Αυτή η ιστορία με το παιχνίδι «Μπλε Φάλαινα» που οδηγεί εφήβους στην αυτοκτονία μοιάζει πολλή παράλογη, για να είναι αληθινή. Κι αν δεν υπήρχαν τα τόσα δημοσιεύματα που να ενισχύουν την άποψη ότι έχει οδηγήσει δεκάδες νέους στην αυτοκτονία, δεν θα ήταν και εύκολα πιστευτή.
Η «Μπλε Φάλαινα» μοιάζει να είναι ένα ακόμα σημείο των καιρών που έχουν οδηγήσει τα παιδιά και τους εφήβους στην απομόνωση και στην αυτοκαταστροφή. Ποτέ άλλοτε η κατάθλιψη δεν ήταν τόσο εμφανής στις νεότερες ηλικίες, γιατί ποτέ άλλοτε οι νέοι δεν έμπαιναν τόσο νωρίς και τόσο βαθιά στα νερά του ναρκισσισμού και της ανασφάλειας.
Αυτό που χάνεται σταδιακά είναι η παιδική αφέλεια και η ξεγνοιασιά. Ο κόσμος των μικρών στήνεται όπως ο κόσμος των μεγάλων και τα γεγονότα αποκτούν δυσανάλογα μεγέθη.
Πάντα τα παιδιά μάλωναν, εκφόβιζαν τον ένα το άλλο, σε κάθε σχολείο υπήρχαν οι «νταήδες» και τα «καλά παιδιά», αλλά ως εκεί.
Η ζωή των παιδιών σήμερα μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διογκώνει τα όποια φαινόμενα, όπως τα παραπάνω και δημιουργεί εφιαλτικές καταστάσεις.
Η μοναδική απάντηση σε όλα αυτά είναι οι ουσιαστικές φιλίες και ανθρώπινες σχέσεις που μπορούν να γίνουν μια διέξοδος για όλα εκείνα τα παιδιά που αισθάνονται μοναξιά και απομόνωση.
Ιωάννα
