Tο παιδί του λαού, της αγοράς, του ‘χύμα και τσουβαλάτα’, του έξω καρδιά, της κιμπαριάς, της γυροβολιάς, είναι το παιδί της (πολιτικής) πιάτσας …
ντύνεται απλά, χτενίζεται απλά, χαιρετάει απλά, περπατάει απλά και είναι κυρίως προσηνής και προσιτός σε όλους.
πάει παντού (καλεσμένος και ακάλεστος), σε μαζικές γιορτές, σε μνημόσυνα, πανηγύρια, γιορτές και μαζώξεις ειδικού τύπου, κάνει 1.000 likes την ημέρα και περνάει από όσες εκδηλώσεις προλαβαίνει μόνο το ξεκίνημα τους για τις απαραίτητες χειραψίες και φωτογραφίες.
δεν γράφει ποτέ και τίποτα δημόσια, ‘αυτά είναι για άλλους, εμένα με ενδιαφέρει να είμαι κοντά στους πολίτες και τις ανάγκες τους’.
τον ενδιαφέρει να είναι συνεχώς στο κάδρο και να παραμείνει σε αυτό για όσο περισσότερο καιρό μπορεί, καθώς … αν έχεις την εικόνα έχεις τα πάντα …
το παιδί της (πολιτικής) πιάτσας είναι επίσης συνεχώς χαμογελαστός και κυρίως είναι συνεχώς διαθέσιμος ενάντια ‘στα πρέπει και τα γιατί των ειδικών και των χαρτογιακάδων’
_____________________________________________________________________________________
Η Άλλη Όψη:
η πολιτική και η ενασχόληση με τα κοινά όμως, δεν γίνεται στα μνημόσυνα, ούτε με τα ‘σας ευχαριστώ για την αποδοχή σας ‘.
δεν γίνεται βέβαια με πολύωρα ανεβοκατεβάσματα στην οδό Αριστοτέλους κάθε Σάββατο, ούτε με το κουβάλημα της εικόνας κάθε εορτάζοντα Αγίου, ούτε με τις κραυγές στις δημόσιες συνεδριάσεις, ούτε με το στρίμωγμα στις πρώτες θέσεις της κάθε εκδήλωσης .
η πολιτική γίνεται με δεκάδες άλλους τρόπους, που όμως θέλουν κόπο και ποιοτικό χρόνο …
τα παιδιά της πιάτσας είναι πολλά και αποτελούν δυστυχώς πλέον τη σύγχρονη τάση δημόσιας συμπεριφοράς.
σε αυτούς τους ανθρώπους κατά βάση στηρίζεται η πολιτική πλευρά της τύχης του τόπου μας.
ευτυχώς που η ουσιαστική τύχη της ευημερίας του τόπου μας, ανήκει στα άλλα παιδιά, στους συνεπείς επαγγελματίες, στους υπαλλήλους με μεράκι και αντοχές, στους εκπαιδευτικούς με όραμα και γενικά στους ανθρώπους κάθε ηλικίας που λειτουργούν στην αγορά και στην κοινωνία αλλιώς …
