Μήπως αλήθεια τοιούτοι έπρεπον ημίν εκπρόσωποι;

Με προβληματίζει ιδιαιτέρως το φαινόμενο «Παύλος Πολάκης». Που έφθασε πια ακόμη και η φιλοκυβερνητική «Εφημερίδα των Συντακτών» να τον αποκαλεί «σαχλαμαρόμαγκα». Ο δε νέος διευθυντής συντάξεως της εφημερίδας, Σωτήρης Μανιάτης, να γράφει άρθρο με το οποίο κάνει ευθεία επίθεση στον φαφλατά υπουργό: «Το ύφος, το ήθος και η αμετροέπεια του κ. Πολάκη είναι γνωστά και θα έπρεπε να έχει πάει σπίτι του εδώ και καιρό, από τότε που εμφανίστηκε με προκλητικό τρόπο σε εκδήλωση στο υπουργείο του να καπνίζει! Αλλά αυτά προφανώς σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα δυστυχώς…».
Τώρα που ξεσηκώθηκαν ακόμη και οι πέτρες εναντίον του, κάποιοι σπεύδουν να πάρουν αποστάσεις από τον υπουργό που θεώρει «παλικαριά» τον δημόσιο τσαμπουκά, τον τραμπουκισμό, τις επεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης, τις συκοφαντίες εναντίον δημοσιογράφων, τις οποίες συνεχίζει και μετά την καταδίκη του, τις απειλές ότι θα θάψει στα τρία μέτρα εκείνους που θεώρει ότι τον ενοχλούν με την κριτική τους. Που θεώρει «μαγκιά» το να αποσπά από μια προβληματική κρατική τράπεζα καταναλωτικό δάνειο εκατό χιλιάδων ευρώ, κάνοντας χρήση της κομματικής εξουσίας του. Και …εξυπνάδα το να ηχογραφεί τις συνομιλίες του με θεσμικό παράγοντα, όπως είναι ο προστατευόμενος από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ως προς την ανεξαρτησία του, διοικητής της κεντρικής τράπεζας της χώρας.
Το ερώτημα όμως είναι αν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Και, δυστυχώς, η απάντηση είναι πλήρως αρνητική. Το ύφος και το ήθος που εκπέμπει ο δημόσιος λόγος του Πολάκη, δεν είναι αποκλειστικό του προνόμιο. Το ίδιο «ήθος» και ύφος εκπέμπει και ο «σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού» του πρωθυπουργού, ο διαβόητος Καρανίκας. Στο ίδιο μήκος κύματος εκπέμπει και ο φανατικός πιστός του Στάλιν και του Ζαχαριάδη, τον οποίο επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας, ως διευθυντή του Γραφείου Τύπου του. Ο Θανάσης Καρτερός. Το ίδιο «ήθος» και ύφος εκπέμπει και ο αχθοφόρος ιστορικού ονόματος της ανανεωτικής Αριστεράς, Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελοειδής. Και από κοντά η Νοτοπούλου, ο Φλαμπουράρη, ο πρύτανης των σκανδάλων Μηλόπουλος, παρακαθήμενος του Αλέξη και τόσοι άλλοι.
Αλλά αν έχουν δημόσιο λόγο όλοι αυτοί, είναι διότι εμείς τους επιλεγούμε. Ίσως διότι, σε πολλούς από εμάς, μας ταιριάζουν. Είναι η εικόνα μας. Όπως η «πόρνη» της Γαλάτειας Καζαντζάκη: «Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω».