Προεόρτια Χριστουγέννων… Προετοιμασίες! Όχι, όπως παλαιότερα, με τον 13ο μισθό, το δώρο των Χριστουγέννων, το «ρεβεγιόν»… Αυτά είναι πλέον μία ανάμνηση από άλλες εποχές, που σήμερα προσθέτουν δυσθυμία, δυσαρέσκεια, θλίψη, καθώς η παρατεταμένη λιτότητα ανεβάζει επικίνδυνα τα ποσοστά της φτώχειας καθημερινά και κάμνει πιο έντονη την αντιπαράθεση… Και μάλιστα τέτοιες ημερες…
Όμως, από στιγμή σε στιγμή πολλά μπορούν να συμβούν…. Ένα μήνυμα, πρωτίστως να αλλάξει η διάθεση. Τηλεφωνεί ο Χρόνης και προσκαλεί:
-Έλα, στου κυρ-Αντώνη το καφέ και σου έχω μία έκπληξη!…
-Παράγγειλε τους καφέδες κι έφθασα…
Διασχίζω τον κεντρικό πεζόδρομο και από την δυτική πλευρά του Βαλταδωρείου Γυμνασίου (μας) κατευθύνομαι για τον προορισμό μου. Όσο πλησιάζω προς το σχολείο (μας), τόσο πιο έντονα, απ’ το ανοιχτό παράθυρο μιας αίθουσας, ηχεί στ’ αυτιά μου, σε άψογη χορωδιακή εκτέλεση, με την ανάλογη μουσική «επένδυση», το:
«Καλήν ημέραν Άρχοντες
κι αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν γέννησιν
να πω στ’ αρχοντικό μας.
Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει,
οι ουρανοί αγάλλονται,
χαίρει η φύσις όλη…»
Ομολογώ ότι τα απρόσμενα – εκείνη τη στιγμή – κάλαντα, με συγκίνησαν ιδιαίτερα, σε βαθμό μάλιστα τέτοιο, που για να τα ακούσω περισσότερο, προσποιήθηκα ότι… δένω τα κορδόνια από τα παπούτσια μου, ενώ δεν είχαν λυθεί!… Σταμάτησα μέχρις ότου και η γλυκειά αρμονία έπαυσε να φθάνει στ’ αυτιά μου!… Πήγα, με κάποια καθυστέρηση, στο καφενείο και μπαίνοντας μέσα, ακούω τον Χρόνη να ξεσπάει:
-Απ’ την Αθήνα να ερχόσουν, νωρίτερα θα έφθανες!… Όχι τίποτε άλλο, αλλά πάγωσε και ο καφές!…
-Έχεις δίκαιο… Αλλά, υπάρχουν φορές που «αλλιώς τα υπολογίζεις και αλλιώς σ’ έρχονται». Όπως προ ολίγου και άρχισα να αφηγούμαι τα καθέκαστα, ενώ ο κυρ-Αντώνης είχε πάρει το «σήμα» για έναν άλλον, αχνιστό καφέ… Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω και με διέκοψε:
-Σήκω και πάμε στο Βαλταδώρειο!… Δεν μπορείς να φαντασθείς, «τρελλαίνομαι» με τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα!…
-Μην κάνεις έτσι. Η «πρόβα» ολοκληρώθηκε. Η χορωδία σταμάτησε. Προφανώς, σε λίγο θα «ξεχυθεί» στους δρόμους της πόλης. Σε κάποιο σημείο θα την συναντήσουμε. Αλλά, για πες μου, ποια είναι η έκπληξη;
-Περίμενε. Όλες τις ημέρες των εορτών έχουμε αθλητικές εκδηλώσεις;
-Στην περιοχή μας και στην Ελλάδα, ποδοσφαιρικά, έχουμε διακοπές. Στο διάστημα αυτό, κάνουμε συνήθως μία ανασκόπηση των μέχρι τώρα αγώνων των ομάδων μας, στα πρωταθλήματά τους, αναλύουμε και κριτικάρουμε την πορεία αυτών, κάνουμε τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις μας για την «τύχη» τους μελλοντικά και καταλήγουμε σε κάποιο συμπέρασμα, το οποίο, κατά κανόνα, ανατρέπεται εκ των αποτελεσμάτων, στο τέλος του πρωταθλήματος…
-Μια που τόφερε η κουβέντα. Τι έγινε με τις τοπικές ομάδες;
-Στην Α’ της Ε.Π.Σ. Κοζάνης έληξε ο πρώτος γύρος, με την διεξαγωγή 15 αγωνιστικών ημερών. Οι ομάδες μας, στη βαθμολογία, βρίσκονται στην 3η, 4η και 5η θέση, ακολουθώντας η μία την άλλη με διαφορά ενός βαθμού!… («Κοζάνη» 28 β., Α.Ε. Κοζάνης 27 β., Μακεδονικός 26 β.). Και οι τρεις, έχουν μπροστά τους τον Εθνικό Βατερού με 30 β. και την Α.Ε.Π. Καραγιαννίων με 39 β.
