Η επιτυχία μιας διαπραγμάτευσης κρίνεται από τα αποτελέσματα που αυτή θα φέρει, οπότε υπ’ αυτή την έννοια η συνέχεια θα δείξει αν η κυβερνητική επιλογή αναδίπλωσης, προκειμένου να συγκροητηθεί το διοικητικό συμβούλιο του ΕΣΡ, είναι μια καλή απόφαση.
Σίγουρα, όμως, είναι μια σοφότερη των προηγούμενων απόφαση, καθώς επιτέλους λύνεταιένας γόρδιος δεσμός, ο οποίος κόστισε χρήματα και εργατοώρες, φαιά ουσία, μετέτρεψε τα γραφεία της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας σε υπνωτήρια και έθεσε σε κίνδυνο τη σχέση μεταξύ των εξουσιών.
Επιτέλους, λοιπόν, μετά απο πολλές άκαρπες προσπάθειες και έξι διασκέψεις προέδρων, ο λευκός καπνός βγήκε, μετά και την απόσπαση ρητής δήλωσης απο τον πρόεδρο της Βουλής ότι τελικά μπορούμε να παραβούμε το θέσφατο της μελέτης της Φλωρεντίας και να έχουμε περισσότερες απο τέσσερις άδειες.
Όλη αυτή η ιστορία, βέβαια, μας κόστισε κάτι παραπάνω σε χρήματα. Κυρίως, όμως, μας κόστισε σε κύρος και αξιοπιστία.
Το ΕΣΡ δεν έχει να καμαρώνει για πολλά στο παρελθόν του, καθώς αντί να αποτελεί μια πρωτοπόρο ανεξάρτητη διοικητική αρχή, έχει δώσει αρκετά δείγματα αναχρονισμού.
Η νέα σύνθεσή του δεν είναι κακή, αλλά ούτε και πολλά υποσχόμενη. Ας κρατήσουμε πάντως το θετικό σημείο που είναι η επίτευξη της συναίνεσης και ας επιφυλαχθούμε για τα υπόλοιπα.
Ιωάννα
