Συνεχίζοντας τις συναντήσεις με τους έλληνες ευρωβουλευτές, οι Σωκράτης Μουτίδης και Παναγιώτης Τσαρτσιανίδης μιλούν με τον Μίλτο Κύρκο για τις σχέσεις Ελλάδας, Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε μια κρίσιμη καμπή.
Για τον πατέρα του Λεωνίδα Κύρκο και τη σχέση του με την ανανεωτική αριστερά
Μεγάλωσα και έζησα στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς. Της Αριστεράς που δεν είχε δογματισμούς και παρωπίδες. Δεν πιστεύω ότι ο απόγονος κουβαλάει ευθύνη για τον πατέρα. Ο Λεωνίδας Κύρκος οδήγησε τις απόψεις του όσο πιο ψηλά μπορούσε. Ο κάθε γιος και η κάθε κόρη κρίνονται για το δικό τους έργο, αλλά είναι αλήθεια ότι πολλοί συμπολίτες μου με τίμησαν ακριβώς επειδή αναγνώρισαν το όνομα και μου φόρτωσαν ένα βάρος που προσπάθησα να φέρω εις πέρας.
Για τις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία
Η αλήθεια είναι ότι οι σχέσεις με την Τουρκία είναι σε όξυνση, καθώς υπάρχουν τα θέματα της οικονομικής ζώνης και της διαμόρφωσής της, τα θέματα της Συρίας και της γεωπολιτικής κατάστασης στην περιοχή, το πραξικόπημα και οι εντάσεις που δημιούργησε. Αλλά και η Ε.Ε., βλέποντας την υποχώρηση των δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου αλλάζει την προοπτική της σε σχέση με την γείτονα χώρα. Σε αυτό το περιβάλλον, η Τουρκία οδηγείται σ’ ένα απολυταρχικό και προσωποκρατικό καθεστώς.
Στο πλαίσιο αυτό, ήταν άστοχο ότι τα 12 μίλια τέθηκαν στο τραπέζι από τον κ. Κοτζιά, καθώς δεν έχουμε λόγο να προχωρήσουμε σε ένα ακόμα σκαλί όξυνσης τη σχέση μας με την Τουρκία. Αυτό δεν είναι υπαναχώρηση, απλώς πρέπει να είναι προϊόν ώριμης σκέψης και να είναι ενταγμένο σε μια στρατηγική. Είναι δικαίωμα της χώρας μας, με βάση το δίκαιο της θάλασσας.
Αλλά οποιοδήποτε θέμα με την Τουρκία πρέπει να προχωρά με συναίνεση και στις δύο χώρες, ενώ και η Χάγη μέσα από κοινή προσφυγή θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε θέματα που τίθενται και από τις δύο πλευρές.
Στην Τουρκία, η ακραία αντιπολίτευση θέτει ζήτημα Αττίλα ΙΙΙ, δηλαδή κατοχής όλου του νησιού και σύγκρουσης με την Ελλάδα για 18 βραχονησίδες. Οι εθνικιστικές φωνές υπήρχαν και θα υπάρχουν. Πρέπει οι δύο κυβερνήσεις να βάζουν τα όρια και να προχωρούν αυτό που λέμε διαχείριση της καθημερινότητας στο πλαίσιο συναίνεσης.
Για παράδειγμα ο αρχηγός του δεύτερου κόμματος στην Τουρκία μέτραγε κάθε πρωί τα νησιά και έλεγε «πρόεδρε έχεις χαρίσει στην Ελλάδα τόσα νησιά». Το θέμα, λοιπόν, της εθνικιστικής φλέβας διατρέχει για λαϊκίστικους λόγους όλα τα κόμματα της τουρκικής πολιτικής σκηνής. Άρα οι καλές σχέσεις που υπάρχουν στο επίπεδο Τσίπρα και Ερντογάν είναι σημαντικό να διατηρηθούν, για να ξεπερνιούνται τα προβλήματα.
Για τις σχέσεις της Ε.Ε. με την Τουρκία
Τώρα στο Κοινοβούλιο συζητάμε το ετήσιο ψήφισμα για την Τουρκία που θα ζητά την επίσημη αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου και είναι καλό που η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση τοποθετούνται αρνητικά. Γιατί η ενταξιακή διαδικασία μας δίνει ένα ρόλο παρέμβασης σε θέματα δικαιωμάτων, κράτους δικαίου. Επίσης, αν σταματήσει η ενταξιακή πορεία, οι πολίτες της Τουρκίας θα δουν την πόρτα της Ένωσης να κλείνει και θα πουν μας εγκαταλείψατε. Μας ζητούν να μην αφήσουμε αυτή την πορεία.
