Θαυμαστή υπήρξε (σε επίπεδο Ενορίας Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού, και ασφαλώς σε όλες τις Ενορίες της εν Καισαρεία, Σερβίοις και Κοζάνη παροικούσης τοπικής Εκκλησίας) η ανταπόκριση του Λαού στο κάλεσμα – παράκληση της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης (και του Σεβ. Μητροπολίτη κ. Παύλου) για την (το κατά δύναμιν και από το υστέρημα, ελεύθερα, φιλάδελφα και αγαπητικά) ενίσχυση των πλημμυροπαθών συνανθρώπων μας στη Μάνδρα της Αττικής.
Θαυμαστή, διότι παρά τις συνέπειες της πολύπτυχης (οικονομικής αλλά όχι μόνο) κρίσης, που υφίσταται (από το σύστημα της ‘’νόμιμης’’ κοινωνικής κλοπής και της ‘’πνευματικής εκτροπής’’) ο λαός (οπωσδήποτε και με δική του αναλογική ευθύνη), δεν έχασε την ιδιοπροσωπία του. Τα ζώπυρα της φιλαδελφίας, της συμπόνιας, της αλληλεγγύης, που τα διατηρεί αναμμένα η φοίτησή του στη λειτουργική πράξη και ζωή της Εκκλησίας ενεργοποιήθηκαν με εντυπωσιακή συμμετοχή στη μικρή Ενορία – και μάλιστα από τους ελάχιστα έχοντες – αμέσως μετά την παράκληση, που με Γράμμα του Σεβ. κ. Παύλου, (αριθ. Πρωτ. 891/21-11-2017) διαβάστηκε στους Ναούς της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.
Ο Λαός (εδώ και παντού) επιμένει (‘’κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει’’ Δ.Σ.) να γαλουχείται (παρά τις όποιες δυσκολίες και αποτυχίες, για τις οποίες η κορυφαία ευθύνη βαρύνει πρώτα εμάς τους Κληρικούς των τριών βαθμών: Διακόνους, Πρεσβυτέρους, Επισκόπους) από την (‘’φιλόστοργη Μητέρα’’ Μητρ. Π.) Εκκλησία και να συν-διαμορφώνεται υπαρκτικά από το (και με το) Ευαγγέλιο του Χριστού και μαζί, συνδιαλεγόμενος, με τους αγίους (Μάρτυρες και Οσίους) – φίλους του Χριστού.
Μια τέτοια οπτική και θέση θα εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις και θα είναι πάντα και εξελικτικά κοινωνικά δίκαιη για το λαό στο σύνολό του και υποστηρικτική του ανθρώπινου προσώπου στην ελευθερία του και στην αγάπη του προς τον Άλλον – ως δώρα του Θεού.
Είναι καταπληκτική και πολύ αισιόδοξη η προοπτική (για το ενιαίο εκκλησιαστικό Σώμα και για όλους τους ανθρώπους όπου γης) όταν διαφαίνεται η παρουσία αυτής της ‘’παλλόμενης οντότητας – κυψέλης’’ (που ξεπερνά τη γκρίνια και τη μιζέρια των κλικών και του ανυπόφορου – και εν πολλοίς ανίκητου – τοπικισμού, που προτιμά την αποτυχία των άλλων για τη δική του ‘’δικαίωση’’!) να δρα, να επικοινωνεί και να κοινωνεί με τις άλλες εν Ελλάδι τοπικές Εκκλησίες – Μητροπόλεις, και γιατί όχι και διεκκλησιαστικά, με σεβασμό και μέσα στα πλαίσια της Ορθόδοξης εκκλησιολογίας.
Καλά Χριστούγεννα!
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
12-12-2017
Μνήμη αγίου Σπυρίδωνος, Επισκόπου Τριμυθούντος