-Έτσι, όπως μου τα λες, μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα των… τριών Μάγων με τα δώρα, για να είμαστε και μέσα στο κλίμα των ημερών!… Και εκείνους μεν τους οδήγησε το λαμπερό αστέρι και φθάσανε στον προορισμό τους. Τις δικές μας ομάδες ποιος τις οδηγεί;
-Κάποιο αστέρι οδηγεί και τις δικές μας… Με την μόνη διαφορά ότι, όταν ο ουρανός δεν είναι ξάστερος, αλλά νεφοσκεπής, τότε το φεγγοβόλο αστέρι χάνεται και ταυτόχρονα… αποπροσανατολίζονται και χάνουν τον προορισμό τους και οι ομάδες μας!… Έτσι, βραδυπορούν και τις υποσκελίζουν κάποιες άλλες…
-Λύση υπάρχει;
-Δεν υπάρχει πρόβλημα χωρίς λύση. Και επειδή μιλούμε για αστέρια, η λύση βρίσκεται στην ανεύρεση όχι «ετερόφωτων», αλλά «αυτόφωτων» αστεριών, με δική τους ξεχωριστή λάμψη, κάτι σαν τον «Πολικό Αστέρα» στην Μικρή Άρκτο!…
-Αν θυμάμαι καλά, ο Πολικός Αστέρας δείχνει πάντα τον Βορρά και όχι άλλη κατεύθυνση!…
-Έτσι ακριβώς. Κάτι ανάλογο χρειάζονται οι ομάδες μας. Ένα «αυτόφωτο» αστέρι να τις δείχνει τον δρόμο προς την κορυφή, σταθερά και αμετακίνητα, να τις κατευθύνει, παρά τα νεφελώματα, σωστά, αφού η εκτυφλωτική λάμψη του, εξασθενίζει μεν μέσα στα νέφη, δεν εξαφανίζεται όμως!…
-Αληγορικά μιλάς… Δεν τα κάνεις πιο «λιανά»;
-Το «αυτόφωτο» αστέρι είναι το, με αδιαμφισβήτητο κύρος στον αθλητικό χώρο και αυτοδύναμο οικονομικά, πρόσωπο, το οποίο έχει την δυνατότητα να στηρίξει μία από τις τρεις ομάδες μας και αφού την «φέρει» στην κορυφή, να αξιοποιήσει, πρωτίστως, το έμψυχο υλικό της περιοχής μας και να το ενισχύσει σταδιακά, ανεβάζοντας την ομάδα κάθε χρόνο και μία κατηγορία!…
-Υπάρχει τέτοιο πρόσωπο στην περιοχή μας;
-Υπάρχει, αλλά μην περιμένεις να αποκαλύψω το όνομά του. Αυτό θα γίνει όταν το ίδιο θελήσει και αφού οριστικοποιήσει την απόφασή του. Προσωπικά κάνω έκκληση στα φίλαθλα αισθήματά του να επισπεύσει και με την έναρξη του β’ γύρου του πρωταθλήματος, η οποία συμπίπτει και με την είσοδο του νέου έτους, να υλοποιήσει τα σχέδιά του. Θα προσφέρει μεγάλη υπηρεσία στον τόπο, ο οποίος θα ξαναζήσει στιγμές μοναδικού μεγαλείου και άφθαστης δόξης!…
-Μου φαίνεται σαν όνειρο…
-Οράματα, φαεινές ιδέες, έχει και εκείνος!… Μακάρι να τα κάνει πράξη όσο γίνεται πιο σύντομα!… Πάντως, όταν αποφαφίσει αυτός ο άλλος, θα γίνει θρύλος και θα αφήσει εποχή!…
-Αυτό είναι συγκλονιστικό, αν κατάλαβα καλά!…
-Πολύ καλά κατάλαβες… Γεννιέται μία άλλη εποχή. Γυρίζει σελίδα το ποδόσφαιρο της Κοζάνης!..
-Από το στόμα σου και στου φίλου μας το αυτί!…
-Καιρός ήταν να ξεφύγει η ποδοσφαιρική Koζάνη από την μιζέρια!…
-Το εύχομαι ολόψυχα… Όμως, σου είπα στην αρχή, έχω μία έκπληξη για σένα. Εσύ, βέβαια, με αυτά που είπες, με κατέπληξες!…
-Για λέγε, λοιπόν, τα δικά σου.
Έβγαλε από την τσέπη του ένα φάκελλο και με προσοχή ανέσυρε μία φωτογραφία, λέγοντας:
-Χάρισμά σου!… Είναι από την δεκαετία του ‘50, με αρκετά πρόσωπα από τους θεμελιωτές του μπάσκετ στην Κοζάνη!…
-Σ’ ευχαριστώ!… Είναι από τα καλλίτερα Χριστουγεννιάτικα δώρα, που έχω πάρει μέχρι σήμερα!…
Σήκω, τώρα, να συναντήσουμε και την χορωδία με τα Γυμνασιόπαιδα…
Σε λίγο, το «…Χριστός γεννάται σήμερον…» ηχούσε μελωδικά στ’ αυτιά μας.
-Χρόνια πολλά, χαρούμενα και «…επί Γης ειρήνη!…»
ΔΗΜ. ΚΛΕΙΔΗΣ
