Η Ευρώπη ακόμα και σήμερα συζητάει. Δεν δρα, δεν αποφασίζει, δεν παίρνει συγκεκριμένα μέτρα. Συζητάει, ομφαλοσκοπεί, αναγνωρίζει τους “εχθρούς”, μιλάει για τις προκλήσεις. Σταματάει, όμως, εκεί.
Αυτό που συνεχίζει να κάνει με εκπληκτική συνέπεια είναι να ξοδεύει τα χρήματά της, για να ενημερώνει τους ήδη ενημερωμένους και να αφήνει απ’ έξω εκείνους που πραγματικά πρέπει να ακούσουν τα μηνύματά της, εκείνους που είναι τα πιθανά θύματα του λαικισμού.
Ο στόχος της, λοιπόν, πρέπει να γίνουν οι νέες γενιές. Τα παιδιά, οι μαθητές. Εκείνοι που δεν τους αγγίζει ο ξύλινος λόγος των “γραφειοκρατών”‘, αλλά τους ενδιαφέρει η ίδια η ανθρώπινη ιστορία πίσω απο τα αόριστα ευρωπαικά επιτεύγματα.
Και το ανθρώπινο στοιχείο έρχεται απο τις ιστορίες των χιλιάδων φοιτητών των ερασμιακών προγραμμάτων, των νέων επαγγελματιών που έζησαν μια άλλη ζωή και είδαν τις προοπτικές τους να αλλάζουν μέσα στην Ευρώπη.
Αυτή την ιστορία έχει αποτύχει να πει, όπως θα είχε πραγματική απήχηση, η Ευρώπη. Και τώρα το πληρώνει και τα ακούει από όλους εκείνους, που απέκτησαν υπόσταση και εξαργύρωσαν εξουσία, χάρη στα χρήματά της.
Iωάννα
