Το τέλος του δρόμου
Γιάννης Μαρής
εικονογράφηση: Μιχάλης Γάλλιας
Άγρα, 2016
278 σελ.
«Το “Τέλος του δρόμου”, δημοσιευμένο το 1957 σε 52 συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις, με πέντε εικόνες του Μ. Γάλλια, κυκλοφορεί τώρα για πρώτη φορά σε βιβλίο. Είναι η απεγνωσμένη ιστορία έρωτα ενός μοναχικού ώριμου γοητευτικού άνδρα και μιας εκπάγλου καλλονής νεαρής γυναίκας, με πράσινα μάτια και πεταχτά μήλα, που είναι το αντικείμενο του πόθου πολλών ανδρών -καλλιτεχνών, κοσμικών και πλουσίων- και έχει ξοδέψει το σώμα της και την ψυχή της με κάθε είδους εραστές.
Η ιστορία διαδραματίζεται στην Εκάλη, σε πλούσια αθηναϊκά σπίτια, σε γκαλερί τέχνης, στα στέκια των “μοντέρνων ποιητών” και καλλιτεχνών του κέντρου της πόλης, στου Λουμίδη, στου “Zonar’s”, στο “Μπραζίλ”, στα κοσμικά “Αστέρια” της Γλυφάδας, αλλά και στις καλοκαιρινές διακοπές της κοσμικής και κοσμοπολίτικης Μυκόνου. Ο Μαρής, συχνά καυστικός και διακριτικά επικριτικός, στήνει σε αυτό το μυθιστόρημά του ένα θαυμάσιο σκηνικό και μας παρουσιάζει το πορτραίτο της αστικής Αθήνας του 1957.»
Ο Μαρής άφησε πίσω ένα πλούσιο έργο καθώς έγραφε σε καθημερινή βάση (κυρίως στις εφημερίδες «Ακρόπολις» και «Απογευματινή») τις αστυνομικές του ιστορίες με πρωταγωνιστή τον αξεπέραστο αστυνόμο Μπέκα. Την ίδια στιγμή όμως έγραφε και αισθηματικές ιστορίες μέσα από τις οποίες ζωντάνευε τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 δείχνοντας την κοινωνική διαστρωμάτωση, τη νοοτροπία της εποχής αλλά και τη διάθεση κοσμοπολιτισμού. Το “Τέλος του δρόμου» είναι μια τέτοια ερωτική ιστορία στην Αθήνα του 1956 περίοδος κατά την οποία το μυθιστόρημα γράφτηκε και δημοσιεύτηκε, ένα χρόνο αργότερα, σε συνέχειες στην εφημερίδα “Ακρόπολις”.
Γκουανό
Νουβέλα
Γιώργος Γκόζης
Πόλις, 2016
80 σελ.
«Πορτραίτο μιας πατρίδας, τοιχογραφία μιας εποχής, η επιτομή της σύγχρονης νεοελληνικής Ιστορίας μέσα από πέντε διαδοχικές αφηγήσεις, όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας.
Η ζωή τριών γυναικών και δύο ανδρών και το κοινό αόρατο νήμα που τους ενώνει.
Από τις μικρές τους γειτονιές μέχρι τη Μεγάλη Πολιτεία, ο Κοσμάς και η Ασπασία με τη Σταυρούλα, ο Γιώργος και η Κατερίνα, αφηγούνται το χρονικό της προσωπικής, αλλά και της συλλογικής μας ενηλικίωσης.
Το βιβλίο ακολουθεί τους χαρακτήρες σε όλη τους τη μυθοπλαστική διαδρομή άλλοτε με ακρίβεια κι άλλοτε με οικονομία. Μας μεταφέρει εναλλάξ από το πρόσφατο παρελθόν στον σημερινό κόσμο, όπως ένας καθρέφτης που έσπασε και κατακερματίστηκε σε αναρίθμητα καθρεφτάκια, σκόρπια πια εδώ κι εκεί, τα οποία αναζητούν το αρχέτυπο ενιαίο είδωλο.
Το “Γκουανό” δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παραμύθι, με τα καλά κρυμμένα μυστικά του, βγαλμένα κατευθείαν από το σεντούκι της μνήμης.»
Πέντε πρόσωπα, η Κατερίνα, ο Γκόγκου, η Σταυρούλα, ο Κοσμάς, η Ασπασία, θα αφηγηθούν το καθένα την ατομική του ιστορία, με την αίσθηση ωστόσο ότι μιλούν στο όνομα πολλών ομοιοπαθών. Ο Γιώργος Γκόζης άφησε τα πρόσωπα να μιλήσουν, με τον πιο απλό τρόπο της καθημερινής κουβέντας, ώσπου στο τελευταίο του κεφάλαιο αναλαμβάνει ο ίδιος να ερμηνεύσει τις αφηγήσεις…
Ο Γιώργος Γκόζης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970. Σπούδασε Θεολογία στο Α.Π.Θ. Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Χριστιανικής Λατρείας, Αρχαιολογίας και Τέχνης με ειδίκευση στην Αγιολογία. Μιλάει αγγλικά, ρωσικά και σερβικά. Κέιμενά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και θεατρικά έργα. Άρθρα και κριτικές του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα σουηδικά.
