Ένα πρόβλημα είναι για να λύνεται. Με όποιο τρόπο και με όποιο τίμημα. Δεν προσφέρεται για να κανιβαλίζουν οι διάφορες πλευρές και να επιχαίρει η κάθε μια για την αποτυχία της άλλης.
Τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να ισχύει στο πλαίσιο κοινοτήτων ανθρώπων που έχουν συναποφασίσει κοινή πορεία στα πράγματα. Εμείς, όμως, εξακολουθούμε να χτίζουμε πάνω στη διαίρεση. Στα ναι και στα όχι μας. Οι μισοί υπέρ, οι άλλοι κατά. Χωρίς να έχει προηγηθεί κατανόηση των δεδομένων και σαφής διαπραγμάτευση πάνω σε αυτά.
Ακόμα και στο θάνατο κάποιου διάσημου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα βρεθούν αυτοί που θα πουν κάτι και αμέσως οι άλλοι που θα πουν κάτι εναντίον τους.
Εντυπωσιαζόμαστε, λοιπόν, όταν βλέπουμε διάθεση συνεργασίας. Σαστίζουμε όταν κάποιοι δεν τρέχουν πρώτα να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλο, παρά κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Μα τη στιγμή της μεγάλης κρίσης, σε όποιο επίπεδο. αυτό είναι το μέλημά μας; Αν κάποιος θα επιβεβαιωθεί ή θα διαψευστεί; Αν κάποιος θα κουνήσει δασκαλίστικα το χέρι με ύφος «σας τα ‘λεγα εγώ»;
Το παράδειγμα της αποτυχημένης διαχείρισης ας το κρατήσουμε καλύτερα για τον εαυτό μας. Δεν προσφέρονται όλες οι καταστάσεις για φλυαρίες και εκμετάλλευση. Ας δούμε και μια άλλη λογική προσέγγισης των πραγμάτων. Ίσως μας φανεί χρήσιμη.
Ιωάννα