Εδώ στην Ε.Ε. προχωρούμε από λάθος οπτική την επίσημη διακοπή. Όλοι εμείς που έχουμε διαφορετική άποψη, αλλά και η ελληνική κυβέρνηση θα προσπαθήσουμε αυτό να αλλάξει. Η Ελλάδα δεν θέλει διακοπή, γιατί αυτό που λέμε αναστολή θα είναι ουσιαστικά διακοπή, καθώς η αναστολή έρχεται με 2/3 από το Συμβούλιο, ενώ για να ξαναρχίσουν διαπραγματεύσεις χρειάζεται ομοφωνία. Αλλά δεν θα υπάρξει ομοφωνία ποτέ ξανά.
Οι τοποθετήσεις για την αναστολή από πλευράς κομμάτων είναι οριζόντιες. Η εθνική στάση και στις προηγούμενες κυβερνήσεις στήριξε την ενταξιακή πορεία.
Ελπίζω ότι ο Μητσοτάκης θα οδηγήσει τη ΝΔ και θα επηρεάσει και το ΕΛΚ, ώστε να αποκτήσουμε μια πλειοψηφία όσοι δεν θέλουμε τη διακοπή των σχέσεων. Είναι κι αυτό άλλο ένα τεστ για τη ΝΔ που ή θα υποκύψει στον καθαρό εθνικισμό ή θα συνδράμει τους βουλευτές και την κυβέρνηση, ώστε να μην εγκαταλειφθεί η εθνική γραμμή.
Για το μεταναστευτικό
Αν διακοπούν οι διαπραγματεύσεις, πιέζουμε την Τουρκία να στραφεί γεωπολιτικά είτε προς τη Ρωσία, είτε προς την Ασία. Αυτό δεν συμφέρει ούτε την Τουρκία, ούτε την Ε.Ε., γιατί χάνουμε μοχλούς πίεσης. Άρα και για το προσφυγικό είναι σημαντικό να μην διακοπεί η ενταξιακή διαδικασία.
Δεν κάναμε καλά που δώσαμε στον Ερντογάν το κλειδί για το μεταναστευτικό, αλλά το χρόνο που κερδίσαμε για να βρούμε τρόπο για μια ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου τον πετάξαμε στα σκουπίδια. Η ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου, δηλαδή η αναθεώρηση του Δουβλίνου, παρότι προτάθηκε και από την Κομισιόν και από το Κοινοβούλιο, μας στοιχειώνει δεν καταφέραμε να την προχωρήσουμε. Το Συμβούλιο έχει στηλώσει τα πόδια, καθώς κάποιες συντηρητικές δυνάμεις το μπλοκάρουν.
Η ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου λέει απλά ότι όταν μπαίνει ο πρόσφυγας στη χώρα μας ή στην Ιταλία αυτόματα θα πηγαίνει σε άλλη χώρα που θα αναλαμβάνει να εξετάσει το αίτημα ασύλου και αν δεν δικαιούται θα τον επιστρέφει στη χώρα από όπου προήλθε. Τουλάχιστον για την επεξεργασία αιτημάτων είναι σημαντικό αυτό, καθώς έχει γονατίσει το σύστημα.
Κλείνοντας την πόρτα στην Τουρκία και λέγοντας ότι δεν τη θέλουμε στην Ευρώπη σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί. Αν για παράδειγμα η Τουρκία έλεγε «τους Σύρους τους κρατάω, μήπως τους Ιρακινούς και τους Αφγανούς να μην τους περιορίζω πια;». Γι’ αυτό και λέμε όχι στην διακοπή των διαπραγματεύσεων.
Για τις επόμενες ευρωεκλογές και την συμμετοχή του σε αυτές
Στήριξα την εθνική γραμμή, τις πολιτικές μου απόψεις, τα προοδευτικά νομοσχέδια για μια καλύτερη Ευρώπη. Θα ήθελα να συνεχίσω, αλλά είναι θέμα των κομμάτων και των ψηφοφόρων μας.
