώς Ελληνοκεντρικά, γιατί είμαστε Ευρώπη πια. Άρα φοράς δύο καπέλα, του Ευρωπαίου Βουλευτή και του Έλληνα Βουλευτή.
Υπάρχει ισορροπία μεταξύ πράσινης μετάβασης και κοινωνικών προβλημάτων; Πριν μερικές ημέρες σε μια εκδήλωση στην Κοζάνη, για τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης του Ο.Η.Ε. ειπώθηκε πως περίπου 6,5 εκατομμύρια νοικοκυριά στον πλανήτη, δεν έχουν ρεύμα, ενώ οι στόχοι μιλούν για εξοικονόμηση ενέργειας. Πιστεύετε πως είναι θέματα ελιτισμού αυτά; Γιατί πάρα πολλοί κατηγορούν την Ευρώπη για ελιτισμό.
Όχι, δεν είναι ελιτισμός, είναι το μόνο φως που υπάρχει σήμερα, για εμένα. Δηλαδή είναι προχωρημένο, φαίνεται θέμα της μεσαίας τάξης, αλλά όλοι ζούμε το πρόβλημα. Και στην Αμερική που είναι προοδευτική και σε άλλες χώρες της Αφρικής, κοιτάνε την Ευρώπη που είναι μπροστά σε αυτά. Και η Ευρώπη προσπαθεί με διάφορους κανόνες να ακολουθήσουν και άλλες χώρες. Όταν επιβάλλεις π.χ. τα ντίζελ να είναι έτσι, αναγκάζεται και η Αμερική να ακολουθήσει την Ευρώπη. Πρέπει να καθοδηγεί. Δεν πιστεύω πως είναι ελιτιστικό και μερικοί που το χρησιμοποιούν αυτό, είναι επειδή δε θέλουν να κάνουν τίποτα. Και αυτό το «δεν κάνουμε τίποτα», είναι το χειρότερο.
Ακούστε το podcast
Σωκράτης Μουτίδης – www.xronos-kozanis.gr
