Τι ήταν η Αποκριά; Μια ευκαιρία οι γείτονες να έρθουν κοντά, να πιουν, να τραγουδήσουν, να το «κάψουν», προσφέροντας ότι είχε ο καθένας. Χωρίς πολλά-πολλά.
Με τα χρόνια και αφού «έστρωσαν» κάπως τα οικονομικά, οι Αποκριές έγιναν πιο γκλάμορους. Αρχισαν ταυτόχρονα οι επιδοτήσεις, οι επιτροπές, ενώ οι επισκέπτες αυξανόταν κάθε χρόνο.
Μέχρι που φτάσαμε στο σήμερα, οπότε αντιληφθήκαμε ότι γυρίσαμε εκεί που είχαμε ξεκινήσει. Στην ανάγκη για μια low budget Αποκριά που να δίνει το μήνυμα της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης.
Κι ενώ η κρισιμότητα της περιόδου δημιουργεί μια κατήφεια που αντανακλάται και στα κατεβασμένα κεφάλια εκείνων που άλλοτε πρωτοστατούσαν στα τσικνοπεμπτιάτικα πάρτι, είναι σίγουρο ότι η φετινή Αποκριά μας χρειάζεται πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Ως μια ευκαιρία να βρεθούμε και πάλι κοντά, όχι από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά από ανάγκη να συνυπάρξουμε με έναν τρόπο πολύ πιο ουσιαστικό και αυθεντικό. Μέσα από τις ομάδες της γειτονιάς που δεν έχουν ανάγκη το δημόσιο χρήμα και τα αγορασμένα κεράσματα, για να κάνουν το κέφι τους και να δείξουν τι σημαίνει Κοζανίτικη Αποκριά.
Κάνοντας δηλαδή αυτό που ξεχάσαμε και χάσαμε στο χρόνο. Την αυθεντικότητα και τη σιγουριά ότι δεν χρειάζεται να πληρώνεις πολλά για να περνάς καλά. Καλή Αποκριά, λοιπόν.
(Πρωτοδημοσιεύτηκε την Αποκριά του 2012)
Ιωάννα
