‘’Μέχρι τα ουράνια σώματα’’ ταξίδεψαν το κοινό στην Αίθουσα Τέχνης της Κοζάνης (22-8-2016) ο Διονύσης Σαββόπουλος, (‘’ο κορυφαίος Έλληνας τροβαδούρος’’, όπως τον αποκάλεσε ο πρόεδρος του ‘’Φιλοπρόοδου Συλλόγου’’ Τάσος Γκλούμπος), με τους μουσικούς συναδέλφους του, τον Κοζανίτη Γιώτη Κιουρτσόγλου στο μπάσο (‘’αυτή τη δύναμη της φύσης’’, όπως τον αποκάλεσε ο Σαββόπουλος) και τον νέο και πολλά υποσχόμενα μουσικό Στάθη Άνινο στο πιάνο.
Είναι δύσκολο (είναι δυσερμήνευτο) να περιγράψει κανείς το ιδιότυπο τρίπτυχο της ποίησης (των στίχων), της μουσικής (κύριους και πλαγιάζοντες ήχους) και της φωνητικής ερμηνείας (που είναι θεϊκό χάρισμα και δημιούργημα του ίδιου) του Διονύση Σαββόπουλου πάνω στη μουσική-θεατρική σκηνή.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος θαυμάζει τον Μάνο Χατζιδάκι. ‘’Ακούς ένα τραγούδι του Χατζιδάκι και γίνεσαι πιο ευγενικός’’, λέει. Έτσι είναι. Στον Δ. Σαββόπουλο γίνεται κάτι περισσότερο. Με τον Σαββόπουλο ανακαλύπτεις την ευγένεια, την εσωτερική ελευθερία, γίνεσαι αναστάσιμος.
Στο ποιητικό, μουσικό και φωνητικό – ερμηνευτικό ηχοτοπίο του Δ. Σαββόπουλου οραματίζεσαι τον κόσμο σαν έργο τέχνης. Οι παραστάσεις του είναι συνάξεις πανηγυρικές, αλλά όχι πανηγυριώτικες, λαϊκές, αλλά όχι λαϊκίστικες.
Στο Διονύση Σαββόπουλο υπάρχει ένας ιδιότυπος συγκερασμός, στίχου, μουσικής και φωνής-ερμηνείας. Όλα από τον ίδιο. Δεν είναι σύνηθες μια τέτοια τριπλή θαυμάσια συνύπαρξη χαρισμάτων στο ίδιο πρόσωπο. Αυτό συμβαίνει στο Δ. Σαββόπουλο και είναι αυτό – μαζί και με τη θεατρική του παρουσία που λειτουργεί ερμηνευτικά όλων αυτών – που τον κάνει να είναι ‘’ο κορυφαίος Έλληνας τραγουδοποιός’’, κατά την επιτυχή προσφώνηση του Τάσου Γκλούμπου.
‘’Ο Διονύσης Σαββόπουλος σήμερα είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή Έλληνας ποιητής’’, έχει πει ο σπουδαίος μουσικός Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Συμφωνώ.
Η μουσική εκδήλωση της 22ας-8-2016 έγινε με διοργάνωση του ‘’Φιλοπρόοδου Συλλόγου’’ Κοζάνης. Συγχαρητήρια παιδιά.
Μερικά από τα τραγούδια της βραδιάς: ‘’Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας κότσυφας που τον ‘λέγαν Σταύρο…’’, ‘’Τι έπαιξα στο Λαύριο’’, (Η ρεζέρβα, 1979), ‘’Τι ζητάω…’’, ‘’Άγγελος εξάγγελος’’ (Βρώμικο ψωμί, 1972), ‘’Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα’’ (Μπάλλος, 1971), ‘’Είδα την Άννα κάποτε’’ (Το περιβόλι του τρελλού, 1969), ‘’Η παράγκα’’, (Δέκα χρόνια κομμάτια, 1975), ‘’Καλοκαίρι’’, (Το κούρεμα, 1989), τμήμα από το ‘’Μακρύ ζεϊμπέκικο’’ (Η ρεζέρβα, 1979), ‘’Η Συννεφούλα’’ (Φορτηγό, 1966), ‘’Ζεϊμπέκιο’’ (Βρώμικο ψωμί, 1972), ‘’Τον χειμώνα ετούτο’’ (Τραπεζάκια έξω, 1983), ‘’Σε τούτα τα Βαλκάνια’’ (Μπάλλος, 1971), ‘’Σαν τον Καραγκιόζη’’, ‘’Στη συγκέντρωση της Ε.Φ.Ε.Ε.’’, ‘’Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας’’, ‘’Μια θάλασσα μικρή’’, (10 χρόνια κομμάτια, 1975), ‘’Η Δημοσθένους λέξις’’ (Ο πυρήνας), ‘’Μη μιλάς άλλο γι’ αγάπη’’ (Φορτηγό, 1966), ‘’Να με προσέχεις’’, ‘’Μην πετάξεις τίποτα’’ (1994), ‘’Ας κρατήσουν οι χοροί’’ (Τραπεζάκια έξω, 1983), ‘’Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη’’ (Το περιβόλι του τρελλού, 1969).
Έκανε όμορφα νοσταλγικά σχόλια για τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Σουγιούλ, το Ντίνο Χριστιανόπουλο, για τους γονείς που φεύγουν, για την γλυκιά αίσθηση της παρουσίας τους και της ενότητας με τους νεώτερους και έκανε αναφορά σε λόγο του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου (‘’έχουμε μέσα μας τη μύγα και την πεταλούδα’’ σχολίασε), αναφέρθηκε και σε ανέκδοτο Ρώσων Μοναχών (‘’έχω κρατήσει για τα γεράματά μου ένα οικοπεδάκι σε μια γωνιά εκεί στη Μεσόγειο. Καθίστε τώρα εσείς εκεί κι όταν γεράσω, θα ‘ρθω να μείνουμε μαζί’’, είπε ο Θεός στους Έλληνες – που καθώς φιλοσοφούσαν και θεολογούσαν, πήγαν αργοπορημένοι στο Θεό, που μοίραζε οικόπεδα στα έθνη – και τους έδωσε την Ελλάδα).
Ο Διονύσης Σαββόπουλος ‘’παραμένει σύνθετος μα όχι επιτηδευμένος, δύσκολος αλλά όχι δυσνόητος, σοβαρός – όπου πρέπει – αλλά ποτέ σοβαροφανής, εσωτερικός αλλά όχι νάρκισσος, δραματικός μα όχι μελό, φοβισμένος αλλά όχι φοβικός, μελαγχολικός αλλά διόλου καταθλιπτικός. Μεγαλώνει κι όμορφα παλιώνει, δίνοντας με το έργο του ένα σχήμα στα χρόνια που φεύγουν χύμα. Αυτό καλείται να κάνει κάθε γνήσιος τροβαδούρος, εκφράζοντας την εποχή και την κοινωνία του, για ν’ απαντήσει στο αιώνιο ερώτημα: Ποιητή, πες μας στον αιώνα σου τι είδες;’’ (Λάμπρος Διάβας, Καθηγητής Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
30-8-2016
