Το φαινόμενο της …ακράτειας λόγων και γενικότερα θυμικού είναι διαχρονικό. Απλά το τελευταίο διάστημα, η πληθώρα των μέσων για να εκφραστεί κάποιος, προδίδει την ακράτεια στο ευρύ κοινό.
Δεν είναι ένας, δεν είναι δύο, αυτοί που δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τα λόγια τους και βρέθηκαν εκτεθειμένοι, λόγω μιας άστοχης δήλωσης. Τελευταίο θύμα ο Κώστας Καζάκος, οι δηλώσεις του οποίου για τους «προδότες» νέους που αφήνουν τη χώρα για το εξωτερικό, δημιούργησαν έναν μικρό χαμό σε παραδοσιακά και νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η δήλωση Καζάκου ξεσήκωσε τσουνάμι αντιδράσεων από όλους εκείνους που έσπευσαν να υπενθυμίσουν στον ηθοποιό, καλλιτεχνικό διευθυντή και πρώην βουλευτή τις αποδοχές του και τους λόγους για τους οποίους οι νέοι δεν έχουν τύχη εντός της χώρας.
«Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς» έλεγε μια παλιότερη διαφήμιση σε ένα μότο, το οποίο στη λαϊκή απλότητά του, είναι απόλυτα φιλοσοφημένο.
Στην εποχή που η κριτική χτίζεται κατ’ εξοχή πάνω στο τι λες και ποιος είσαι και όχι στο ποιο είναι το έργο που έχεις να επιδείξεις, η πολυλογία αποτελεί «βούτυρο στο ψωμί» όλων εκείνων που βγάζουν το μεροκάματο, αναλύοντας δηλώσεις της κακιάς ώρας από ανθρώπους που δεν μέτρησαν μέχρι το τρία πριν μιλήσουν.
Της δήλωσης Καζάκου να θυμίσουμε είχε προηγηθεί δήλωση της Αφροδίτης Μάνου περί κομπλεξικού, παραπληγικού Σόϊμπλε, άλλη μια εξέχουσα προσθήκη στο ανθολόγιο των ανόητων δηλώσεων του μήνα.
