«…Φταίει κι ο Χατζηπετρής…!» Του Δημ. Κλείδη

Οι επανειλημμένες ψηφοφορίες των τελευταίων ημερών, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, για την θέσπιση και έγκριση ιδιαιτέρως σημαντικών νομοθετημάτων (κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, Συνταγματική αναθεώρηση), έφεραν στο προσκήνιο και άλλον παράγοντα – ρυθμιστή της πολιτικής κατάστασης, δεδομένου ότι οι μέχρι πρόσφατα υφιστάμενοι κομματικοί συσχετισμοί και σχηματισμοί άλλαξαν.
Έτσι, το κυβερνών κόμμα έμεινε με τους 145 δικούς του Βουλευτές. Αρκετούς μεν, όχι ικανούς, όμως, για την απόλυτη πλειοψηφία. Παρέμεινε μία ισχυρά μειοψηφία!…
Ο μέχρι πρότινος κυβερνητικός εταίρος, ο οποίος στήριζε κοινοβουλευτικά το κυβερνών κόμμα απεχώρησε, όπως είχε προαναγγείλει, χωρίς να αποφευχθούν και οι εσωκομματικές αναταράξεις, με διασπάσεις, διαρροές, διαγραφές. Η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος διελύθη, όπως επίσης και η κ.ο. άλλου κόμματος, που σχοινοβατούσε στο όριο, προσπαθώντας να ισορροπήσει, χωρίς να τα καταφέρει όμως!…
Από την κομματική αυτή αναστάτωση «θέριεψε» η επωάζουσα πολιτική κίνηση των ανεξαρτήτων Βουλευτών, οι οποίοι, σε κάποιες κρίσιμες στιγμές της πολιτικής ζωής, κατέθεσαν αρμοδίως τις δηλώσεις τους περί ανεξαρτητοποιήσεώς τους. Μερικοί δε «πρόθυμοι» απ’ αυτούς, συντάχθηκαν με τη γραμμή του κυβερνώντος κόμματος και προσετέθηκαν (σε άλλες περιπτώσεις 6, σε άλλες περιπτώσεις 8) και δημιούργησαν τον μαγικό αριθμό «151» ή και «153», αντιστοίχως.
Προέκυψε, πλέον, νέος ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης: Οι ανεξάρτητοι!… Αυτοί καθορίζουν τις τύχες των προβλημάτων του τόπου μας!…
Μερικές σκέψεις επί της δημιουργηθείσης ήδη πολιτικής κατάστασης: Κατ’ αρχάς, πρέπει να επισημανθεί η ειδοποιός διαφορά και ο διαχωρισμός μεταξύ ανεξάρτητου (πράγματι) και «ανεξάρτητου» (μεταλλαγμένου) Βουλευτού.
Άλλο εκλεγμένος από τον λαό ανεξάρτητος Βουλευτής, κατά την ημέρα των εκλογών, που συγκέντρωσε προσωπικές ψήφους προτίμησης πέρα από κομματικές εξαρτήσεις, με υποχρέωση του να δίνει λόγο των πράξεων και παραλείψεών του αποκλειστικά και μόνο στους ψηφοφόρους του και:
Άλλο Βουλευτής εκλεγμένος υπό την σημαία κάποιου κόμματος, ο οποίος, στη συνέχεια, δηλώνει μεταλλαγμένος σε ανεξάρτητο!… Στην περίπτωση αυτή, ο Βουλευτής, με την δήλωσή του, φέρεται ότι αποκηρύσσει πλέον τις αρχές, θέσεις και πιστεύω του κόμματος με το οποίο εξελέγη, καθώς και ότι διακόπτει την όποια κομματική σχέση είχε με τους ψηφοφόρους του, δεδομένου ότι με την εκλογή του αντιπροσώπευε αυτούς στο Κοινοβούλιο.
Μετά απ’ αυτά, από την όλη σχέση τι μένει; Ένα πουκάμισο αδειανό!… Αφού, ο αρχικά εκλεγμένος υπό την «ομπρέλα» του κόμματος και στη συνέχεια μεταλλαγμένος σε ανεξάρτητο, Βουλευτής, δεν αντιπροσωπεύει πλέον κανέναν πέραν του εαυτού του!… Άλλωστε, με την δήλωση ανεξαρτητοποιήσεώς του, έχει αλλάξει προφανώς πολιτικούς προσανατολισμούς ή σε κάθε περίπτωση δεν ταυτίζεται και δεν συμπίπτει ιδεολογικά με τις αρχές του κόμματος, με τις οποίες εξελέγη.
Υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις, το ερώτημα είναι: Έχει νομιμότητα η ψήφος, που δίνει, η συγκεκριμένη κατηγορία των μεταλλαγμένων σε ανεξάρτητους Βουλευτών;
Σε όλες τις κρίσιμες ψηφοφορίες, που διεξήχθησαν στο Κοινοβούλιο, οι ψηφίσαντες, σύμφωνα με την κυβερνητική γραμμή, μεταλλαγμένοι σε ανεξάρτητους Βουλευτές, ήρθαν σε αντίθεση με τις αρχές του κόμματος που εξελέγησαν, προδίδοντες ταυτόχρονα, είτε τον σταυρό προτίμησης των ψηφοφόρων στο πρόσωπό τους, είτε το ίδιο τους το κόμμα, στην περίπτωση που τους περιέλαβε σε εκλόγιμες θέσεις στις «λίστες» των ψηφοδελτίων τους. Συνεπώς, οι μεταλλαγμένοι σε ανεξάρτητους Βουλευτές απεστερήθηκαν αυτοβούλως και αυτογνωμόνως της λαϊκής βούλησης, εντολής και εξουσίας, τις οποίες έλαβαν, κατά την ημερομηνίαν διεξαγωγής των εκλογών και συνακόλουθα αυτοαπεκλείσθησαν του δικαιώματος να αντιπροσωπεύουν, στο Κοινοβούλιο, τους ψηφοφόρους τους, που τους έστειλαν σ’ αυτό.
Πέραν των ανωτέρω, η «ιδιομορφία» της ανεξαρτητοποιήσεως των συγκεκριμένων Βουλευτών, δημιούργησε πρόβλημα και επί της αρχής της ισότητος, με τις αυτογνωμόνως επελθούσες αποδυναμώσεις και αυτοπεριορισμούς δικαιώματος.
Πάντως, το φαινόμενο των μεταλλαγμένων σε ανεξάρτητους Βουλευτές τείνει να λάβει μορφήν επιδημίας, η οποία αλλοιώνει την πραγματική βούληση του εκλογικού σώματος, κυρίως όμως ευτελίζει και εκφυλίζει έναν από τους θεσμούς!…
Ο λαός, με την ετυμηγορία του αποφαίνεται, όταν καλείται στις κάλπες, να κυβερνηθεί από συγκεκριμένες κομματικές παρατάξεις. Συμβαίνει όμως η αρχή αυτή να παραβιάζεται και να εμφανίζεται το φαινόμενο: Κομματικά «ανέστιοι» Βουλευτές να περιμαζεύονται σε κομματικές «στάνες» προσωρινά και αφού εκπληρώσουν τις συγκεκριμένες αποστολές, κατά κανόνα «εξαφανίζονται».
Ποιος φταίει;
Ο μεγάλος τραγουδοποιός Λουκιανός Κηλαηδόνης, σε μία από τις ανεπανάληπτες επιτυχίες του, έδωσε απαντήσεις γι’ αυτό και για άλλα πολλά:
– «… Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι.
(όμως) φταίει κι ο Χατζηπετρής…»!…