Ωραία. Έγινε, μετά την Θεσσαλονίκη, και το συλλυπητήριο της Αθήνας. Και πέτυχε. Όχι βεβαίως διότι είχε ένα εκατομμύριο κόσμου, όπως υποστηρίζουν οι διοργανωτές. Πάνω από μισό αιώνα στη δημοσιογραφία και στην παρακολούθηση πολιτικών γεγονότων, γνωρίζω πια, λίαν καλώς, ότι αυτοί οι αριθμοί που δίνονται για μεγάλες συγκεντρώσεις, είτε κομματικές, είτε άλλες, κινούνται στη σφαίρα της φαντασίας και της υπερβολής.
Αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι δεν επρόκειτο μόνον για 140.000 ανθρώπους, όπως τους μέτρησαν οι παρατρεχάμενοι του Τόσκα και τα παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας, με πρώτη και καλύτερη την κομματική ΕΡΤ. Όσοι συνάδελφοι εκτιμήσαμε ψυχραίμως τα δεδομένα, συμφωνούμε ότι επρόκειτο για περίπου τριακόσιες χιλιάδες ανθρώπους, που συνέρρευσαν από όλη την Ελλάδα. Και επαφίεται στην κρίση ενός εκάστου να εκτιμήσει αν επρόκειτο για τόσο μεγάλη επιτυχία, λαμβάνοντας υπόψη ότι το είχαν υιοθετήσει τόσοι πολλοί φορείς. Από την αξιωματική αντιπολίτευση ως την Ιεραρχία, από τις ανά τον κόσμο Μακεδονικές οργανώσεις ως την «Χρυσή Αυγή», την « Ένωση Κεντρώων», τους ΑΝΕΛ και άλλους φορείς.
Ανεξαρτήτως όμως αριθμών και εντυπώσεων, η ουσία περικλείεται στο απλό ερώτημα: Και τώρα, τι γίνεται; Πρόσφερε κάτι ουσιαστικό αυτό το συλλαλητήριο στην εξεύρεση λύσης του προβλήματος; Έχει κάποιο χειροπιαστό αντίκρισμα στη διαπραγμάτευση; Μπορεί να ανατρέψει την σκληρή πραγματικότητα κατά την όποια η πλειονότητα των χωρών μελών του ΟΗΕ έχει αναγνωρίσει την πΓΔΜ με το «συνταγματικό» όνομα με το οποίο η ίδια προβάλλεται διεθνώς;
Κακά τα ψέματα. Η λύση θα προέλθει μόνον από σωστή εκμετάλλευση των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί. Είναι ευτυχές γεγονός ότι, σε αυτή την συγκυρία, δεν βρίσκεται την εξουσία, στα Σκόπια, ο ηγέτης του VMRO Νίκολα Γκρούεφσκι. Του κόμματος που ιδρύθηκε από την Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή με στόχο την δημιουργία «μακεδονικού κράτους» που θα περιελάμβανε και τις ελληνικές περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, ώστε τα κράτη της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ, να έχουν έξοδο στο Αιγαίο. Και αφού υπηρέτησε τα σχέδια του βουλγάρικου επεκτατισμού κατέληξε, από «αριστερό», να είναι ο πιο σκληρός εκφραστής της ακροδεξιάς των Σκοπίων.
Η επικράτηση του μετριοπαθούς Ζάεφ, που αποδέχεται πλέον την συνθέτη ονομασία και την κατάργηση των «αλυτρωτικών» διατάξεων του συντάγματος τους, είναι μια ευκαιρία. Και τις ευκαιρίες, ή τις πιάνεις από τα μαλλιά, ή τις χάνεις. Ας αναλογισθούμε, έκαστος, τι μας συμφέρει.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
