Μου προξενούσε την περιέργεια η λέξη ΣΠΒΑΠ που συχνά ακουγόταν περί το 1960 στο μαγαζί, το παντοπωλείο ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ. Ο παππούς Αντώνης είχε τακτικές συζητήσεις με τον Χαριλάκη Καραβά που ερχόταν συνήθως απογεύματα αργά στο μαγαζί. Και με τον φίλο του Στέργιο Καραγκούνη τα πρωινά συζητούσαν το θέμα της ΣΠΒΑΠ.
Η ΣΠΒΑΠ ήταν συνεταιριστική βιοτεχνία, διέθετε μεγάλης έκτασης αμπελώνα γύρω από το εξωκλήσι της Αγίας Αναλήψεως Κοζάνης. Απέναντι από την κλινική Σπινάρη υπήρχε χωματόδρομος που οδηγούσε στο υποστατικό του αμπελώνα. Ένα πέτρινο ισόγειο κτίσμα όπου φυλασσόταν μεγάλα βαένια. Εκεί έμενε και ο φύλακας του κτήματος ΣΠΒΑΠ. Δεν ευοδώθηκε ο επιχειρησιακός στόχος για παραγωγή εμφιαλωμένων κρασιών και κονιάκ. Έτσι κάποια στιγμή αποφασίσθηκε να πουληθούν τα αμπέλια.
Εκείνη την εποχή η ηγουμένη Μαγδαληνή της Μονής Αναλήψεως αγόραζε χωράφια γύρω από το εξωκλήσι. Δεν υπήρχε ο πελώριος μαντρότοιχος που σήμερα περιβάλει το μοναστήρι.
Θυμάμαι μικρό με πήραν οι Στέργιος Καραγκούνης και Αντώνης Τζέλλος μαζί τους στο μοναστήρι ένα απόγευμα Τετάρτης. Παρέμεινα στο προαύλιο και περίμενα να τελειώσουν οι συζητήσεις που όπως κατάλαβα μετά είχαν οι δυο τους με την ηγουμένη Μαγδαληνή. Θέμα η διαπραγμάτευση για την πώληση-αγορά των αμπελιών ιδιοκτησίας ΣΒΑΠ.
Κάποια στιγμή με πλησίασε μια μοναχή και μου έδωσε αμίλητη μια φέτα ζυμωτό ψωμί με επίστρωση κυδώνι γλυκό. Πιο πέρα από ένα ισόγειο κτίσμα ακουγόταν έντονα ο κτύπος αργαλειού. Πεντακάθαρη η αυλή και με κηπάκια γεμάτα λουλούδια.
Το δωμάτιο του παππού είχε τζάκι με μπουχάρι. Εκεί ήταν τοποθετημένο το ραδιόφωνο Blaupunkt και δεξιά και αριστερά δυο καδράκια με τις φωτογραφίες του Βενιζέλου και του Μητροπολίτη Κωνσταντίνου Πλατή με αφιέρωση. Όταν ο παππούς στο τέλος των διαπραγματεύσεων έμαθε πως ο Πλατής επώλησε το εξωκλήσι και όλα τα παρελκόμενα του στη Μαγδαληνή με συμβόλαιο έναντι εικονικού τιμήματος, τότε η φωτογραφία του καθαιρέθηκε.
Ο Κωνσταντίνος είχε ήδη μετακινηθεί στην μητρόπολη Πατρών. Ο Πλατής ήταν ανεκτικός με τα καρναβάλια της Κοζάνης. Οι Πατρινοί είχαν πρόβλημα με τον δεσπότη τους. Έτσι επιδίωξαν και πέτυχαν την μετάθεση του Κωσταντίνου. Στο μπουχάρι ακόμα, πάνω από το ράδιο, υπήρχε σε κάδρο το δίπλωμα απονομής μεταλλίου από τον Ερυθρό Σταυρό. Εκεί δίπλα ήταν στερεωμένο και το παράσημο. Στον Αντώνιον Δημητρίου Τζέλιον απονέμομεν το μετάλλιο τούτο εις αναγνώριση των υπηρεσιών του.
Με ενοχλούσε το Τζέλιον, αφού το επιθετο μας είναι Τζέλλος.
* Του Γιώργου Θ. Τζέλλου
**Συνεταιρισμός Παραγωγής Βιομηχανοποιήσεως Αμπελουργικών Προϊόντων
